มาจัดสวนลอยฟ้ากันเถอะ เปลี่ยนระเบียงเน่าๆ เป็นสวนสวยลอยฟ้า(จัดสวน)
กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานมานี้ มีมนุษย์คอนโดคนนึง อาศัยอยู่ในห้องแคบๆ เล็กๆ บนตึกสูงแห่งนึง มานานนับปี ตื่นเช้ามาก็ออกไปทำงาน ตกเย็นเลิกงาน ก็กลับมาที่ห้อง ใช้ชีวิตปกติแบบนี้เฉกเช่นมนุษย์คอนโดทั่วไป
อยู่มาวันหนึ่ง เขาได้ยินเสียงฟ้าร้องดังสนั่นหวั่นไหว เขาคิดว่าฝนคงจะตกแน่ๆ เลยแง้มม่านดู เขามองเห็นไม่ชัด ว่าฝนกำลังตกหรือไม่ จริงๆ ฝนจะตกหรือไม่นั้น ไม่ได้มีนัยยะอะไรสำคัญกับชีวิตเขาเลยซักนิด เขาถึงห้องแล้ว และไม่ได้กำลังจะออกไปไหน แต่คืนนั้น ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา เมื่อมองออกไปเห็นไม่ชัด เขาจึงต้องเปิดม่านออก ถัดจากม่านคือบานประตูกระจกเลื่อนได้ ที่กั้นระหว่างห้องแคบๆของเขา กับระเบียงแคบๆ เขาปลดล็อกและเลื่อนประตูช้าๆ มันมีอาการฝืดนิดๆ เขารู้สึกได้ในทันที และอุทานออกมาในใจว่า “นี่เราไม่ได้เปิดประตูออกมาที่ระเบียงนานแค่ไหนแล้วนะ ตั้งแต่เราอยู่ที่คอนโดนี้มา เราออกมาที่ระเบียงแทบนับครั้งได้”
นาทีถัดจากนั้น สมองของเขาลืมเรื่องที่จะออกมาดูว่าฝนตกหรือเปล่าไปหมดแล้ว จนถึงทุกวันนี้เขาเองก็ยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า แล้วตกลงคืนนั้น ฝนตกหรือไม่ สติสัมปชัญญะ ทั้งหมดของเขาตอนนั้น โฟกัสไปที่ภาพเบื้องหน้าที่เห็น ท้องฟ้ากว้างใหญ่ มืดมิด สุดลูกลูกตา มีแสงไฟระยิบระยับตัดเป็นเส้นขอบฟ้าทอดยาวตลอดแนว มีแสงไฟจากเครื่องบินขณะบินผ่าน ลมแรงเย็นสบาย กำลังพัดเข้ามา เขานิ่งไปชั่วขณะ “นี่เราอยู่ห่างจากความสวยงามของฟากฟ้า เพียงแค่ผ้าม่านกั้นหรือนี่ ทำไมเราไม่รู้ตัวเลย เราไปอยู่ที่ไหนมาตั้งนานนะ”
ไม่ผิดปกติอะไรหรอก ที่เขาจะไม่เคยออกมาที่ระเบียง เมื่อเขาตั้งสติได้ และมองไปทั่วระเบียง เขาจึงคิดว่า ก็ไม่แปลกอะไรนี่นา ที่เราจะไม่ค่อยได้ออกมา ก็ระเบียงเล่นแคบซะขนาดนี้ หน้าที่ของมันคงมีไว้แค่ใช้แขวนคอมเพรสเซอร์แอร์เท่านั้น ซะล่ะมั้ง พื้นก็สกปรก เลอะเทอะเปอะเปื้อน ไม่มีอะไรเลย ว่างเปล่า แล้วเราก็กลัวความสูงอยู่ด้วย ไม่แปลกแล้วแหละ ที่ไม่ได้ออกมา ดึงสติกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงซะที
เมื่อได้สติ เขาจึงพาตัวเองกลับเข้าไปข้างในห้อง ไปทำนู่นนี่นั่น เฉกเช่นทุกวัน แต่ที่ไม่ปกติคือ ตลอดคืนนั้น เขาจะมีภาพของท้องฟ้าสวยงามที่นอกระเบียงโผล่เข้ามาในหัวอยู่เป็นระยะ มันทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่า หรือเราจะต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว เขาลองมาคิดๆดู เอ๊ะ ตอนเราซื้อคอนโด ทางโครงการเขาคิดเป็นตารางเมตร ราคาเท่านั้นเท่านี้ต่อหนึ่งตารางเมตร เฮ้ยยย ถ้าแบบนั้น เค้าก็คิดพื้นที่ระเบียงด้วยสิ โห(รีบเดินเปิดประตูออกไปวัดขนาดพื้นที่ที่ระเบียง) ตายๆๆ ถึงมันจะแคบมากในสายตาเรา แต่วัดออกมามันก็เกือบๆ จะ 2 ตารางเมตรนะ (ประมาณ 2.1 เมตร คูณ 0.87 เมตร) ในหัว สมองกำลังคิดคำนวนหมุนติ้วๆๆ คือๆ ไม่ได้คิดผิดใช่มั้ยนี่ นี่มันระเบียงราคาเป็นแสนๆ เลยนี่หว่าเนี่ย นี่เราทำงานกี่ปีวะเนี่ยกว่าจะผ่อนระเบียงหมด ยังไม่นับตัวห้อง คิดแล้วลมแทบจับ นี่มันทำอะไรได้อีกมั้ยเนี่ย นอกจากแขวนคอมฯแอร์ ?
