วันนี้ที่ทํางานผมที่เป็นบริษัทสื่อชื่อดังแห่งหนึ่ง ได้โควต้าบัตรหนังเรื่องเมย์ไหน ไฟแรงเฟร่อ มา ผมที่ไม่เกี่ยวกับหนังก็อยากดูเลยขอไปด้วย 555 งั้นคงเป็น SR ละกัน
คือแอบรู้สึกสนใจเรื่องนี้ เพราะผมเองก็เป็นนึงนะ ที่ตอนเรียนเป็นฐานันดร ไร้ตัวตนออกแนวเป็นเด็กแนว แต่ไม่มีตัวตนในคณะ หรือโรงเรียน เลยสนใจ อยากดูมากๆ
พอดูหนังเรื่องนี้บอกเลยว่า โอเคมากๆ คืออินจริงๆ ใน 9 เต็ม 10
1. คือหนังเรื่องนี้คล้ายชีวิตผมมาก ชีวิตผมเหมือนป๋อง ตัวละครน้องเเบงค์ ธิติ คือเป็นคนไร้ตัวตน ที่ออกจะแปลก มีสกิลเฉพาะตัว แล้วชอบคนเก่ง แต่ได้แค่ตามได้แค่ทําให้เขาประทับใจ โดยการให้เพื่อนช่วย อย่างป๋องคือช่วยจนทีมเชียร์คนที่ชอบ มีครบคน เขียนการ์ตูนถึงเขา แต่โดนเข้าใจผิดว่าเราบ้าสะงั้น เราก็ผ่านมันมาเป๊ะๆเลย คือรู้สึกเลยว่าการตีความเด็กไม่มีตัวตนมันค่อนข้างเป๊ะพอสมควร
ชีวิตจริงเรา ก็พยายามเอาชนะใจคนที่รักแบบป๋อง แต่เปลี่ยนจากการ์ตูน และช่วยงานกีฬา เป็นการลดนํ้าหนัก 30 โลแทน แบบในรูปสปอย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และไปช่วยกิจกรรมแทน ช่วยจนทีมพี่เขาชนะสโม ช่วยกิจกรรมตอนพี่เขาไปอาสานํ้าท่วม ตอนแรกก็โดนเข้าใจผิดว่าเราบ้าๆ (เพราะเราเองก็เป็นคนเข้าสังคมไม่เก่งแบบคนไร้ตัวตน และไม่เคยมีความรัก เลยแปลกๆเวลาเจอหรือตามเค้า)
ถึงตอนหลังเขาจะเข้าใจเรา รู้สึกดีกับสิ่งที่เราทํา แต่มันก็ไม่ใช่รักอยู่ดี
(ขอเขียนเรื่องนี้เยอะหน่อย มันอินกับฟีลลิ่ง พระเอกอย่างป๋องมากๆ มันชีวิตเราเลย เขาตีความชีวิตคนไร้ตัวตนแบบเราได้ดีมากๆ)
2. ตัวละคร ก็ดีมากๆ เด็กๆ gth ไม่เหลือตัวตนจากฮอร์โมนเลย เป็นอีกคนไปเลย อย่างต้าเหนิง ที่เป็นเด็กแบบเจน มาเป็นเมย์หลีดก็คนละเรื่องเลย
น้องเเบงค์ จากนนท์เด็กป๊อป มาเป็นเด็กขี้แพ้แบบป๋องก็ออกมาดี น้องฟรัง จากออยที่เก็บกด มาฟรุ๊งฟริ๊งน่ารักเก่งแบบ มิ้งค์ก็ ดีมากๆ ฉีกมามากๆ น้องต่อก็เหมือนกัน พอเป็นหนุ่มป๊อปก็ต่างไปเลย ของปันปัน เป็นเมย์ก็ดี ถึงเมย์จะคล้ายเต้ยในหลายๆมุมบ้าง มีการแอบล้อฮอร์โมนด้วย ตรงให้ คนที่เล่นเป็นดิว ที่เป็นอริของ ก้อยดาว ในฮอร์โมน มารับบท เป็นเลส ที่ชอบทอมในเรื่องนี้ด้วย ถ้าติดตามเด็กๆ GTH อยู่เเล้วแบบผม อาจจะดูเรื่องนี้แล้วแอบสนุกขึ้นนะ ได้ดูพวกเขาในอีกตัวตนนึงแทน
2.5 นักแสดงก็ดีมากๆ ตัวละครทุกฐานันดร พูดถึงจุดเด่นจุดอ่อนเขาได้ดี ทั้งตัวท็อปที่เก่ง แต่เวลาผิดหวังก็เจ็บหนัก อันธพาลที่อาจจะโหด แต่ก็ต้องเจอคนโหดกว่าวันนึง เด็กเนิร์ดที่เก่งแต่ขาดสีสัน ใส่รายละเอียดดีมากๆ ในเวลาแค่สองชั่วโมงถือว่าโอเคมากๆ
