ว่าด้วยเรื่องของเรา โสด มานานนนน ตั้งเเต่เกิดมาไม่เคยมีเเฟนเป็นตัวเป็นตน ตอนนี้อายุก็ 21 เเล้วสัญญานความคิดขึ้นคานหรือป่าว
มีคนชอบมายุ่งเรื่องของเรา เพื่อน คนโน่นคนนี้ ว่า ทำไมไม่หาใครคบหาเเฟนอ่ะ เดียวก็ติดต่อคนโน่นคนนี้ให้ไหม คำถามนี้เบื่อมาก
ถามว่าอยากมีเเฟนไหม คำตอบคืออยาก เราคิดวางเเผนอนาคตไว้เเล้วด้วยช้ำตอนนี้ เเต่ในความคิดเรามันไม่ใช่การจะเดินหาก้อนหินตามทาง มันไม่ง่ายขนาดนั้น
            ถามว่ามีคนมาจีบไหม มีเข้ามา เเต่มันยังไม่ใช่ เเละเราคิดว่าการที่จะได้รักกับใครสักคน เขาต้องเป็นฝ่ายเข้ามาหาเราด้วยสถารการณ์จริงๆเเละคือคนที่ใช่สำหรับเรา นั่นเเหละ  ชึ่งมันไม่ง่าย เหมือนหาชื้อผักชื้อปลา คนที่เข้ามาก็ยังไม่ใช่สักคน จนเรามีความคิดที่ว่า ถ้าไม่ได้คนที่ใช่ ถ้าเราไม่ชอบเเละไม่รักใครจะขออยู่โสดดีกว่า ก็ไม่รู้จะคบไปทำไมให้เสียเวลา บางคนบอกว่าคบๆไปก็รักเองเเหละ เหอะๆ!! ในชีวิตมันยังไม่เอื้อ เรียนจากเรียน ไปทำงาน จากงานกลับห้อง เเล้วเราเป็นคนหัวเเข็งด้วยอ่ะ ถ้าคนที่เข้ามาเราก็จอมองเเต่ว่า เขาจะดูเเลเราได้ไหม คบไปจะเป้นไง ถ้าคบเล่นๆก็ไม่อยากคบ เขาจะเป็นคนที่เราไว้ใจ ดูเเลเราได้ไหม ดูเป้นผู้ใหญ่  คบเเล้วอนาคตเราจะเป็นไง เขาจะงี่เง่าไหม โอยยเยอะ
          บางคนเห้นเลิกกับเเฟน เเป๊ปเดียวก็มีเเฟนใหม่ หาใหม่ได้เร็วมาก อิจฉา
จนตอนนี้รู้สึกเบื่อ เเละคิดว่า เราก็อยู่คนเดียวได้ ดูเเละตัวเองได้ ไม่มีคงไม่เป็นไร ขอเเค่มีเงินใช้ก็พอ มันจะมาเเบบถูกต้องเเละเหมาะเจาะ
คงมาเอง