สวัสดีค่ะกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ผิดพลาดประการใดขออภัยล่วงหน้าก่อนเลย

เรื่องที่เราจะเล่าให้ฟังเนี่ยคือเรื่องราวความรักน่ารักๆของเราสมัยมัธยมปลายค่ะ ปล.ตอนนี้เราอยู่ปี4แล้วน้า
วันนี้เราไปทำธุระที่ห้างมาค่ะ เราไปโอนเงินไปต่างประเทศเลยมีโอกาสได้เจอพนักงานธนาคารหล่อลากคนนึง55555
หล่อเด้งออกมานอกธนาคารเลยค่ะ เค้าเข้ามาบริการเราค่ะ พอเห็นใกล้ๆเท่านั้นแหละยิ้มปากแทบฉีกแฟนเก่าเราเอง อิอิ
หลังจากเลิกรากันไปเกือบ5ปีเพิ่งมีโอกาสได้เจอกันครั้งแรกค่ะ ความรู้สึกดีๆเมื่อก่อนผุดขึ้นมาให้ห้วงความคิดเราอีกครั้ง
เสร็จธุระเรารีบมาตั้งกระทู้เลย เดี๋ยวลืม5555

ขอย้อนไปตอนเราเรียนม.ปลายปีแรกเลยนะคะ ย้อนไกลนิดนึงเพราะมันเกี่ยวเนื่องกันค่ะ
เราย้ายโรงเรียนตามพ่อแม่ที่ถูกโยกย้ายไปทำงานต่างจังหวัด เนื่องจากเป็นเด็กใหม่เลยค่อนข้างโดดเด่นนิดนึง แต่ออกตัวก่อนนะคะเราไม่ใช่คนสวยค่ะแต่หน้าตาตรงตามตลาดตอนนั้นพอดี เราหมวยๆขาวๆจัดฟันหน้าตาโครตตลาดเป๊ะๆ555 ก็มีคนเข้ามาขายขนมจีบอยู่เรื่อยๆ
แรกๆก็ทำตัวไม่ค่อยถูกเพราะตอนม.ต้นเราไม่ได้เป็นที่สนใจขนาดนี้ ตอนม.ต้นหน้าตาที่ตรงตามความต้องการตลาดคือต้องตาโตๆใส่บิ๊กอายส์อะไรแบบนี้
เราก็ใช้ชีวิตเป็นสาวโสดโปรยสเน่ห์ไปเรื่อยจนวันนึงได้เจอผู้ชายตัวสูงยืนคนละฟากกับสนามฟุตบอล เราชอบเค้าเลยค่ะ รักแรกพบแบบนั้นเลย
เรไม่รู้ชื่อ ไม่รู้อะไรซักอย่างแต่จำหน้าได้ค่ะ ก็พยายามสอดส่องมองหาตลอดคือเพ้อหนักมาก จนเห็นเค้าเดินออกจากตึกม.5นั่นเป็นจุดเริ่มต้นให้เราเริ่มสืบเรื่องเค้าจริงจังค่ะ ก็พยายามถามจากรุ่นพี่ม.5ที่รู้จักว่าคนนี้ชื่ออะไร จนรู้ชื่อในที่สุด เค้าไม่ใช่คนดังอะไรนะคะแต่มีเพื่อนเยอะเพราะเป็นคนเฟรนด์ลี่ เราก็แอบชอบเค้าไปเรื่อยๆไม่ได้แอดเฟรนด์เฟซบุ๊คไปแต่อย่างใด ทำแบบนี้นานหลายเดือนเลยค่ะ แต่ก็พยายามอ่อยแบบเนียนๆเดินผ่านหน้าห้องเรียนเขาบ่อยๆวันละหลายรอบมากทั้งที่เมื่อก่อนเราแทบจะไม่เดินผ่านเลยเพราะเด็กห้องท้ายๆชอบแซว แต่พอมีเป้าหมายเท่านั้นแหละภูมิคุ้มกันเราแน่นมาก แซวเท่าไหร่เราก็ไม่สะท้านแล้วค่ะแลกกับการได้เห็นหน้าติ๋มๆของเค้าก็พอ

