เพื่อนคนนี้เป็นผู้หญิงที่น่ารักมากครับ พอดีครอบครัวผมกับครอบครัวเขาสนิทกันครับ ทำให้ผมกับเขาได้รู้จักและเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ (ผมอายุเท่ากันนะครับ) จนกระทั้งผมอยู่ ม.1 ผมไม่รู้หรอกครับว่าความรักมันเป็นยังไง ผมแค่รู้สึกว่า ผมรัก ผญ. คนนี้ และแล้ววันนึง ม.3 ครับ ผมก็ได้รู้ว่ามีคนมาจีบเขาและเขาก็ได้เป็นแฟนกัน ซึ่งคนนั้นที่มาจีบก็เป็นรุ่นพี่ที่เล่นบาสด้วยกันครับ ตอนนั้นผมเฉยๆครับ เพราะผมไม่รู้ว่าผมรักเขาจริงหรือป่าว(สับสนครับ) ผ่านมา 1 เทอม ผมเริ่มแปลกๆ คือ รู้สึกเศร้าทุกครั้งที่เขามาเล่าเรื่องแฟนให้ฟัง และจะเจ็บกว่านั้นคือเขาจะมาขอคำปรึกษาจากผมบ่อยๆครับ ผมต้องทนฝืนยิ้มทุกครั้งและก็พูดให้เขารู้สึกดีตลอด ทั้งที่ในใจผมรู้สึกอยากจะร้องไห้มาก ผมเริ่มรู้แล้วว่านี่คือรัก คือรักแบบจริงๆอะครับ ในตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาครอบครัวเราไปไหน เราไปด้วยกันตลอด มันทำให้ผมลืมเขาไม่ได้เลย จนกระทั่ง ม.4 ผมตัดสินใจ ขอแม่ย้าย รร. และผมก็ได้ย้ายมาเรียนต่างจังหวัดครับ นั่นทำให้ผมคิดว่าผมน่าจะลืมเขาได้ แต่ไม่มีไรดีขึ้นเลย ผมกลับบ้านทุกอาทิตย์ ผมก็ยังเจอ ยังคุย ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ผมลืมไม่ได้จริงๆครับ จนกระทั่งถึงตอนนี้ผมอยู่ ม.5 ครับ ความรู้สึกผมยังไม่เปลี่ยนเลย แต่มันกลับยิ่งมากกว่านั้นคือ ผมรู้สึกว่าเขาพยายามที่จะทำให้ชีวิตผมดีขึ้น โดยการทำให้ผมตั้งใจเรียนขึ้น และหาที่เรียนมหาลัย หาที่สอบให้ (คือ ผมไม่ใช่คนเรียนเก่งอะครับ) ล่าสุดเมื่อวานนี้ครับ ผมเพิ่งจะไปสอบกับเขามาที่ มหาลัยหนึ่ง บอกตรงๆนะครับ ผมเสียใจที่คิดแบบนี้กับเขา ไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกว่าความรักหรือปล่าว แต่ผมขาดเขาไม่ได้จริงๆครับ ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงดีครับ จะรักแบบนี้ต่อไป หรือจะพยายามหาคนเข้ามาในชีวิตเพื่อทำให้ลืม ผมคิดไม่ออกจริงๆครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ และจะขอบคุณอย่างมาที่ให้คำแนะนำกับผม ขอบคุณครับ