เราเป็นเด็กซิ่วค่ะ เครียดมากๆ

เราไม่เข้ามหาลัยที่ไหนเลย แล้วก็อยากเข้าทันตะแค่อย่างเดียว(คือตอนแอดเราไม่ได้ส่งคะแนน เพราะเรากลัวว่าติดแล้วจะแย่งที่คนอื่นอ่ะ เพราะยังไงเราต้องลาออกแน่อยู่แล้ว)

เราก็เลือกทันตะ4อันดับเลย พี่เราก็อยู่ทันตะ พ่อเราก็เป็นหมอฟัน

เราเครียด เราอ่านหนังสือมาตั้งแต่เดือน4 จนเหลืออีกเดือนจะสอบความถนัดแพทย์แล้ว ปีที่แล้วเราได้คะแนนรวม56.9นะคะ ถือว่าน้อยล่ะ ห่างจากอันดับสุดท้าย3คะแนน(เป็นสามคะแนนที่บรรจุคนไว้ร้อยคน 555) บอกตามตรงเราไม่ค่อยมั่นใจ ทำข้อสอบกี่ชุดๆก็ไม่ค่อยจะเต็มให้เลย ทั้งๆที่ไม่ได้จับเวลา เราเครียด เครียดมาก เครียดมาก ไม่อยากซิ่วแล้ว นั่งอยู่บ้านมาตลอด ออกไปเรียนพิเศษกับคอมก็ไม่เจอใคร จริงๆก็ไม่อยากเจอใครหรอกค่ะ เหมือนไม่มีหน้าจะเจออ่ะค่ะ

เรารู้สึกเหมือนว่า ถ้าไม่ติดทันตะ ชีวิตเราจะไปต่อไม่ได้อ่ะ ...

แบบ ติด stuck ไม่สามารถโตได้ บอกไม่ถูก

อิจฉาเพื่อนที่เอนท์ไม่ติดทันตะ หมอ แล้วก็แอดเข้าอะไรก็ได้ส่งๆแล้วก็เรียนปีหนึ่งอยู่มาก ตอนแรกคิดนะว่าไอ้พวกนี้ทิ้งความฝัน แต่เค้าดูชิลมาก= =

ตอนนี้ได้ยินคำว่าเด็กมหาลัย มหาลัย ตัดเกรด งานส่งจารย์ อะไรทำนองนี้ไม่ได้เลย จะอ้วก

เราไม่มีเฟซ แล้วก็ฝากมือถือกับพ่อแม่ไว้ แต่ก็ขอมาเล่นเน็ตได้บ้างค่ะ บางทีเราก็แอบอ่านการ์ตูนตอนอ่านหนังสือด้วย ทั้งบ้านมีไม่กี่เล่ม ก็อ่านซ้ำไปซ้ำมาตอนพัก แล้วก็มานั่งรู้สึกผิด ว่าทำไมไม่อ่านหนังสือวะ ตอนพักก็เครียดๆ ไม่อยากพักให้พ่อแม่เห็น เพราะพ่อเราเครียดกว่าเราอีก แบบ พ่อเราเป็นพวกเครียดสะสมแต่ชอบยิ้มแล้วบอกว่าไม่เป็นไร พ่อไม่เป็นไร พ่อรู้ว่าลูกต้องทำได้

โอ๊ย ได้ยินคำว่า ลูกจะต้องทำได้ แกเอนท์ติดแน่ ปีนี้แกต้องได้แล้วอยากจะอ้วก อย่ามาคาดหวังได้มั๊ย โอ๊ย เครียดนะว้อยย

ปีนี้ก็ไม่เชื่อหมอดูเลย ปีที่แล้วพ่อดูซะสิบหมอ (ขนาดเจ้าที่ดูว่าพี่เราติดนะ) ก็บอกติดสิบหมอ






ติดพร่อง= =

ปีนี้เราเลยเกลียดคำว่าหมอดูมาก แบบ เลิกอ่ะ ชีวิตนี้ อย่าหวังกับคำว่าหมอดู


เราจะไปต่อได้มั๊ยคะ เราอยากอยู่มหาลัย เราอยากติดแล้ว