มีใครไม่อยากไปรับปริญญามั่งไหมคะ

เราเรียนจบและกำลังจะรับปริญญาปีนี้ แล้วเรายังไม่ได้ทำงานค่ะ เรายังกินอยู่ที่บ้าน ใช้เงินของพ่อแม่ ยังไม่มีรายได้เป็นของตัวเอง แต่เรากำลังจะรับปริญญาแล้วเรามีความรู้สึกว่ายังไม่พร้อมในเรื่องของการเงิน คือเราเรียนที่ต่างจังหวัดต้องมีค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปซ้อมย่อย ค่าที่พัก ค่าเช่ารถ และก็ค่าอื่นๆจิปาถะ ซึ่งเราก็คิดว่ามันเยอะพอสมควร รวมถึงค่าใช้จ่ายในวันซ้อมใหญ่และรับจริงที่จะถึงด้วย เรามีความรู้สึกว่าไม่มีความสุขที่จะใช้เงินพ่อแม่เลย บ้านเราฐานะปานกลางไม่ได้ดีมาก มีลูกหลายคน แค่เรายังไม่ได้ทำงานเราก็เกรงใจพ่อแม่จะแย่อยู่แล้ว เราเลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องไปรับก็ได้มั้ง ถึงจะเสียดายแต่เราก็ไม่สบายใจเลย แต่ญาติๆก็แบบว่าตัดชุดเตรียมไว้แล้วอ่ะ บางครั้งช่วงนี้เราเห็นที่บ้านใช้เงินเยอะ แม่พ่อกับแม่ก็คุยกันว่าต้องเตรียมเงินไว้ให้เราไปรับปริญญา เราก็บอกว่าไม่ต้องไปก็ได้นะ ไม่เป็นไรหรอก ถึงไม่ได้รับปริญญายังไงหนูก็เรียนจบอยู่ดี แต่แม่เราก็บอกว่าไม่ได้หรอก ญาติๆเขาก็รอจะไปงานรับปริญญากันทั้งนั้น เรารู้สึกอึดอัดมากเลยค่ะ ไม่มีความสุขที่จะไปรับปริญญาเลย คล้ายๆกับว่าจะรู้สึกผิดยังไงไม่รู้ ตอนนี้เราพยายามจะใช้เงินให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ยังไม่สบายใจเลยค่ะ เครียดอยู่ทุกวัน T_T
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
คิดยาวๆแล้วค่อยตัดสินใจ จะได้ไม่เสียใจภายหลัง

แต่ส่วนใหญ่ เจ้าตัวก็มักจะมีความยินดีอยู่เฉพาะในวันนั้นที่ได้อยู่ท่ามกลางคนที่มีสีหน้ายิ้มแย้ม
ยินดีในความสำเร็จเหมือนกับตัวเอง ได้อาบบรยากาศครั้งหนึ่งและอาจจะเป็นครั้งเดียวในชีวิต
แต่หลังจากนั้นความรู้สึกก็จะค่อยๆเลือนไปเพราะต้องไปจดจ่อกับภาระใหม่เรื่องการหางานและ
ทำงาน

คนที่จะได้รับความยินดีหลังจากนั้นไปอีกนานพอควรคือพ่อแม่ ที่จะได้เอามาพูดคุยและมีรูปมา
อวดมาโชว์กับเพื่อนๆ มีหลักฐานเป็นรูปถ่ายติดฝาบ้านไว้ชี้ชวนให้ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนได้รับทราบถึง
ความสำเร็จประการหนึ่งของลูก ซึ่งก็หมายถึงของพวกท่านเองเช่นกัน

และท้ายสุด เมื่อคุณอายุมากขึ้น สิ่งนี้อาจจะได้รับการนำกลับมาระลึกถึงด้วยความภูมิใจ มีเอาไว้
ชี้ชวนให้ลูกหลานได้เห็นและรับรู้ถึงความสำเร็จของคุณ และอาจเป็นสิ่งสร้างแรงบันดาลใจให้แก่
พวกเขาต่อไปได้

ดอกไม้สาวแว่น
ความคิดเห็นที่ 5
ยายเราเสียหลังจากที่ได้เห็นเราใส่ชุดครุย 1 ปีค่ะ  
เรื่องสุดท้ายที่เราทำให้ยายภูมิใจและจากไปแบบไม่มีห่วงกับเรา
คือ การได้เห็นเราใส่ชุดครุยรับปริญญา ภาพที่เรายืนบนเวทีรับปริญญามันเป็นภาพที่ผู้ใหญ่อยากเห็น
แกไม่เคยมีโอกาสได้ยืนบนเวทีแบบนี้ ไม่เคยแม้แต่จะได้เรียนจนจบชั้นประถม
ภาพที่ในชีวิตจะเกิดโอกาสแบบนี้ขึ้นไม่กี่ครั้ง และเกิดขึ้นได้เพราะเราพยายามทำให้มันเกิด มันมีคุณค่าทางใจนะ

นอกจากยายแล้ว ญาติๆและพ่อแม่ก็ภูมิใจไม่แพ้กันน่ะ ทุกวันนี้ผ่านไปหลายปีแล้ว แต่เรื่องนี้ก็ยังคุยกันได้เสมอ
เป็นโมเมนต์ที่หยิบขึ้นมาเมื่อไหร่ก็มีความสุขกัน มันไม่มีอะไรแพงเกินไปหรอกค่ะ สำหรับความสุขของครอบครัว
เพราะเอาเข้าจริง เขาส่งเสียเราเรียนมาตั้งเกือบยี่สิบปี ก็เพื่อให้เราได้มาถึงจุดที่สามารถขึ้นไปยืนบนเวทีได้อย่างทัดเทียมคนอื่นนี่ล่ะ
และถ้าอนาคตข้างหน้า อาชีพการงานเราประสบความสำเร็จ เขาก็จะยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีก ที่เราเติบโตไปสู่เวทีใหญ่ขึ้นน่ะ

ทุกวันนี้พี่จะรับใบที่สองแล้วค่ะ สิ่งเดียวที่ตาของพี่เฝ้าถามหาเหมือนเป็นจุดหมายให้แกมีชีวิตยืนยาวก็คือ
อยู่เพื่อดูลูกหลานประสบความสำเร็จนี่ล่ะ แกรู้ดีว่า แกอยู่ไม่ถึงหลานคนอื่นโตพอจะรับปริญญาหรอกค่ะ
เพราะงั้นในช่วงเวลาที่เหลือของแก ก็อยากจะมีความทรงจำดีๆเก็บไว้น่ะ มันไม่ใช่แค่ความทรงจำของเรานะ แต่มันคือของครอบครัว
ภาพที่คนที่เรารักยิ้มดีใจกับเรา ภาพที่ครอบครัวฉลองอย่างมีความสุข วันที่เขายิ้ม มันเป็นกำลังใจนะ

แต่ถ้าตัวเลือกมันถูกบังคับ เพราะมีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง บางทีคนที่เจ็บปวดไม่ใช่เราหรอก
แต่เป็นพ่อแม่เรานี่ล่ะ บางทีเขาก็คงตำหนิตัวเองว่า เพราะหาเงินได้ไม่มากพอ
ถ้าเขามีเงินมากกว่านี้ เหตุการณ์นี้คงไม่เกิดขึ้น และทางเลือกก็คงมีมากกว่านี้
หลายคนมักคิดว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับทุกอย่างในชีวิต แต่ว่าเงินช่วยแก้ปัญหาสำคัญของชีวิตได้นะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่