ปูได้ดีเหมือนซีรี่ย์ Glee ที่ผมชอบมากๆ เรื่อง glee ก็เล่นฐานันดรเยอะเหมือนกับเมย์ไหนเลย
3 ฟีลของหนัง มีฟีลหนังผีเล็กๆ หนังเศร้าหน่อยๆ มีสาระบ้าง ครบรสมากเรื่องนี้ ตอนจบจะฟีลกู๊ดแบบสไตล์ gth ซึ่งเรารู้สึกอบอุ่น มากๆ
4. คนหลายคนอาจจะสงสัยว่าทําไม ต้องเมย์ต้องมีพลังไฟฟ้า ทําไม ป๋องต้องวาดรูปเก่ง เพราะ การวาดรูปที่สวย กับไฟฟ้า มันเป็นสิ่งพิเศษที่จะเกิดขึ้น เมื่อสองคนนี้มีความรู้สึกที่พิเศษ หรือความรักนั่นแหละ แต่เเทนความรักด้วยไฟฟ้าของเมย์ที่จะช็อทเมื่ออยู่ใกล้คนที่ชอบมากๆ กับการวาดรูปของป๋องที่จะหลั่งไหลมาเต็มที่เมื่อรักหรือสนใจอะไรมากๆ พลังไฟฟ้า กับ การวาดการ์ตูนคือตัวแทนความรู้สึกของสองตัวละคร
5. จุดอ่อน ของเรื่องนี้ก็มีนะ ตัวละครพี่เฟมที่ ต่อเล่น มัน perfect เกิน เหมือนไม่มีด้านแย่เลย
แล้วก็พาร์ท การ์ตูน ถ้าเรื่องมากกับ animation ชอบ animation เป๊ะๆอาจจะไม่ชอบได้
สรุปคือชอบมากๆ รู้สึกดีใจที่ได้ไปดูนะครับกับเรื่องนี้ นี่เป็นรีวิวหนังครั้งแรก เพราะความอินล้วนๆ ปกติจะสิงอยู่ห้องเพลง เฉลิมกรุง วันนี้ข้ามมารีวิวหนังบ้าง
[SR] รีวิว SR เมื่อคนไร้ตัวตนแบบเมย์ไหนอย่างผม ไปดู เมย์ไหน ไฟแรงเฟร่อ (มีสปอยพอสมควร)
คือแอบรู้สึกสนใจเรื่องนี้ เพราะผมเองก็เป็นนึงนะ ที่ตอนเรียนเป็นฐานันดร ไร้ตัวตนออกแนวเป็นเด็กแนว แต่ไม่มีตัวตนในคณะ หรือโรงเรียน เลยสนใจ อยากดูมากๆ
พอดูหนังเรื่องนี้บอกเลยว่า โอเคมากๆ คืออินจริงๆ ใน 9 เต็ม 10
1. คือหนังเรื่องนี้คล้ายชีวิตผมมาก ชีวิตผมเหมือนป๋อง ตัวละครน้องเเบงค์ ธิติ คือเป็นคนไร้ตัวตน ที่ออกจะแปลก มีสกิลเฉพาะตัว แล้วชอบคนเก่ง แต่ได้แค่ตามได้แค่ทําให้เขาประทับใจ โดยการให้เพื่อนช่วย อย่างป๋องคือช่วยจนทีมเชียร์คนที่ชอบ มีครบคน เขียนการ์ตูนถึงเขา แต่โดนเข้าใจผิดว่าเราบ้าสะงั้น เราก็ผ่านมันมาเป๊ะๆเลย คือรู้สึกเลยว่าการตีความเด็กไม่มีตัวตนมันค่อนข้างเป๊ะพอสมควร
ชีวิตจริงเรา ก็พยายามเอาชนะใจคนที่รักแบบป๋อง แต่เปลี่ยนจากการ์ตูน และช่วยงานกีฬา เป็นการลดนํ้าหนัก 30 โลแทน แบบในรูปสปอย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และไปช่วยกิจกรรมแทน ช่วยจนทีมพี่เขาชนะสโม ช่วยกิจกรรมตอนพี่เขาไปอาสานํ้าท่วม ตอนแรกก็โดนเข้าใจผิดว่าเราบ้าๆ (เพราะเราเองก็เป็นคนเข้าสังคมไม่เก่งแบบคนไร้ตัวตน และไม่เคยมีความรัก เลยแปลกๆเวลาเจอหรือตามเค้า)
