เรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องระหว่างเรากับเพื่อนสนิทคนนึงที่มีแฟนแล้วแหละ ซึ่งพวกเราเคยไปเที่ยวด้วยกันหลายครั้งทั้งหัวหิน สวนสาธาณะ ตลาดกลางคืน ร้านอาหารแต่ก็ไม่เคยค้างคืนด้วยกันสักที เรื่องคือ ผมซึ่งเป็น ผช ไปเที่ยวกับเพื่อนสนิทที่เป็น ผญ เพื่อนสนิทคนนี้เป็นเพื่อนกันมาก็สิบปีแล้ว เราไปกันแค่สองคน ไปทริป 4 วัน 3 คืน ที่จังหวัดเพชรบูรณ์ และเชียงใหม่ คืนแรกเราไปพักค้างคืนกันที่รีสอร์ทแถวๆเขาค้อ ซึ่งอากาศหนาวมาก เราเช่าเป็นบ้านพักอยู่ด้วยกัน 1 หลัง แน่นอนว่าคืนนั้นเราต้องนอนด้วยกัน เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของผมในชีวิตที่ต้องนอนกับ ผญ ที่ไม่ใช่คนในครอบครัว คืนแรกเรามาถึงก็ค่อนข้างมืดแล้ว จึงได้แต่รีบอาบน้ำและเข้านอนกัน วันที่สองเราตื่นแต่เช้า รีบออกไปเที่ยวภูหินร่องกล้ากัน คืนนี้เราสองคนไปกางเต้นท์นอนกันบนยอดเขา คืนนี้เรารีบนอนกันก็จริง แต่เราก็นอนไม่หลับเพราะอากาศหนาวมาก ประกอบกับไม่ใช่เวลานอนปกติ เราจึงหันหน้ามานั่งคุยกัน เราคุยกันอยู่หลายเรื่องจนเค้าหลุดปากบอกผมว่า เค้ามากับผมโดนที่แฟนเค้าไม่รู้เรื่อง เอาล่ะสิ ซวยละ ผมจึงถามต่อว่า พ่อกับแม่รู้ไหม? เค้าตอบว่า ทั้งคู่รู้และอนุญาตให้มากับผมได้ เท่านี้ผมค่อยโล่งใจหน่อย ก็คุยกันหลายเรื่องจนผมวกกลับมาถามเรื่องแฟนเค้า แกล้งถามไปว่า ถ้าเค้ามาขอ จะแต่งกับเค้าไหม? คำตอบที่อึ้งสุดๆสำหรับผมและคนที่คบกันมาอย่างน้อยๆก็ 4-5ปี คือ "ไม่มีทาง" เค้าบอกว่าเค้าจะไม่ยอมเลือกคนแบบแฟนเค้าเป็นคู่ชีวิตเด็ดขาด เค้าเชื่อว่าแฟนเค้าดูแลเค้าไม่ได้เลย ถามว่ารักไหม? เค้าก็ตอบว่า รัก แต่ยังไงก็ไม่ใช่คู่ชีวิตแน่ ผมเห็นบรรยากาศเริ่มแย่ลงจึงเปลี่ยนเรื่อง เราคุยกันไปจนหลับเลยครับ เช้ามาเรารีบลงเขาแต่เช้าเพื่อมุ่งหน้าต่อไปเชียงใหม่ คืนนี้เราพักรีสอร์ทครับ เราถึงเชียงใหม่ประมาณ บ่ายสองกว่าๆเพราะเรามัวแแต่แวะข้างทางกัน เมื่อเข้าที่พักเราก็จัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน ตกเย็นเราสองคนไปเดินเล่นถนนคนเดิมกันจนค่ำ แล้วกลับที่พัก  เช้ามาเราตื่นนอนกันแต่เช้าเพื่อไปใส่บาตรด้วยกันครับ แล้วก็เดินเที่ยวกันนิดหน่อย จนสายๆเราก็เก็บกระเป๋ากลับกรุงเทพฯกัน การมาเที่ยวกันคราวนี้มันเกิดความคิดเล็กๆในใจผมว่า เราก็สนิทกันมากขนาดนี้ คบกันมาก็นานกว่าแฟนเค้าจริงๆซะอีก เวลาเราอยู่ต่อหน้าเพื่อน เราด่ากัน เรียกกันว่า อีนั่ง อีนี่ ใช้กูกัน แต่พออยู่กันสองคนทีไร สรรพนามของเราเปลี่ยนเป็น ฉัน เธอ แก เรา ไม่ก็เรียกชื่อ แถมพ่อแม่เค้าก็สนิทกับผมมาก เข้ากันได้ดี ก็คิดในใจว่า เราสองคนคงมีบุญอะไรกันมาก่อน มันเป็นความรู้สึกแปลกใจเล็กๆของตัวเอง

จนกระทั่งปัญหาก็เกิด

เรื่องเกิดจากที่เพื่อนผมหลุดปากบอกแฟนเธอว่าไปกับผม คราวนี้แหละครับเรื่องใหญ่ แฟนเค้ามาหาเรื่องผมครับ หาว่าทำไมไม่ยอมบอก ผมก็อธิบายไปว่า เพื่อนผมเค้าไม่ให้บอก(เธอสั่งไว้ว่าห้ามบอกครับ ตั้งแต่ก่อนไปละ) และผมก็ไม่เคยคุยกับเค้ามาก่อนด้วย อีกทั้งพ่อกับแม่ของเราทั้งสองฝ่ายรู้เรื่องนะครับ แล้วเพื่อนผมก็เลือกที่จะไม่บอกเองด้วย ปรากฎเค้าไม่จบครับ จะหาเรื่องผมท่าเดียว จนเพื่อนผมคนนี้ทนไม่ได้ ไปปรึกษาแม่ แม่เค้าโทรมาเล่าให้ผมฟังครับ ผมสะกิดใจที่แม่เค้าบอกว่า เค้าถึงกับร้องไห้เพราะไม่อยากให้มีเรื่องกัน ผมจึงอยู่เฉยๆครับ ไม่ทำอะไรทั้งนั้น แล้วเรื่องก็ซาลง แต่ปัญหาก็ยังอยู่ครับ เพราะแฟนเค้าจ้องจะหาเรื่องผมตลอด แต่ผมไม่ได้บอกเค้าเพราะกลัวว่าเค้าจะคิดมากอีก

คำถามคือ
1.ผมผิดเหรอครับ? ที่ไม่บอกแฟนเค้า แต่บอกพ่อแม่เค้าเนี่ย(ระหว่างทางพ่อเค้าโทรมาคุยกับผมด้วยครับ)
2.เพื่อนคนนี้ใจจริงคิดอะไรกันแน่?
3.สถานะของเราจากที่ทุกคนอ่าน บางคนอาจจะคิดว่าเกินเพื่อนแล้ว (ถ้าเห็นรูปทุกคนจะออทันทีครับ แถมเรานอนห้องเดียวกัน เตียงเดียวกันตลอด3คืนเลย) สถานะเรากำลังจะเปลี่ยน?

รบกวนขอความเห็นด้วยครับ ขอบคุณครับ