ครั้งหนึ่ง ผมเคยเป็นรุ่นพี่ในเครือรร นั้น
ยอมรับเถอะครับว่าการที่เราตีน้องมันผิดจริง ความรุนแรงอาจจะเป็นวิธีที่รวดเร็วที่สุด แต่มันผิด และมีผลกระทบ
เราย้ำนักหนาว่าให้รักสถาบัน เรามีเกียติ มีศักสรี แต่สิ่งที่ทำนี่มันแบบ
ผมก็เคยโดนเตะโดนต่อย บ้าเถอะครับ ใครจะชอบ แต่ดันได้ผลไงรุ่นน้องกลัว ถามว่าที่บอกๆว่าตีกันแล้วมารักกัน เป็นไปได้หรอ
เป็นไปได้ครับ แต่ขอไม่เล่านะมันยาว
ขอแนะนำรุ่นพี่ที่อยู่ จภ.เชียงรายนะครับ
ความรุนแรงไม่ดีหรอกครับ ปกครองด้วยความกลัว
ใช้เหตุผล และให้เกียรติกัน โดนเริ่มจากรุ่นพี่เองให้เกียรติรุ่นน้อง รุ่นน้องจะเกิดความรู้สึกเกรงใจ ให้ความเคารพและให้เกีตรรุ่นพี่
แค่นี่ไม่ยากหรอกครับ เลิกถืออีโก้ gu เป็นม6 นะ ต้องเคารพ gu จะต่างอะไรจากข้างนอกงล่ะครับ ทั้งที่เราย้ำแต่ว่าที่นี่ดีกว่าข้างนอกอย่างงั้นอย่างงี้
แล้วที่บอกว่าโลกข้างนอกมันโหดร้าย เลิกเถอะครับ มันเก่าแล้วปล่อยเขาเดินตามทางเขา ให้เขาเอาตัวรอดเอง ถึงแม้จะเป็นทางที่ผิดก็ตาม เราเป็นรุ่นพี่ ก็แค่บอกกล่าวก็พอ ช่วยเขา เมื่อเขาต้องการให้ช่วยดีกว่า
อย่าใช้ความหวังดีในทางที่ผิดเลย
แต่ความกลัวถามว่าข้อดีมีไหม มันก็มีแต่พูดได้ไม่เต็มปากว่าดี คือรุ่นน้องจะอยู่ในกฏระเบียบ จภเชียงรายผมไม่รู้นะว่าเขาเคร่งกันขนาดไหน แต่หลายๆที่ ครั้งแรกทีมีความผิดรุ่นน้องจะถูกเรียกไปพูดคุยด้วยเฉยๆ ขอสาบานได้เลยว่า แค่เรียกคุยเท่านั้น ไม่มีลงมือ ไม่ได้บอกครูนะเป็นการตัดสินใจเองของรุ่นพี่
ศิษย์เก่าก็เลิกให้ท้ายรุ่นน้องเถอะครับ ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก เปลี่ยนแปลงได้แล้ว เด็กเดียวนี่มันฉลาดโตไว พ่อแม่ใส่ใจมาก เข้าใจกันนะครับ
ศิษย์หลายท่านออกมาปกป้องโรงเรียน ครับโรงเรียนใคร ใครก็รัก
หลายท่านที่ไม่เคยเรียนที่นี่อ่านดูก็อาจฟังดู ลักลั่นย้อนแย้ง ผมก็คงอธิบายไม่ได้ว่าทำไม
สรุปสั้นๆนะครับ
"ถูกจุดประสงค์ แต่ผิดวิธีการ"