วันนึงพี่ที่รู้จักเดินเอาเบอร์มาให้ค่ะ เราก็งงๆเอ๊ะให้เราทำไม จนมาถึงบางอ้อเมื่อเห็นชื่อเจ้าของเบอร์โทร เบอร์เค้าคนนั้นนั่นเอง
เมื่อก่อนยังไม่ใช้ไอโฟนนะคะ ใช้บีบีค่ะ ยังไม่มีไลน์ที่สามารถแอดเฟรนด์ได้จากเบอร์โทรศัพท์ เพราะฉะนั้นหนทางเดียวที่จะได้คุยคือต้องโทรค่ะ
เราไม่เคยมีแฟนนะคะ ไม่เคยจีบใครด้วย เค้าเป็นคนแรกที่เราโทรจีบก่อน มันตื่นเต้นมาก555ใจเต้นแรงตามเสียงตื้ด ตื้ดเลยค่ะ
"ฮัลโหลครับ" เค้าพูดแค่นั้นเราก็กรี๊ดใส่โทรศัพท์เลยค่ะ555 บ้ามาก กดวางสายใส่เค้าด้วย ตอนนั้นมันทำตัวไม่ถูกจริงๆนะ เราว่าถ้าใครเคยชอบใครซักคนมากๆต้องตื่นเต้นเหมือนเราแน่ พอสติกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้งเริ่มกลัวแล้วค่ะกลัวว่าเค้าจะมองว่าเราเป็นโรคจิตรึเปล่าอะไรแบบนี้ แต่ก็โทรหาเค้าใหม่อีกรอบค่ะ

"สวัสดีค่ะ พี่...ใช่มั๊ยคะ?"
"ครับๆ น้อง...ใช่ป่าว?"
"เห้ยพี่รู้เหรอว่าเราเป็นใคร?"
"ก็ให้เบอร์คนนี้คนเดียวนี่นา"

ถ้าใครเห็นเราตอนนั้นต้องคิดว่าเราบ้าแน่ๆ เราทึ้งผ้าปูที่นอนจนหลุดลุ่ยเลย เราโดนจีบมาเยอะนะคะแต่ไม่เคยเขินเท่าครั้งนี้เลย

"อ่อยรึเปล่าเนี่ย"
"เปล่าซักหน่อย ว่าแต่ชอบอัพสเตตัสเพ้อๆนี่เพ้อถึงแฟนเหรอ?"
"ไม่มีแฟนหรอก หือ?เราไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟซบุ๊คนี่"
"ไม่รู้ไม่ชี้"

แหนะ แอบส่องเฟซเราแน่ๆ คือเราโครตเพ้ออ่ะบอกเลย เริ่มเขินขึ้นมาอีกรอบละ กลัวเค้ามองว่าเราเป็นผู้หญิงแรงๆ

"แอบส่องเฟซเราใช่มั๊ย?ทำไมไม่แอดมาเล่า แอดมาเลย แอดมาตอนนี้เลย"

10วิได้มั้งเค้าก็แอดมาเลย เราก็รับปุ๊บเลย หลังจากนั้นก็คุยกันเรื่อยๆค่ะ ผลัดกันอ่อย แต่ก็ยังไม่ได้คบกันแต่อย่างใด ไปโรงเรียนก็ยังเป็นเหมือนคนแปลกหน้าอยู่ดีทั้งที่คุยโทรศัพท์เราโครตสนิทกันเลย ก็คุยแบบนั้นอยู่หลายเดือนจนปลายๆเดือนมกราใกล้สอบปลายภาคละ เราอยู่หอนะคะ พ่อแม่เราทำงานอยู่ต่างอำเภอเราเรียนในเมือง ใกล้สอบเลยไปให้รุ่นพี่ที่สนิทกันในหอติวให้ มีพี่คนนึงเป็นดาวโรงเรียนสวยมากกกกก หน้าตาคนละสไตล์กับเราเลย พี่เค้าสวยคมเราจืดเป็นเจ๊กมาก แล้วอยู่พี่เค้าก็พูดขึ้นมาว่าน้อง...น่ารัก ๆอะ กะจะลองไปสารภาพรักก่อนจบดู เราสตั๊นท์ไปเลยค่ะคือน้องที่พี่เค้าว่าคือคนที่เราชอบอะ
เรารีบกลับห้องเราเลยค่ะ ไม่ติวแล้ว หยิบโทรศัพท์โทรออกทันทีตอนนั้นเราคิดแค่ว่าถ้าพี่ดาวโรงเรียนไปสารภาพรักเค้าก่อนเค้าต้องตกลงแน่ๆ สวยขนาดนั้น เป็นดาวโรงเรียนอีก ใครปฏิเสธก็โง่เต็มทีแล้ว เราตื้อมากๆอ่ะ เค้ารับโทรศัพท์ปุ๊บเรารีบพูดคำที่เราไม่คิดว่าเราจะกล้าพูดออกไปแน่ๆ "พี่....เป็นแฟนกันมั๊ย?"
เค้าก็อึ้งๆไปแปปนึงแล้วก็หัวเราะก๊ากเลย แต่คือเราซีเรียสไงเราไม่มีอารมณ์ขำนะตอนนั้น เริ่มหงุดหงิดนิดๆ เริ่มคิดแล้วด้วยว่าเค้าแค่อ่อยเราเล่นเฉยๆรึเปล่า ตลอดเวลาที่คุยกันเค้าทำให้เราคิดเข้าข้างตัวเองอยู่หลายครั้ง เค้าโทรหาเราก่อน เค้าทักเรามาก่อนตลอดถึงอยู่ที่โรงเรียนเราจะไม่สนิทกันก็เถอะ ตอนนั้นเราใจแป้วมาก เฟลดาวน์มาก จนเค้าถามขึ้นมานั่นแหละค่ะเราถึงได้หลุดจากภวังค์ "เป็นอะไรเนี่ย เราทำพี่ตกใจนะเนี่ย"
"ตอบมาสิ เราซีเรียสนะ"
"อื้อเป็นก็เป็นดิ เป็นแฟนกันแล้วนะ"

