ผมได้รู้จักผู้หญิงคนนึงเมื่อ 7 เดือนที่แล้ว ก็พยายามจะจีบ ผ่านไป 2 เดือนเราตกลงเป็นแฟนกัน คบกันเธอมักจะอารมณ์เสียใส่ผมบ่อยๆ เรื่องที่ผมไม่เข้าใจความต้องการของเธอ ผมก็พยายามหาสิ่งที่เธอต้องการ ผมกับเธออายุห่างกัน 7-8 ปี ผม 28 พอมีการบ้าน ผมก็ต้องช่วยเธอทำ บางครั้งผมก็เหนื่อยกับงานที่ทำ อยากนอนแต่ก็ต้องทำโดยไม่ปริปากอะไร พองานไม่ได้ตามใจเธอก็มาด่าผม ให้ทำใหม่ ผมก็ทำให้ ค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ตผมก็ออกให้ทุกเดือน ที่คบกัน
พอคบกันไป 3 เดือนผมก็รู้ว่าเธอมีคนอื่น ผมก็ไม่โกรธ และถอยออกไปเงียบๆ จนเธอเลิกกัน เธอก็กลับมาคุยกับผม ผมก็ไม่ถามว่าเรื่องอะไร ก็คบกันเหมือนเดิม
ผ่านไปอีกเดือนเธอก็คบคนใหม่ ชื่อ b เราทะเลาะกัน จนผมด่าเธอว่าเกาะผมกิน แล้วผมก็ทำใจปล่อยไป แล้วเธอก็เลิกกับ b แล้วกลับมาหาผม
จนครั้งสุดท้าย ผมเริ่มสงสัยว่าทำไมเธอบล็อคเฟสผมบ่อยจัง เธอบอกเฟสมีปัญหา ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะงานผมยุ่ง จนผมเห็น b ไปเรียก เธอว่าที่รัก ในหน้าเฟส ผมเลยถาม b ว่าคบกับเธอเหรอ เขาคบกัน ผมถามเธอว่านอกใจเหรอ เธอบอกว่าป่าว เอาอะไรมาพูด จนเธอรู้ว่าผมคุยกับ b เธอก็บอกว่าเดียวเคลียเอง แล้วเธอก็มาคุยกับผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แรกๆผมก็ว่าเธอ จนทำใจจะเชื่อแล้ว เธอก็บอกว่า เลิกกับผม ผมเจ็บมาก เธอบอกว่าที่เธอเลิกเพราะอยากโสด ไม่มีใคร ด้วยความโมโห ผมเลยเลิก
ผ่านไปวันนึ่งผมโทรไปหาเพื่อขอโทษและทำความเข้าใจ เธอบอกว่าลืมเธอไปเถอะ แต่ละคำเธอพูดมาเหมือนดูดี จนประมาณ 2 ผมโทรไปหา คุยกันซักพัก เธอพักสายผม ผมรู้เลยว่าเธอคุยกับคนอื่น
อีกวันเธอถึงจะยอมรับว่าคบกับ b  b ก็มาหาเรื่องผมในเฟสท้าตีท้าต่อย รูปในเฟสผมเป็นรูป ดร.เซมเบ้ มันก็ด่าผมปัญญาอ่อน ผมก็เลยส่งรูปตัวจริงให้ดู ผมเป็นนักมวย และส่งคลอปที่ผมแข่ง ผมเงียบเลย ไม่มาว่าผมอีก ผมเป็นคนใจเย็นนะพูดด้วยเหตุผล ผมทะเลาะกับเธอ พอผมพูดเรื่องจริง เธอก็บอกอย่าชวนทะเลาะ เธอไม่เคยสำนึกถึงสิ่งที่ทำเลย จนผมทำใจเลิก ผมลบเฟสเธอแต่ไม่ได้บล็อค เมื่อว่าน เธอทักมาบอกว่า "ขออยู่กับแฟนวันนึง" คุณรู้มั้ยผมเจ็บแค่ไหน ทั้งที่ผมจะทำอะไรเธอก็ได้แต่ผมเลือกที่จะไม่ทำ และถอยออกไปอย่างเงียบๆ ผมเสียใจมาก ผมยอมให้เธอได้ทุกอย่าง ผมรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก แค่อยากจะเล่าให้ฟังเฉยๆ ครับรู้สึดอึดอัดมาก กับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้