เรามีญาติสนิทมากวัยเดียวกันอยู่คนนึง เราโตมาด้วยกัน เราคอยดูเลเขาตลอด แม่เขาก็คอยฝากเขาไว้ให้เราคอยดูแลเรื่องเรียนด้วย แล้วนี่ใกล้เข้ามหาลัยเเล้ว
เราก็แนะนำเขาทุกอย่าง คอยโทรถามอยู่ตลอด คอยตามเรื่องให้ตลอด
บางทีก็บ่นเขาเพราะเขาชอบทำตัวเรื่อยๆไปวันๆไม่สนว่าจะยังไง จะจบไหม ม.6 พอเราถามมากๆ เข้าไปบ่นหน่อยเขาก็หาว่าเราจริงจังไป เราก็ไม่รู้จะว่าไง พอไม่ตามเขาก็ไม่สนใจอะไรเลย คือนี่เป็นห่วงกลัวจะไม่จบไม่มีที่เรียน ก็พาไปสอบมหาลัยที่หนึ่ง ติดละ รอวันไปมอบตัว เราก็ต้องคอยตามตลอดว่าเรียบร้อยไหม เอกสารครบไหม บลาๆๆ ก็ทำไม่พอใจใส่ พอใกล้วันมอบตัวอีก 2 วันเนี่ยเขาก็บอกว่าไม่ไปเเล้วนะ อ้างนู่นอ้างนี่ เราก็เลยบอกว่าโอเค ตามให้ขนาดนี้เเล้วไม่สนใจก็จะไม่มาตามอะไรให้เเล้ว เขาก็ทำเฉยๆบอกไม่อยากยุ่งก็ไม่ต้องยุ่ง เบื่อ เราเลยเสียความรู้สึกมากค้ะไม่น่าแคร์เขามากไป แต่ถ้าไม่ห่วงก็คงไม่มาสนใจหรอกใช่ป้ะละ
เคยแคร์ใครมากๆจนสุดท้ายต้องเสียความรู้สึกไหมคะ?
เราก็แนะนำเขาทุกอย่าง คอยโทรถามอยู่ตลอด คอยตามเรื่องให้ตลอด
บางทีก็บ่นเขาเพราะเขาชอบทำตัวเรื่อยๆไปวันๆไม่สนว่าจะยังไง จะจบไหม ม.6 พอเราถามมากๆ เข้าไปบ่นหน่อยเขาก็หาว่าเราจริงจังไป เราก็ไม่รู้จะว่าไง พอไม่ตามเขาก็ไม่สนใจอะไรเลย คือนี่เป็นห่วงกลัวจะไม่จบไม่มีที่เรียน ก็พาไปสอบมหาลัยที่หนึ่ง ติดละ รอวันไปมอบตัว เราก็ต้องคอยตามตลอดว่าเรียบร้อยไหม เอกสารครบไหม บลาๆๆ ก็ทำไม่พอใจใส่ พอใกล้วันมอบตัวอีก 2 วันเนี่ยเขาก็บอกว่าไม่ไปเเล้วนะ อ้างนู่นอ้างนี่ เราก็เลยบอกว่าโอเค ตามให้ขนาดนี้เเล้วไม่สนใจก็จะไม่มาตามอะไรให้เเล้ว เขาก็ทำเฉยๆบอกไม่อยากยุ่งก็ไม่ต้องยุ่ง เบื่อ เราเลยเสียความรู้สึกมากค้ะไม่น่าแคร์เขามากไป แต่ถ้าไม่ห่วงก็คงไม่มาสนใจหรอกใช่ป้ะละ