นี้เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ
……..................……………
คือ.... ผมรักกับแฟนมาได้สักระยะ 5เดือน15วัน***มันอาจจะไม่ได้นาน แต่ผมมั่งใจว่าผมรักมาก
ก่อนหน้านี้เรารักกันดีมาก เขาเป็นรุ่นพี่คณะ ซึ่งดูดีมาก แฟนเราคบ ญ มาตลอด ออกแนว badboyนิดๆ ตรงตามที่สเปกต้องการทุกอย่าง
ผมเรียนครูสักที่ในประเทศไทย หน้าตาพอดูได้  ก่อนคบผมถามเขาว่าแบ้วทำไมชอบผมล้ะ แฟนผมตอบมาก็น่ารัก เลยชอบ จบ..สั้นๆ
เขาก็แปลกใจว่าทำไมชอบเราทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชายเราก็ผู้ชาย   ดราม่ากำลังมา...***
แต่ ฝันนั้นก็สลายไปในพริบตา อยู่มาวันนึง เราต้องมาเลิกกันเพราะพ่อแม่เขาจับได้ว่าเราคบกัน
เพราะ...  ผมไปหาเขาที่บ้านทุกวันตลอดระยะเวลาที่คบกัน ไปทุกวัน**ย้ำ ทุกวัน
จนอยู่มาวันหนึ่ง พ่อเขาสงสัย ว่าเราเป็นใครทำไมต้องมาหากันทุกวันทำไมต้องมานอนด้วยกันทุกวัน
แฟนเราก็ตอบพ่อเขาไปว่าเราเป็นน้องที่คณะ จนพ่อเขาทนไม่ไหว ต้องโทรหาแม่ของแฟนเรา**พ่อแม่แฟนเราแยกกันอยู่แต่ดูแลลูกช่วยกัน**
แม่ของแฟนเราก็โทรมาทันที โทรมาถามเลยว่าเราเป็นใคร  แฟนเราก็ตอบแบบที่ตอบกับพ่อ ว่าเป็นน้อง
จากนั้นน...  แม่ของแฟนเราตอบมา... จะโกหกแม่ทำไมแม่ไม่ได้โง่ ทำอะไรก็รู้ๆอยู่แกใจ
พ่อเขาเป็นทหารแม่เป็นครู..  
หลังจากนั้นวันนึ่งแฟนเราได้นัดเราไปที่บ้านเขาแล้วคุยเรื่องนี้กัน เราคิดว่าต้องได้เลิกแน่ๆ
เราก็เอาแต่ร้องไห้  เขาก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวเขาให้ฟัง เรายิ่งร้องหนักมากเขก็ได้แค่ปลอบเรา ...
แต่...เราก็จำใจเข้าใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น เราเลยตกลงเลิกกัน..  เพราะไม่อยากให้เขาต้องมีปัญญากับที่บ้านเขา
แต่....  ตอนนี้ผมเพ้อผมบ้า ผมไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้
ตอนนี้ผมเลิกกับเขาได้2วันแล้ว อาการยิ่งหนักไปใหญ่  เศร้าเสียใจมาก
ที่มาตั้งกระทู้ก็เพราะเหงาไม่มีอะไรทำ ตอนแรกนั่งอ่านของคนอื่นเลยอยากแชร์ของตัวเองบ้าง
ได้แต่รอให้เขากลับมา  รู้ว่าไม่มีวันแต่รอ...
***อาจจะเล่าวกไปวงมาต้องขออภัยด้วย