ยิ้มค่ะ กว้างมากด้วย ถ้าอยู่บ้านคงกรี๊ดลั่นบ้านไปแล้ว นี่เรามีแฟนคนแรกแล้วนะ เรามีแฟนแล้ว อ่านปากเรานะ เรามีแฟนแล้ว

"ไหนบอกหน่อยคิดอะไรอยู่ทำไมถึงมาขอเป็นแฟนดื้อๆแบบนี้"
"รู้จักพี่...ดาวโรงเรียนป่ะ?"
"รู้ดิ ดาวโรงเรียนนะเว้ย สวย ๆอะ"
"เออรู้เว้ย ไม่สวยจะได้เป็นดาวเหรอ" ตอนนั้นเรานี่เบะปากแรงมาก
"ทำไมๆ ดาวโรงเรียนทำไม?"
"พี่เค้าชอบพี่อ่ะ"

แล้วเค้าก็หัวเราะอีกแล้ว เราเริ่มหงุดหงิดจริงๆนะเหมือนเค้าไม่จริงจังอ่ะ เริ่มรู้สึกติดลบนิดๆละ

"แล้วไง?นี่คุยกันมาตั้งกี่เดือนละ ไม่รู้เหรอว่าคิดอะไร"
"ไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ"

ตัดตอนนะคะเดี๋ยวยาวไป เราก็เป็นแฟนกันค่ะ ไม่สวีทไม่หวานใดๆทั้งสิ้น จิกกัดกันแต่ก็คุยกันทุกวัน ยังคงกันแค่โลกโทรศัพท์นะคะ ในโรงเรียนเราก็ยังคือสาวฮอตเหมือนเดิม เราไม่ได้ปิดบังใครนะคะแต่ก็ไม่จำเป็นต้องประกาศให้ใครรู้ แค่เราสองคนรักกันก็พอ เจอกันที่โรงเรียนเราก็จะเขินกันนิดหน่อยเท่านั้นไม่ได้ทักทายอะไรเพราะเวลาเราเดินผ่านหน้าห้องเค้าทีไรก็มีพวกตั้งใจแซวขัดก่อนทุกที แล้ววันวาเลนไทน์แรกของเราก็มาถึงมันตรงกับวันสอบไฟนอลวันสุดท้ายพอดี ไม่เคยให้ของขวัญใครมาก่อนเราเลยซื้อดอกกุหลาบขาวดอกแข็งๆใหญ่ๆและแอบแพงให้ดอกนึง แต่ก็เขินไม่กล้าเอาไปให้เองอยู่ดี ฝากเพื่อนให้ เค้าเลยฝากเพื่อนมาให้เราด้วยเหมือนกัน ได้ช๊อคโกแลตยี่ห้อดังที่ขายดีมากช่วงวันวาเลนไท์มากล่องใหญ่ ได้แต่ดูคู่นั้นคู่นี้เค้าคุยกันจู๋จี๋แต่คู่เราขี้อายเกินไป เห้อม😪 สอบเสร็จเราแยกกับเพื่อนมาป๊ะกับเค้าพอดี เรามาคนเดียวเค้ามาคนเดียวมองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วตัดสินใจคุยกันต่อหน้าครั้งแรก เขินคือคำเดียวที่ผุดขึ้นมาบนหัวค่ะ เขินมาก555 คุยกันนิดหน่อยเพราะคนเริ่มมุงค่ะ สุดท้ายก็แยกย้ายกันกลับบ้าน