ซักผ้าเหรอ ? ปกติก็ไม่ได้ซักที่นี่
ระเบียงนี่ถ้าไม่ได้เอาไว้ซักผ้านี่แทบหมดประโยชน์เลยนะ คิดช้าไป ตอนซื้อน่าจะบอกเขา เอาห้องอย่างเดียว ไม่เอาระเบียง เผื่อจะถูกลง ไม่น่าโง่เลยเรา -
ทางบีบแล้ว คงต้องเอามาทำให้เกิดประโยชน์บ้าง หรือจะเอาระเบียงไปปล่อยเช่าดีนะ เผื่อใครซักผ้าเยอะ ระเบียงห้องตัวเองไม่พอตากผ้า เข้าท่าแฮะ ไอเดียชนะเลิศ แต่ๆ แล้วคนเช่าเขาจะมาที่ระเบียงเราได้ไง ก็ต้องผ่านห้องเราสิ เขาคงไม่ขึงลวด ไต่ข้ามระเบียงมามั้ง คือนี่คิดข้ามช้อตมากเลยนะ มองข้ามไปแล้วว่าจะมีคนเช่า แล้วเค้าจะติดปัญหาอะไร แล้วก็ด่าตัวเองในใจ ว่าสมองคิดได้แต่อะไรปัญญาอ่อนแบบนี้ ถึงได้โง่โดนเขาหลอกขายห้องแถมระเบียงมาไง พอกันที เอาจริงแล้ว เสียเวลามามากแล้ว
ใช่แล้ว ภาพท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ติดตาตรึงใจเราไง เราสัมผัสมันได้นี่ ถ้าระเบียงเราสวยหน่อย มีที่นั่งสบายๆ เราจะออกมานั่งดูท้องฟ้าทุกคืนไปเลย ว่าแล้วอย่ารอช้า ลงมือทำเลย อเลคูซีน >>>>>
วัดพื้นที่ซะก่อน แล้วจดไว้ ตรงไหนเท่าไร อะไรยังไง มีสูงต่ำ มีอุปสรรคตรงไหนบ้าง เอาให้แน่ แล้วถ่ายรูปจริงไว้ประกอบด้วย
ไปดูแบบคนอื่นในเน็ตบ้าง หาไอเดีย แต่เอาจริงๆ เลย หาตั้งนานสวยๆ ทั้งนั้น แต่คือ ทำไมระเบียงเค้า ใหญ่ๆ กันทั้งนั้น ระเบียงแคบๆ แบบนี้แทบไม่เจอเลย อย่างว่า ใครมีระเบียงแคบขนาดนี้ก็คงไม่คิดทำไรแล้ว แบบเราเมื่อก่อนนั่นแหละ
คือไม่มีความรู้อะไรเลยเรื่องจัดสวน งมอยู่นานพอสมควร ต้นไม้อะไรก็ไม่รู้จัก เลยกะว่าไปตายเอาดาบหน้า เห็นมีงานบ้านและสวนพอดี ไปเลือกๆ แล้วซื้อกลับมาจัดเลยแล้วกัน แต่พอไปถึงงานจริงๆ แทบไม่ได้อะไรซักอย่างๆ ดูของแต่ละอย่างทำไมมันดูว่าไม่น่าจะเหมาะกะระเบียงเราเลย น่าจะเป็นที่ชื่องาน เค้างานบ้านและสวน ของเราบ้านก็ไม่ใช่ จะเป็นสวนก็ไม่น่าจะใช่ ไม่รู้ว่าต้องขนาดพื้นที่เท่าไรเค้าถึงเรียกว่าสวน ช่างเถอะ ล่าถอย กลับมาตั้งหลักก่อน
คิดไปคิดมาเริ่มที่พวกโครงสร้างพื้นฐานก่อนดีกว่า เอาที่จำเป็นๆ ต้องมี แน่ๆเลยก็คือพื้น กับเก้าอี้ เคยเห็นมีขายไวๆ ตามพวก โฮมโปร อินเด็ก อีเกีย เอาวะเริ่มที่พวกนี้ก่อนแล้วกันไม่น่ายาก แต่พอไปถึงที่จริง เจอนู่นนี่นั่น ไอเดียเกิดเลยทีนี้ มีครบเลยนี่หว่าเนี่ย ทุกสิ่งอย่าง เพียงแต่มันเป็นของปลอมเท่านั้นเอง แต่คิดไปคิดมา เราคงไม่เหมาะกะต้นไม้จริงหรอกมั้งตอนนี้ มันคงยังไม่ถึงเวลา เอาเค้ามาเราจะรับผิดชอบชีวิตเค้าไม่ได้นะ เราไม่มีประสบการณ์เลย คือนาทีนั้น จริงๆแล้วน่าจะขี้เกียจมากกว่า เพราะหมดเวลากับเรื่องนี้ไปพอสมควรแล้ว พวกความอดทนต่ำ ไม่เหมาะกะต้นไม้ จริงๆ นั่นแหละ ว่าแล้วก็จัดเลยดีกว่า
