สวัสดีค่ะเพื่อนๆพันทิป นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย^^ ถ้าผิดพลาดยังไงก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ อย่าว่ากันน๊าาา
เรื่องที่เราจะมาพูดวันนี้ก็เป็นเรื่องความรักของเด็กวัยรุ่นใสๆเหมือนคนทั่วๆไปแหละค่ะ^^ เราเป็นนศ.ปีที่3 สาขาภาษาจีน มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เราแอบชอบเหล่าซือจีนคนหนึ่ง นางเพิ่งมาใหม่(นางนี่คือผู้ชายนะคะ555555 อย่าเข้าใจผิดนะ) หน้าตาดีระดับหนึ่งอ่ะค่ะ แล้วเราก็ได้เรียนกับนาง ตอนที่เจอกันครั้งแรกก็ยิ้มเลยค่ะ นางน่ารักมาก สูงประมาณ 180 ได้ ตัวขาวมากกกก หน้าตาถือว่าหล่อ ใส่แว่น (เหมือนคุณหมอนิดๆอ่ะค่ะ555555) คาบแรกที่เจอกัน นางดูนิ่งมาก ขรึม พูดสลับยิ้มบ้าง เวลาที่นางยิ้มนะคะ ใจตึ๊กตักเลย -///////- หน้านี่แดงขึ้นมาเฉยเลย555555 เรียนก็แทบจะไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ เข้าเรียนมามองหน้าเป็นพอ กลับไปอ่านเองส่วนใหญ่555555 เราเรียนกับนางมาสามเดือนกว่าแล้วค่ะ เวลาไปส่งการบ้าน นางชอบจะให้นักเรียนไปเอาสมุดการบ้านเอง เพราะนางตรวจการบ้านละเอียดมาก อยากให้นักเรียนรู้ว่าผิดส่วนไหนบ้าง นางก็จะพยายามอธิบายเป็นภาษาจีนอ่ะค่ะ เพราะพูดไทยไม่ได้ นางใส่ใจนักเรียนมากค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งเพื่อนเราลืมเขียนตอนเรียนบนปกสมุด นางก็เลยเขียนให้ แต่ค่ะแต่!!!!พอนางเขียนเสด นางก็หาทิชชู่มาเช็ดปกสมุดให้ค่ะ เพราะนางกลัวเลอะ มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่เราว่าเราปลื้มนางมากอ่ะ ณ จุดจุดนี้555555555 นางชอบจะบ่นให้นักเรียนว่านักเรียนไม่ตั้งใจเรียน ทุกคนจะต้องตั้งใจเรียนนะ นางพูดไทยได้แค่ไม่กี่คำอ่ะค่ะ คำว่า "ตั้งใจ" นางจะออกแบบว่า "ต้างจายยยยยน้าาาาาา" 555555 พยายามสุดๆอ่ะ กับคำว่า "กินข้าวหรือยัง?" "กินข้าวแล้วครับ"
มีครั้งหนึ่งที่เราไปช่วยนางทำงาน แล้วเราไม่ได้กินข้าวคือเราไม่หิวด้วยแหละ นางก็บ่นๆกับเราว่า ทำไมไม่ไปกินข้าว เดี๋ยวไม่สบายนะ เดี๋ยวไม่มีแรงนะ ต้องดูแลสุขภาพตัวเองนะ แบบนั้นทั้งวันเลยอ่ะค่ะ พอเราบอกเราไม่หิว นางก็บึนหน้าใส่เราแล้วยิ้มให้ >//////<ชะนีนี่กรี๊ดดดเลยค่ะคูณณณณ แล้วพอเราจะเอาหนังสือไปวางบนชั้นหนังสือให้ นางก็บอกว่าเอามานี่ๆจะช่วยเอง ตัวก็เล็กๆ5555555(เราเป็นคนตัวเล็ก) คือวันนั้นเป็นวันที่เรามีความสุขมากอ่ะ หน้าก็แดงทั้งวันเลย55555555555 ใจไม่ค่อยจะอยู่นิ่งเลยด้วย แล้วนางก็ส่งเฟสมาขอบคุณเราค่ะ คุยกันได้ไม่นาน