สวัสดีค่ะ เราอยากจะปรึกษาเพื่อน คือเรื่องเป็นแบบนี้ เราเพิ่งเริ่มทำธุรกิจร้านกาแฟสด ร้านเล็กๆ อยู่ในมหาลัยแห่งนึง ก่อนหน้านี้เราทำงานบริษัทที่กทม เราอยากกลับมาอยู่บ้านเกิด เราเป็นคนต่างจังหวัด เราเลยปรึกษากับพี่สาว อยากทำร้านกาแฟเราพอมี วิชาจากการเคยทำงานพาททาม ร้านกาแฟสดมาบ้าง เลยขอทำเรื่อง ส่งจดหมายขอตั้งร้านขายกาแฟสดกับทางมหาวิทยาลัยไป ประมาณ 1 เดือนมีจดหมายตอบกลับมาว่า อนุมัติ ให้เราเข้าไปขายได้ สัญญาปีต่อปี เราก็ดีใจ ก็เริ่มหาวัตถุดิบ เราไม่มีสูตร ไม่ซื้อเฟรนด์ไช คิดสูตรเอง ผสมผิดถูก เตรียมขายเป็นเดือน พอถึงวันขายวันแรก *คือมหาวิทยาลัยที่ร้านเราตั้งขาย คือเป็นสถานที่แยกออกมาจาก มอใหญ่ เด็กๆ จะเรียกกัน มอนอก กับมอใน เราอยู่ มอนอก เด็กก็วนเวียนไปเรียนที่นั้น ประมาน 2-3 พันคน ก็ไม่ทุกวันนะ ร้านเราตั้งอยู่ข้างร้าน ชานมไข่มุกใต้หวัน แก้วละ 20-25 บาท ค่ะ ร้านของเราเป็นซุ้ม เดือนแรกๆ ก็ขายได้ 20-40แก้วต่อวัน และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เด็กเริ่ม รู้จักร้านเรา ติดใจในรสชาติ และ เราก็หยอกล้อคุยเล่นกับน้อง ยิ้มหัวเราะ กับน้องลูกค้า เป็นกันเอง ส่วนร้านข้างๆ โหย ขายดีตั้งแต่วันแรกค่า เรานี้เหว่อเลย เด็กรุมกันซื้อ เราคิดในใจ ร้านเราจะไปรอดไหม? แอบถอดใจ และร้านเรากับร้านชานมนั้นใกล้กันมาก เดินก้าวเดียวถึงอ่ะ คนจัดสถานที่ก็จัดให้ใกล้กันเกิน ร้านเราขายราคาปกติ กาแฟสด 30 35 เราเลือกวัตถุดิบที่มีคุณภาพ อ้อ !! ลืมบอกไป ร้านชานมข้างๆร้าน อาจารย์ในนั้น เป็นหุ้นส่วนอยู่ด้วยค่ะ ได้ข่าว ไม่ต้องเสียค่าเช่ามั้งนะ เห็นเค้าลือๆกัน แรกร้านเรากะร้านชานมก็คุยกันตามประสาเพื่อนบ้าน แรกๆก็โอเคร ร้านเราขาย น้ำเมนูอิตาเลี่ยนโซดา เราใช้น้ำผลไม้แท้ 100% และเป็นเมนูแปลกใหม่ สำหรับที่นั้นนะ เด็กๆบางคนไม่รู้จัก ก็ต่างจังหวัดอ่ะเนอะ อีร้านชานม เห็นเราเริ่มขายดีขึ้น มันก็เอาเมนูอิตาเลี่ยนโซดา ของเราไปขายเลนจร้า หน้าด้านๆ ตั้งป้ายขาย เราเสียความรู้สึกนะ ว่าร้านตัวเองขายดีอยู่แล้ว ทำไมต้องมาขายซ้ำกับคนอื่นด้วย หลังจากนั้นเราก็เริ่มไม่คุย เราไม่ชอบ เราเสแสร้งไม่เป็น มันคอยมองร้านเราตลอดว่าเราจะทำอะไร ขายอะไร เราเข้าใจนะว่าธุรกิจ แต่มันไม่มีขายมาก่อน แล้วมันเป็นร้านชาไข่มุก มันมีอิตาเลี่ยนโซดาขายด้วยหรอ จะขายทุกอย่างเลยรึไง เราก็ปรึกษาพี่เราว่าทำไงดี พี่เราก็แค้นแต่ทำอะไรไม่ได้คนที่ตัดสินกรรมการก็คนของมันทั้งนั้น เราจะฟ้อง มันก็คนของมัน ก็ทำอะไรมันไม่ได้ พอจบเทอมแรก ก็ผ่านไป เราก็ขายดีขึ้นเรื่อยๆ ช่วงพีคสุด ก็ ขายได้ 100 กว่าแก้ว ร้านมันก็ขายในมอใหญ่อีกร้านนึง มีอยู่ร้านเดียวในมหาวิทยาลัยที่เป็นร้านน้ำปั่นนะ หึหึ อยู่โน้นไม่มีคู่แข่ง พอมามอนอก ก็อิจฉา (พักก่อนนะเดี๋ยวมาเล่าต่อพรุ่งนี้ )
ขายกาแฟสด โดนร้านชานมไข่มุก ขโมยเมนูร่านเราไปขายทำไงดี?