เตรียมอุปกรณ์
แผ่นปูพื้น สำคัญมาก หาไม่ยาก มีหลายขนาดหลายลาย ลองดูให้เหมาะกะขนาดพื้นที่และแบบที่เราวางไว้
กระถางต้นไม้ แต่จำไม่ได้แล้วว่าชื่อต้นอะไร ใครรู้บอกที
แผ่นปูพื้นอีกแบบเอาให้ไม่เหมือนกัน จะได้ไว้วางแบ่งโซน
ชั้นวาง
กระถางเปล่า
ลูกบอลต้นไม้ (ไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไร 55+)
ตุ๊กตาน่ารักกก
กระถางดอกไม้สีสันสวยงาม
เก้าอี้สนาม (มั้ง) จริงๆ เป็นเก้าอี้ไว้นั่งกินข้าวในครัว
ลงมือทำกันเลย เอาแผ่นรองพื้นมาปูๆๆๆ เดี๋ยวเดียวก็เสร็จ ง่ายจริงอะไรจริง
ช่องว่างที่เหลือปูแผ่นรองไม่พอแล้ว เล็กเกินไป เอาหญ้าเทียมลงแทน
วางๆๆๆๆ ไปเรื่อย ปรับนิดๆ หน่อยๆ เผลอแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว ไวอย่างไม่น่าเชื่อ
เลือกอยู่สามชั่วโมง กลับมาจัดประมาณ ครึ่งชั่วโมง ถูกใจเป็นอย่างยิ่ง
นี่ไง แอน แอ่น แอ้น
เดี๋ยวนี้ไม่เปิดแอร์ในห้อง ออกมานั่งเล่น นั่งทำงานข้างนอก ประหยัดไฟ แหะๆ
ตอนเช้า สว่างหน่อย
รู้สึกเลยว่าเราได้ระเบียงที่หายไปกลับคืนมาแล้ว รู้สึกห้องน่าอยู่ขึ้นอีกเป็นกอง เปิดม่านไว้ มองออกไปเห็นสวนก็สบายตา สบายใจ รู้สึกพอเปิดม่านห้องก็กว้างขึ้นด้วย มีที่นั่งพักผ่อนหย่อนใจ วิวสวยสดงดงาม นั่งกินข้าว นั่งทำงานข้างนอกได้ ลมเย็นๆ ประหยัดไฟ ข้างในไม่ต้องเปิดแอร์ ยิ่งเวลาทำงานแล้วมองออกไป ท้องฟ้างดงามทำให้จินตนาการกว้างไกล สมองก็ปลอดโปร่ง รู้งี้น่าจะทำมาตั้งนานแล้ว
แบ่งปันกันไว้เป็นไอเดียครับ
ท้องฟ้าสวยงาม ไม่อยากเก็บไว้ดูคนเดียว เดินออกไปที่ระเบียง แล้วดูมันด้วยกันนะครับ
ความสุขนอกระเบียง แค่เพียงผ้าม่านกั้น
กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานมานี้ มีมนุษย์คอนโดคนนึง อาศัยอยู่ในห้องแคบๆ เล็กๆ บนตึกสูงแห่งนึง มานานนับปี ตื่นเช้ามาก็ออกไปทำงาน ตกเย็นเลิกงาน ก็กลับมาที่ห้อง ใช้ชีวิตปกติแบบนี้เฉกเช่นมนุษย์คอนโดทั่วไป
อยู่มาวันหนึ่ง เขาได้ยินเสียงฟ้าร้องดังสนั่นหวั่นไหว เขาคิดว่าฝนคงจะตกแน่ๆ เลยแง้มม่านดู เขามองเห็นไม่ชัด ว่าฝนกำลังตกหรือไม่ จริงๆ ฝนจะตกหรือไม่นั้น ไม่ได้มีนัยยะอะไรสำคัญกับชีวิตเขาเลยซักนิด เขาถึงห้องแล้ว และไม่ได้กำลังจะออกไปไหน แต่คืนนั้น ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา เมื่อมองออกไปเห็นไม่ชัด เขาจึงต้องเปิดม่านออก ถัดจากม่านคือบานประตูกระจกเลื่อนได้ ที่กั้นระหว่างห้องแคบๆของเขา กับระเบียงแคบๆ เขาปลดล็อกและเลื่อนประตูช้าๆ มันมีอาการฝืดนิดๆ เขารู้สึกได้ในทันที และอุทานออกมาในใจว่า “นี่เราไม่ได้เปิดประตูออกมาที่ระเบียงนานแค่ไหนแล้วนะ ตั้งแต่เราอยู่ที่คอนโดนี้มา เราออกมาที่ระเบียงแทบนับครั้งได้”