ถึงตอนหลังเขาจะเข้าใจเรา รู้สึกดีกับสิ่งที่เราทํา แต่มันก็ไม่ใช่รักอยู่ดี
(ขอเขียนเรื่องนี้เยอะหน่อย มันอินกับฟีลลิ่ง พระเอกอย่างป๋องมากๆ มันชีวิตเราเลย เขาตีความชีวิตคนไร้ตัวตนแบบเราได้ดีมากๆ)
2. ตัวละคร ก็ดีมากๆ เด็กๆ gth ไม่เหลือตัวตนจากฮอร์โมนเลย เป็นอีกคนไปเลย อย่างต้าเหนิง ที่เป็นเด็กแบบเจน มาเป็นเมย์หลีดก็คนละเรื่องเลย
น้องเเบงค์ จากนนท์เด็กป๊อป มาเป็นเด็กขี้แพ้แบบป๋องก็ออกมาดี น้องฟรัง จากออยที่เก็บกด มาฟรุ๊งฟริ๊งน่ารักเก่งแบบ มิ้งค์ก็ ดีมากๆ ฉีกมามากๆ น้องต่อก็เหมือนกัน พอเป็นหนุ่มป๊อปก็ต่างไปเลย ของปันปัน เป็นเมย์ก็ดี ถึงเมย์จะคล้ายเต้ยในหลายๆมุมบ้าง มีการแอบล้อฮอร์โมนด้วย ตรงให้ คนที่เล่นเป็นดิว ที่เป็นอริของ ก้อยดาว ในฮอร์โมน มารับบท เป็นเลส ที่ชอบทอมในเรื่องนี้ด้วย ถ้าติดตามเด็กๆ GTH อยู่เเล้วแบบผม อาจจะดูเรื่องนี้แล้วแอบสนุกขึ้นนะ ได้ดูพวกเขาในอีกตัวตนนึงแทน
2.5 นักแสดงก็ดีมากๆ ตัวละครทุกฐานันดร พูดถึงจุดเด่นจุดอ่อนเขาได้ดี ทั้งตัวท็อปที่เก่ง แต่เวลาผิดหวังก็เจ็บหนัก อันธพาลที่อาจจะโหด แต่ก็ต้องเจอคนโหดกว่าวันนึง เด็กเนิร์ดที่เก่งแต่ขาดสีสัน ใส่รายละเอียดดีมากๆ ในเวลาแค่สองชั่วโมงถือว่าโอเคมากๆ
ปูได้ดีเหมือนซีรี่ย์ Glee ที่ผมชอบมากๆ เรื่อง glee ก็เล่นฐานันดรเยอะเหมือนกับเมย์ไหนเลย
3 ฟีลของหนัง มีฟีลหนังผีเล็กๆ หนังเศร้าหน่อยๆ มีสาระบ้าง ครบรสมากเรื่องนี้ ตอนจบจะฟีลกู๊ดแบบสไตล์ gth ซึ่งเรารู้สึกอบอุ่น มากๆ
4. คนหลายคนอาจจะสงสัยว่าทําไม ต้องเมย์ต้องมีพลังไฟฟ้า ทําไม ป๋องต้องวาดรูปเก่ง เพราะ การวาดรูปที่สวย กับไฟฟ้า มันเป็นสิ่งพิเศษที่จะเกิดขึ้น เมื่อสองคนนี้มีความรู้สึกที่พิเศษ หรือความรักนั่นแหละ แต่เเทนความรักด้วยไฟฟ้าของเมย์ที่จะช็อทเมื่ออยู่ใกล้คนที่ชอบมากๆ กับการวาดรูปของป๋องที่จะหลั่งไหลมาเต็มที่เมื่อรักหรือสนใจอะไรมากๆ พลังไฟฟ้า กับ การวาดการ์ตูนคือตัวแทนความรู้สึกของสองตัวละคร
5. จุดอ่อน ของเรื่องนี้ก็มีนะ ตัวละครพี่เฟมที่ ต่อเล่น มัน perfect เกิน เหมือนไม่มีด้านแย่เลย
แล้วก็พาร์ท การ์ตูน ถ้าเรื่องมากกับ animation ชอบ animation เป๊ะๆอาจจะไม่ชอบได้
สรุปคือชอบมากๆ รู้สึกดีใจที่ได้ไปดูนะครับกับเรื่องนี้ นี่เป็นรีวิวหนังครั้งแรก เพราะความอินล้วนๆ ปกติจะสิงอยู่ห้องเพลง เฉลิมกรุง วันนี้ข้ามมารีวิวหนังบ้าง