^
^
^
รักก็ส่วนรัก... โกรธก็ส่วนโกรธครับ...

ในกรณีที่คุณว่า มันใช้ได้กับกรณี ที่เรื่องมันเกิดโดยไม่ตั้งใจหรือไม่คาดคิด... เช่น ฝ่ายหญิงประสบอุบัติเหตุหรือเป็นโรคร้ายแรง
หรือแม้แต่พลาดทำเรื่องที่เสียหายโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วฝ่ายชายยอมรับสภาพได้และพร้อมอยู่เคียงบ่าเคียงไหล.. อันนี้ฟังดูเหมาะสม..

แต่ถ้าเป็นเรื่องที่แอบทำโดยไม่ปรึกษากัน(อยู่ที่การตีความหมายของชีวิตของแต่ล่ะคน) คนรักกันทั่วไป แน่นอนว่าการคิดการตัดสินใจ
ร่วมกันเป็นอะไรที่เบสิค... ถ้าคิดจะใช้ชีวิตร่วมกันไปจนแก่เฒ่า แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เราแล้วที่เป็นเจ้าของชีวิตตัวเอง... แต่มันคือคำว่า"เรา"
หรือครอบครัว(แม้กระทั่งพ่อแม่ยังมีส่วนในการตัดสินใจของเราเลย) ดังนั้นการที่ จขกท.ตัดสินใจไปทำศัลยกรรม ซึ่งแน่นอนว่ามันจะอยู่
กับเขาไปตลอด แต่ไม่ปรึกษากัน... แน่นอนล่ะครับว่า  ใครจะแฮปปี้ถ้าเขาจะเลิกรัก ก็ไม่แปลก... เพราะจขกท.ไม่ได้เป็น อย่างที่เขาเคยรักแล้ว...
(ที่ยกมาคิดว่าคงไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องไม่ปรึกษา พูดคุยกันมากกว่า ไม่ว่าชายหญิงใครก็ซีเรียสทั้งนั้นแหละ)

อะไรที่เคยรัก ก็ใช่ว่าจะรับได้ทุกอย่าง(บางกรณี แต่ล่ะคนก็มีขอบเขตที่รับได้ต่างกัน) สมมุติวันดีคืนดี จขกท. นึกชอบแฟชั่นแนวใหม่
ไปสักทั้งตัว เจาะลิ้น เจาะจมูกล่ะ ? ? ?... สมมุติว่าเกิดกับผม เป็นผมก็นึกภาพไม่ออกเหมือนกัน ว่าจะยอมทำใจยอมรับ
หรือว่าเฟดตัวเองออกมาดี (คือผมไม่ชอบแนวนี้)

ปล. แนะนำ จขกท. ว่าทำใจครับ... อะไรที่ทำไปแล้วก็ต้องเดินหน้าต่อไปและยอมรับผลที่ตามมา ก็อะไรก็เกิดมันก็ต้องเกิด...
ยังไงก็รอแผลหายดีก่อน เผื่ออาจจะดีก็ได้(มั้ง)...