นาทีถัดจากนั้น สมองของเขาลืมเรื่องที่จะออกมาดูว่าฝนตกหรือเปล่าไปหมดแล้ว จนถึงทุกวันนี้เขาเองก็ยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า แล้วตกลงคืนนั้น ฝนตกหรือไม่ สติสัมปชัญญะ ทั้งหมดของเขาตอนนั้น โฟกัสไปที่ภาพเบื้องหน้าที่เห็น ท้องฟ้ากว้างใหญ่ มืดมิด สุดลูกลูกตา มีแสงไฟระยิบระยับตัดเป็นเส้นขอบฟ้าทอดยาวตลอดแนว มีแสงไฟจากเครื่องบินขณะบินผ่าน ลมแรงเย็นสบาย กำลังพัดเข้ามา เขานิ่งไปชั่วขณะ “นี่เราอยู่ห่างจากความสวยงามของฟากฟ้า เพียงแค่ผ้าม่านกั้นหรือนี่ ทำไมเราไม่รู้ตัวเลย เราไปอยู่ที่ไหนมาตั้งนานนะ”
ไม่ผิดปกติอะไรหรอก ที่เขาจะไม่เคยออกมาที่ระเบียง เมื่อเขาตั้งสติได้ และมองไปทั่วระเบียง เขาจึงคิดว่า ก็ไม่แปลกอะไรนี่นา ที่เราจะไม่ค่อยได้ออกมา ก็ระเบียงเล่นแคบซะขนาดนี้ หน้าที่ของมันคงมีไว้แค่ใช้แขวนคอมเพรสเซอร์แอร์เท่านั้น ซะล่ะมั้ง พื้นก็สกปรก เลอะเทอะเปอะเปื้อน ไม่มีอะไรเลย ว่างเปล่า แล้วเราก็กลัวความสูงอยู่ด้วย ไม่แปลกแล้วแหละ ที่ไม่ได้ออกมา ดึงสติกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงซะที
เมื่อได้สติ เขาจึงพาตัวเองกลับเข้าไปข้างในห้อง ไปทำนู่นนี่นั่น เฉกเช่นทุกวัน แต่ที่ไม่ปกติคือ ตลอดคืนนั้น เขาจะมีภาพของท้องฟ้าสวยงามที่นอกระเบียงโผล่เข้ามาในหัวอยู่เป็นระยะ มันทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่า หรือเราจะต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว เขาลองมาคิดๆดู เอ๊ะ ตอนเราซื้อคอนโด ทางโครงการเขาคิดเป็นตารางเมตร ราคาเท่านั้นเท่านี้ต่อหนึ่งตารางเมตร เฮ้ยยย ถ้าแบบนั้น เค้าก็คิดพื้นที่ระเบียงด้วยสิ โห(รีบเดินเปิดประตูออกไปวัดขนาดพื้นที่ที่ระเบียง) ตายๆๆ ถึงมันจะแคบมากในสายตาเรา แต่วัดออกมามันก็เกือบๆ จะ 2 ตารางเมตรนะ (ประมาณ 2.1 เมตร คูณ 0.87 เมตร) ในหัว สมองกำลังคิดคำนวนหมุนติ้วๆๆ คือๆ ไม่ได้คิดผิดใช่มั้ยนี่ นี่มันระเบียงราคาเป็นแสนๆ เลยนี่หว่าเนี่ย นี่เราทำงานกี่ปีวะเนี่ยกว่าจะผ่อนระเบียงหมด ยังไม่นับตัวห้อง คิดแล้วลมแทบจับ นี่มันทำอะไรได้อีกมั้ยเนี่ย นอกจากแขวนคอมฯแอร์ ?
