นิยายเขียนห้วนค่ะ แต่คำพูดคำจาตัวละครคมดี
เปิดเรื่องไม่เหมือนละคร เปิดเรื่องเป็นฉากอมาวสีฟื้นแต่นิสัยเปลี่ยน คือตอนนั้นละเวงเหมือนยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร (แต่รู้ว่าไม่ได้ชื่ออมาวสีแน่ๆ)
กรองทองในนิยายแรงกว่าในละครเวอรชั่นปัจจุบันมาก เธอกลับมาเพื่อแย่งปั๋วชาวบ้านโดยเฉพาะ ส่วนพิมพี่สาวบุญธรรมนางเอกร้ายตามต้นฉบับ

โดยตัวเรื่องมันไม่มีอะไรมากเลยนะ ละเวงกับโยธาเถียงกันทั้งเรื่อง คนนึงก็ย้ำตลอดว่า "ฉันไม่ใช่วสีของคุณ" อีกคนก็ยันเตว่า "คุณนั่นล่ะวสีของผม"
คืออ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกน่ะว่าละเวงรักโยธาเท่าไหร่ เหมือนเธอไม่ใส่ใจเขา ทั้งที่เขาตามหน้าตามหลังเธอตลอด แล้วเรื่องก็อีนุงตุงนัง มีตัวร้าย มีตัวกวีมาวุ่นวายให้ทั้งสองคนยิ่งมีปากเสียง

ตอนท้ายเรื่องตามต้นฉบับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ละเวงยังคงยืนยันว่าเธอไม่ใช่วสีและจะหย่ากับโยธาให้ได้เพื่อกลับไปหากวีคนรักเก่า (เธอเอามีดขู่โยธาเลยนะ)
แต่ขนาดโยธาจับปล้ำเรียบร้อย เธอก็ยังใจแข็ง (นี่ละเวงหรืออังศุมาลิน?) กลับมาบอกเขาว่าจะหย่าให้ได้
จนตอนสุดท้ายที่เธอทำท่าจะกลับไปหากวี กวียังถามเลยว่า แน่ใจเหรอ...ว่ายังรักกันเหมือนเดิม (กวีก็รู้ว่าเธอเปลี่ยนไป)
ตอนสุดท้ายของท้ายสุด เธอเลยกลับมาหาโยธา และโยธาแสนดีก็รอเธอเหมือนเดิม