ตอนแรกไม่คาดหวังอะไร หนังวัยรุ่นสำหรับเรา วัย 30 ขึ้น มันคงไม่อิน
เพราะเราคนวัยทำงาน โตมากับ season change กับ ไข่ย้อย
ตัวทางค่ายก็ปล่อยหนัง แนวออฟฟิส มามากขึ้น  

ตัวบท บทไม่ซับซ้อนมาก ตามสไตล์หนังรักวัยม.ปลาย แต่จะใส่กลิ่นอายความเป็นญี่ปุ่นเข้าไปด้วย

ภาพและอนิเมชั่น ตัวหนังออกโทนสว่างดูแล้วนวลตาดีครับ ภาพอนิเมดูลื่นตาดี แต่ คหสต. คิดว่า
ลายเส้น อนิเมะ ถ้ามีความโค้งมนมากขึ้น จะทำให้ดูมีสไตล์มังงะ มากขึ้นครับ

ดนตรี ดีครับ

นักแสดง
น้องป๋อง : ให้ผ่านครับ แสดงดี อารมณ์ที่สื่อออกมา ดีใจเสียใจ น้อยใจ นี่ทำได้ดีครับ ติดนิดนึงตรง ฉากที่
                คุยกับเมย์ไหนตอนสารภาพกับมิ้ง น้องจะร้องไห้ แต่ดันไม่มีน้ำตา 5555 แต่รวมๆดีครับ
น้องเมย์ไหน :  ตอนแรกผมมีอคตินิดๆ นะครับ กับข่าวเรื่องตอนรถไฟญี่ปุ่น แต่ก็ไม่เท่าไหร่ ในเรื่องรวมๆ แสดงดี หน้าตอนไร้อารมณ์
                   ตอนยิ้มหยีๆ ตอนเสียใจ รวมๆดีครับ ถ้ารักษาภาพลักษณ์นักแสดงดีๆ ผมว่าไปได้ยาวๆครับ  ยังมีคนรอชมหนังที่น้องแสดงอยู่
น้องเฟม : เป็นซุปตาร์ที่ดู เปิ่นๆ รั่วๆ ไม่ห่วงภาพลักษณ์ดีครับ บางทีก็ยิงมุขพระเอกหล่อๆ ออกมา 55555  แสดงดีครับ
น้องมิ้ง   : แว่บแรกที่เห็นน้อง ผมนึกถึง sora aoi เลยอ่า แต่น้องน่ารักดีนะครับ บทอาจจะน้อยไปนิดนึง แต่ดูสดใสดีครับ

นักแสดงสมทบคนอื่นๆ : พ่อแม่น้องเมย์ ครูใหญ่ น้องห้อง 2/1 ที่เนิร์ดๆ  น้องวิ่งแข่งทีมสีทอง น้องทีมลีดลูกอีช่างตบ 5555  รวมๆ แล้วดีครับ
ให้ผ่านหมด  

รวมๆ ตอนเข้าไป ถ้าทางผู้กับกับไม่สร้างความแตกต่างจากของเดิม ใจจริงก็กลัวแป้กนะครับ แต่พอเข้าไป บทก็เดิมๆ จริงๆ แต่มีอะไรที่ดูแตกต่างไป
ไม่ทำให้ มันดูจำเจ หรือ เดาง่าย เลยเป็นหนังที่มีเสน่ห์ในตัวเอง ( เอาจริงๆ ผมชอบมากกว่า atm เออรักเออเร่อ , ไอฟายแต็งกิ้ว มากกว่านะครับ )

ถ้านับจาก ปิดเทอมใหญ่ ใจว้าวุ่น หนังที่พอมีกลิ่นอาย ม.ปลายแล้ว เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องนีงที่ทำได้ดีครับ