ซักผ้าเหรอ ? ปกติก็ไม่ได้ซักที่นี่
ระเบียงนี่ถ้าไม่ได้เอาไว้ซักผ้านี่แทบหมดประโยชน์เลยนะ คิดช้าไป ตอนซื้อน่าจะบอกเขา เอาห้องอย่างเดียว ไม่เอาระเบียง เผื่อจะถูกลง ไม่น่าโง่เลยเรา -
ทางบีบแล้ว คงต้องเอามาทำให้เกิดประโยชน์บ้าง หรือจะเอาระเบียงไปปล่อยเช่าดีนะ เผื่อใครซักผ้าเยอะ ระเบียงห้องตัวเองไม่พอตากผ้า เข้าท่าแฮะ ไอเดียชนะเลิศ แต่ๆ แล้วคนเช่าเขาจะมาที่ระเบียงเราได้ไง ก็ต้องผ่านห้องเราสิ เขาคงไม่ขึงลวด ไต่ข้ามระเบียงมามั้ง คือนี่คิดข้ามช้อตมากเลยนะ มองข้ามไปแล้วว่าจะมีคนเช่า แล้วเค้าจะติดปัญหาอะไร แล้วก็ด่าตัวเองในใจ ว่าสมองคิดได้แต่อะไรปัญญาอ่อนแบบนี้ ถึงได้โง่โดนเขาหลอกขายห้องแถมระเบียงมาไง พอกันที เอาจริงแล้ว เสียเวลามามากแล้ว
ใช่แล้ว ภาพท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ติดตาตรึงใจเราไง เราสัมผัสมันได้นี่ ถ้าระเบียงเราสวยหน่อย มีที่นั่งสบายๆ เราจะออกมานั่งดูท้องฟ้าทุกคืนไปเลย ว่าแล้วอย่ารอช้า ลงมือทำเลย อเลคูซีน >>>>>
วัดพื้นที่ซะก่อน แล้วจดไว้ ตรงไหนเท่าไร อะไรยังไง มีสูงต่ำ มีอุปสรรคตรงไหนบ้าง เอาให้แน่ แล้วถ่ายรูปจริงไว้ประกอบด้วย
ไปดูแบบคนอื่นในเน็ตบ้าง หาไอเดีย แต่เอาจริงๆ เลย หาตั้งนานสวยๆ ทั้งนั้น แต่คือ ทำไมระเบียงเค้า ใหญ่ๆ กันทั้งนั้น ระเบียงแคบๆ แบบนี้แทบไม่เจอเลย อย่างว่า ใครมีระเบียงแคบขนาดนี้ก็คงไม่คิดทำไรแล้ว แบบเราเมื่อก่อนนั่นแหละ
คือไม่มีความรู้อะไรเลยเรื่องจัดสวน งมอยู่นานพอสมควร ต้นไม้อะไรก็ไม่รู้จัก เลยกะว่าไปตายเอาดาบหน้า เห็นมีงานบ้านและสวนพอดี ไปเลือกๆ แล้วซื้อกลับมาจัดเลยแล้วกัน แต่พอไปถึงงานจริงๆ แทบไม่ได้อะไรซักอย่างๆ ดูของแต่ละอย่างทำไมมันดูว่าไม่น่าจะเหมาะกะระเบียงเราเลย น่าจะเป็นที่ชื่องาน เค้างานบ้านและสวน ของเราบ้านก็ไม่ใช่ จะเป็นสวนก็ไม่น่าจะใช่ ไม่รู้ว่าต้องขนาดพื้นที่เท่าไรเค้าถึงเรียกว่าสวน ช่างเถอะ ล่าถอย กลับมาตั้งหลักก่อน