เด็กเริ่ม รู้จักร้านเรา ติดใจในรสชาติ และ เราก็หยอกล้อคุยเล่นกับน้อง ยิ้มหัวเราะ กับน้องลูกค้า เป็นกันเอง ส่วนร้านข้างๆ โหย ขายดีตั้งแต่วันแรกค่า เรานี้เหว่อเลย เด็กรุมกันซื้อ เราคิดในใจ ร้านเราจะไปรอดไหม? แอบถอดใจ และร้านเรากับร้านชานมนั้นใกล้กันมาก เดินก้าวเดียวถึงอ่ะ คนจัดสถานที่ก็จัดให้ใกล้กันเกิน ร้านเราขายราคาปกติ กาแฟสด 30 35 เราเลือกวัตถุดิบที่มีคุณภาพ อ้อ !! ลืมบอกไป ร้านชานมข้างๆร้าน อาจารย์ในนั้น เป็นหุ้นส่วนอยู่ด้วยค่ะ ได้ข่าว ไม่ต้องเสียค่าเช่ามั้งนะ เห็นเค้าลือๆกัน แรกร้านเรากะร้านชานมก็คุยกันตามประสาเพื่อนบ้าน แรกๆก็โอเคร ร้านเราขาย น้ำเมนูอิตาเลี่ยนโซดา เราใช้น้ำผลไม้แท้ 100% และเป็นเมนูแปลกใหม่ สำหรับที่นั้นนะ เด็กๆบางคนไม่รู้จัก ก็ต่างจังหวัดอ่ะเนอะ อีร้านชานม เห็นเราเริ่มขายดีขึ้น มันก็เอาเมนูอิตาเลี่ยนโซดา ของเราไปขายเลนจร้า หน้าด้านๆ ตั้งป้ายขาย เราเสียความรู้สึกนะ ว่าร้านตัวเองขายดีอยู่แล้ว ทำไมต้องมาขายซ้ำกับคนอื่นด้วย หลังจากนั้นเราก็เริ่มไม่คุย เราไม่ชอบ เราเสแสร้งไม่เป็น มันคอยมองร้านเราตลอดว่าเราจะทำอะไร ขายอะไร เราเข้าใจนะว่าธุรกิจ แต่มันไม่มีขายมาก่อน แล้วมันเป็นร้านชาไข่มุก มันมีอิตาเลี่ยนโซดาขายด้วยหรอ จะขายทุกอย่างเลยรึไง เราก็ปรึกษาพี่เราว่าทำไงดี พี่เราก็แค้นแต่ทำอะไรไม่ได้คนที่ตัดสินกรรมการก็คนของมันทั้งนั้น เราจะฟ้อง มันก็คนของมัน ก็ทำอะไรมันไม่ได้ พอจบเทอมแรก ก็ผ่านไป เราก็ขายดีขึ้นเรื่อยๆ ช่วงพีคสุด ก็ ขายได้ 100 กว่าแก้ว ร้านมันก็ขายในมอใหญ่อีกร้านนึง มีอยู่ร้านเดียวในมหาวิทยาลัยที่เป็นร้านน้ำปั่นนะ หึหึ อยู่โน้นไม่มีคู่แข่ง พอมามอนอก ก็อิจฉา (พักก่อนนะเดี๋ยวมาเล่าต่อพรุ่งนี้ )