ตามหัวข้อคะ ชีวิตเด็กนอก เรียนก็เยอะภาษาก็ยาก ยากมากกกก เรียนก้อตั้งใจเรียน
เหมือนเค้าหวังกับเรามากกเเต่ไม่ใช่เค้าบอกให้เรารีบเรียนจะได้จบๆเเล้วเค้าจะกลับไทย
ส่วนเราก้อให้ทำงานหาเงินส่งไปให้เค้า

คือสาเหตุที่เค้าไล่เราคือ ว้นนี้เลยสดๆ
เราป่วยเลยไปได้ไป โรงเรียน
ซึ่งเค้ากลับมาเราก็รูเเล้วว่าโดนเเน่ๆๆ
ซึ่งมาถึงใส่เลยเขวี้ยงกระเป๋าไปไกลตรงของเยอะๆ
ตอนนั้นเรากลัวมากก คิดเลย ว่าคือเเม่คือหนูป่วยถึงขนาดต้อง
'อารมณ์เสีย'ถึงขนาดนี้เลยเหรอ. เเล้วเค้าก็บ่น ด่ามั้ง ประชดมั้ง แขวะมั้ง
เเล้วเราโดนบ่อย(ไม่ใช่ว่าหยุดบ่อยนะโรงเรียนบางทีเราก็ทำอะไรไม่พอใจเค้าแหละ)
แรกๆเรานั่งอยู่ในห้องเฉยๆ
หลังๆเริ่มเเรงเเล้ว. เเถมขุดเรื่องเก่ามาด้วย(เรื่องของเทอมเก่านะเราชุ้ยมากที่ รร เพราะเข้ากลางเทอมอะไรๆเลยไม่ลงตัวเเต่ครู
ก้อบอกว่าทำได้ดีนะเเต่เเม่ไม่โอ)
สักพักเค้าไล่เรา
ไล่กลับไทย
ไล่กลับไปหาพ่อ(พ่อคนไทยนะเรื่องนี้คนในครอบครัวจะไม่พูดเลยจริงถ้าโมโหเพราะไม่ลงลอย)
ไล่ไปหาผัวให้ผัวหาเลี้ยงกิน(ที่ไล่รู้สึกเพราะว่าคิดว่าเราไม่อยากเรียน)
ไล่ไปตาย "เเล้วบอกด้วยว่าตายไปก็ไม่ร้องให้หรอกไม่สิ!ร้องวันเดียวไม่สิ!คงไมถึงวัน'
เท่านั้นเราปล่อยโฮออกมาเลยยยยยย

เราเสียใจนะเราเเบบทำอะไรเค้าไม่โอ!
เราไม่รุ้จะทำยังไงเเล้วรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีอะไรดีในสายตาเค้าเลยย



อ่านมาทั้งหมดเรา ทั้งปรึกษา. ระบาย อยากปล่อยยยอยากเล่า.
เพราะอะไร ทำไม









ปล. มาอยู่นอกได้ 2 ปีกว่า  ส่วนภาษา เยอรมัน ค่ะ ส่วนเรื่องป่วยนั้น ปวดท้องเม้นส์แล้วหนักมาก

สุดท้าย ขอโทษไว้ก่อนเลย. เพราะตั้งกระทู้นี้ ครั้งเเรก ถ้าอ่านไม่เข้าใจ  อยากจะขอโทษเเละกราบสวยๆ