นางก็ไปนอน คนจีนส่วนมากจชอบนอนเร็วอ่ะค่ะ มีครั้งหนึ่งเราไม่ได้เจอนางเลยทั้งอาทิต ก็แอบๆคิดถึงนางอยู่เบาๆอ่ะค่ะ บ่นให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ท่าจะลำคานมากก555555 เราเลยเก็บมาเศร้าต่อบนเฟสตัวเอง จนวันจันทร์ของอีกสัปดาห์นึงอ่ะค่ะ เจอนางแบบผ่านๆ แต่นางไม่เห็นเรา เราเลยทักนางไปทางเฟส ครั้งนี้คุยกับนางนานมากอ่ะค่ะ ถามนางหลายเรื่องมาก555555 ที่จริงนางกับเราก็อายุต่างกัน 7 ปีเลยแหละ แล้วเราก็แอบถามเรื่องแฟนนาง นางก็บอกเรามาว่านางยังไม่มีแฟน ยังไม่คิดเรื่องแต่งงาน!!!!!!!! กรี๊ดดดดดดลั่นหอเลยค่ะ55555 ดีใจมากอ่ะ แต่จริงๆแล้ว เราก็คิดนะว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ เราไม่เคยเชื่อเรื่องความรักระหว่างครูกับนักเรียนเลย รู้สึกเหมือนว่ามีฐานะที่เกินเลยไม่ได้ค้ำคออยู่ คิดเกินเลยไปจะไม่ดีหรือป่าว? แต่เหล่าซือคนนี้เป็นเหล่าซือคนแรกที่เราชอบอ่ะ ชอบมากก ชอบจนคิดว่าจะมีสักวันไม๊ เราจะต้องทำยังไง เราจะต้องทำแบบไหน? แต่ก่อนเราก็เป็นคนขยันอยู่แล้วนะ แต่ยิ่งเรียนกับนาง นางเป็นเหมือนแรงบันดาลใจให้เราตั้งใจมากขึ้นอ่ะ เราพยายามอย่างหนักมากที่จะทำคะแนนวิชาต่างๆให้ได้ดีที่สุด อ่านหนังสือหนักขึ้น เพราะคิดว่าถ้าเราเด่นขึ้นมา นางจะมองเราบ้าง? ทุกอย่างตอนนี้เราฮึดได้เพราะนางอ่ะ แค่เจอหน้านาง ไม่ต้องพูดอะไรมากมายก็เพียงพอแล้ว ... แต่ที่กลับกันตอนนี้ก็คือเรื่องเพื่อนอ่ะค่ะ เราไม่กล้าที่จะเล่าให้เพื่อนฟังเลย เพราะช่วงที่เราบอกเพื่อนว่าอยากเจอนาง เพื่อนเราพูดขึ้นมาว่า "อย่าเยอะๆ แค่พอดีก็พอๆ" คำพูดนี้คือแสดงออกว่า ถ้าเราชอบเหล่าซือขึ้นมาจริงๆนี่ผิดใช่ไม๊อ่ะ? ที่จริงเราก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมากมายนะ แค่บอกเพื่อนว่านางเป็นแรงบันดาลใจ แต่จริงๆเราชอบนางนะ ชอบมาก ในด้านของนางก็คงจะเป็นเหมือนกันใช่ไม๊? การที่เราคิดแบบนี้มันผิดไม๊อ่ะ? ='( แต่ไม่เป็นไร ความรักของเราครั้งนี้เราว่าเราไม่หวังอะไรมากมายหรอก แค่มีนางอยู่ตรงนี้ คุยได้ตลอด ยังมีรอยยิ้มของนาง ความห่วงใยของนาง ถึงเราไม่รู้ว่าความรู้สึกของวันนี้จะผิดหรือไม่ผิด แต่เราก็จะชอบนางไปแบบนี้ แล้วเพื่อนๆเคยไม๊คะ เคยมีความรู้สึกแบบนี้ไม๊? มาเล่าสู่กันฟังๆเยอะๆๆนะ อยากฟังเรื่องของเพื่อนๆด้วย เผื่อเราเก็บไปมโนเป็นเรื่องตัวเอง เผื่ออนาคตจะมีทางเป็นไปได้555555555 ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านเค้าเวิ้นให้ฟังน๊าาาาา ผิดพลาดอะไรยังไงต้องขอโทดด้วยนะคะ ^^