เราไม่ชอบเข้าสังคม.ถ้าเป็นคนไม่สนิทจะมองเราเป็น เป็นคนขี้อายพูดไม่เก่ง หรืออาจจะคิดว่าหยิ่ง แต่ถ้าสนิทจะไม่คิดแบบนี้เลย จะบ้าบอมากสายฮ่าเลย เรารู้ตัวว่าเราเข้ากับคนยาก ขนาดคนที่พูดเก่งๆสนิทกับคนเร็วยังไม่ค่อยพูดกับเราเลย เราก็ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้หรอก เราพยายามแล้วก็ไม่ใช่อ่ะมันฝืนๆ หลังๆเราเลยไม่แคร์แหละ ใครจะคิดไงเพราะเรามีความคิดที่ว่า เราไม่จำเป็นต้องแคร์คนที่ไม่ได้สำคัญกับชีวิตเรา ...เวลาพ่อแม่ชวนไปงานไปเข้าสังคมเราไม่อยากไปเลยเราจะไม่ฝืนตัวเองเราก็ไม่ไปตลอด เขาก็ด่าว่าบังคับให้ไปจะได้รู้จักคนเยอะๆเผื่ออนาคตอาจจะช่วนเหลือเราได้บ้าง แต่เราคิดว่าไม่จำเป็น ทุกวันนี้นานๆครั้งจะมีญาติมาเยี่ยม มีไม่กี่คนหรอก เรารู้สึกว่าสุดท้ายก็มีแค่ครอบครัวกับตัวเราเองที่จะช่วยเหลือเรา เราเลยไม่สนที่จะรู้จักคนไปทั่วค่ะ คือรู้จักแต่จะไม่สนิทมีไม่กี่คนค่ะที่เราสนิทด้วยจริงๆ
แล้วก็เรามีแฟน เวลาเพื่อนแฟนอยู่ด้วยเราก็ไม่ค่อยพูดเหมือนเดิมคือไม่สนิทกับใครเลย 5555 แต่ถ้าเขาชวนคุยเราก็คุยนะแต่จะคุยแบบไม่สนิทอ่ะนึกออกไหม เราก็อยากสนิทนะแต่ยากจังไม่รุ้ทำไม จนตอนนี้ก็เลยเลิกพยายามแล้วค่ะ
ปล.เราอายุ22ค่ะ
-อยากถามว่าเราควรทำอย่างไร
-เราคิดแบบนี้ถูกไหม
-แล้วเราเป็นแบบนี้แย่ไหมค่ะ
เราแค่ไม่แน่ใจว่าที่เราคิดเราคิดถูกไหม แนะนำด้วยค่ะ