ต้องขอเล่าก่อนว่า แต่เดิมช่วงที่เราเจอแฟนเราแรกๆ มีอะไรเราต้องพึ่งเขาอยู่ตลอด เช่น ไปรับไปส่งที่ทำงาน เพราะขับรถยนต์ รถมอเตอร์ไซด์ไม่เป็น และไม่ค่อยได้อยู่บ้านคนเดียว กลางคืนต้องมีคนมีนอนเป็นเพื่อน ไม่ไปนอนกับแม่ก็อยู่กับแฟน

แต่พอเราแต่งงานกันอยู่ๆ ไป แฟนก็มักจะพูดให้เราหัดทำอะไรด้วยตัวเองมากขึ้นบ้าง ต้องโตกว่านี้บ้าง พอมีลูก เราก็เริ่มหัดขับรถยนต์ ขับไปทำงานเอง ตอนหลังแฟนต้องไปทำงานต่างจังหวัด จะกลับเฉพาะเสาร์ อาทิตย์ ส่วนลูกไปฝากไว้กับแม่อีกบ้าน เพราะเราต้องทำงาน เราก็เลยอยู่บ้านคนเดียว แรกๆ ยอมรับว่าเหงา พอหลังๆ เราจะหาอะไรทำ จัดบ้านบ้าง ทำงานบ้านบ้าง ดูละครบ้าง ก็เลยไม่ได้คิดว่าเหงา

หลังๆ แฟนเรากลับมาช่วงเสาร์ อาทิตย์ เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น อย่างเช่น เราไม่สนใจเขาบ้าง เขาคงมาผิดเวลาบ้าง เราทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนบ้าง ยอมรับค่ะว่าเราไม่รู้ตัวว่าชินกับการอยู่คนเดียวซะแล้ว แต่ก็รักเขาเหมือนเดิมนะคะ แต่แฟนเราเขาคงเริ่มหงุดหงิด ล่าสุดบอกว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้ เขาจะแยกไปอยู่กับแม่เขา เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ค่ะ แถมโดนเขาติงว่าเราคงไม่ต้องพึ่งอะไรเขาแล้วละสิทุกวันนี้ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย มีวิธีบำบัดอาการชินกับการอยู่คนเดียวไหมค่ะ รักครอบครัว ไม่อยากให้แย่ไปกว่านี้ค่ะ

ปล. เท่าที่ดูตอนนี้แฟนเราไม่น่ามีปัญหาเรื่องชู้สาวนะคะ เขาก็บอกว่ายังรักเราเหมือนเดิม แต่รู้สึกว่าเริ่มคุยกันไม่รู้เรื่อง