คิดไปคิดมาเริ่มที่พวกโครงสร้างพื้นฐานก่อนดีกว่า เอาที่จำเป็นๆ ต้องมี แน่ๆเลยก็คือพื้น กับเก้าอี้ เคยเห็นมีขายไวๆ ตามพวก โฮมโปร อินเด็ก อีเกีย เอาวะเริ่มที่พวกนี้ก่อนแล้วกันไม่น่ายาก แต่พอไปถึงที่จริง เจอนู่นนี่นั่น ไอเดียเกิดเลยทีนี้ มีครบเลยนี่หว่าเนี่ย ทุกสิ่งอย่าง เพียงแต่มันเป็นของปลอมเท่านั้นเอง แต่คิดไปคิดมา เราคงไม่เหมาะกะต้นไม้จริงหรอกมั้งตอนนี้ มันคงยังไม่ถึงเวลา เอาเค้ามาเราจะรับผิดชอบชีวิตเค้าไม่ได้นะ เราไม่มีประสบการณ์เลย คือนาทีนั้น จริงๆแล้วน่าจะขี้เกียจมากกว่า เพราะหมดเวลากับเรื่องนี้ไปพอสมควรแล้ว พวกความอดทนต่ำ ไม่เหมาะกะต้นไม้ จริงๆ นั่นแหละ ว่าแล้วก็จัดเลยดีกว่า
เตรียมอุปกรณ์
แผ่นปูพื้น สำคัญมาก หาไม่ยาก มีหลายขนาดหลายลาย ลองดูให้เหมาะกะขนาดพื้นที่และแบบที่เราวางไว้
กระถางต้นไม้ แต่จำไม่ได้แล้วว่าชื่อต้นอะไร ใครรู้บอกที
แผ่นปูพื้นอีกแบบเอาให้ไม่เหมือนกัน จะได้ไว้วางแบ่งโซน
ชั้นวาง
กระถางเปล่า
ลูกบอลต้นไม้ (ไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไร 55+)
ตุ๊กตาน่ารักกก
กระถางดอกไม้สีสันสวยงาม
เก้าอี้สนาม (มั้ง) จริงๆ เป็นเก้าอี้ไว้นั่งกินข้าวในครัว
ลงมือทำกันเลย เอาแผ่นรองพื้นมาปูๆๆๆ เดี๋ยวเดียวก็เสร็จ ง่ายจริงอะไรจริง
ช่องว่างที่เหลือปูแผ่นรองไม่พอแล้ว เล็กเกินไป เอาหญ้าเทียมลงแทน
วางๆๆๆๆ ไปเรื่อย ปรับนิดๆ หน่อยๆ เผลอแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว ไวอย่างไม่น่าเชื่อ
เลือกอยู่สามชั่วโมง กลับมาจัดประมาณ ครึ่งชั่วโมง ถูกใจเป็นอย่างยิ่ง
นี่ไง แอน แอ่น แอ้น
เดี๋ยวนี้ไม่เปิดแอร์ในห้อง ออกมานั่งเล่น นั่งทำงานข้างนอก ประหยัดไฟ แหะๆ
ตอนเช้า สว่างหน่อย
รู้สึกเลยว่าเราได้ระเบียงที่หายไปกลับคืนมาแล้ว รู้สึกห้องน่าอยู่ขึ้นอีกเป็นกอง เปิดม่านไว้ มองออกไปเห็นสวนก็สบายตา สบายใจ รู้สึกพอเปิดม่านห้องก็กว้างขึ้นด้วย มีที่นั่งพักผ่อนหย่อนใจ วิวสวยสดงดงาม นั่งกินข้าว นั่งทำงานข้างนอกได้ ลมเย็นๆ ประหยัดไฟ ข้างในไม่ต้องเปิดแอร์ ยิ่งเวลาทำงานแล้วมองออกไป ท้องฟ้างดงามทำให้จินตนาการกว้างไกล สมองก็ปลอดโปร่ง รู้งี้น่าจะทำมาตั้งนานแล้ว
แบ่งปันกันไว้เป็นไอเดียครับ
ท้องฟ้าสวยงาม ไม่อยากเก็บไว้ดูคนเดียว เดินออกไปที่ระเบียง แล้วดูมันด้วยกันนะครับ