วันจันทร์ถึงวันศุกร์ทำงานครับ บ้านอยู่ศรีราชา ทำงานบางนา ไปกลับสองร้อยโลพอดี
ช่วงแรกขับรถยนต์ ชีวิตเหมือนอยู่ในกล่อง ไม่มีความหมาย ไม่ตื่นเต้น ไม่บันเทิง

            เลยซื้อรถมอไซค์มาขี่ ช่วงแรก1000cc ราคาเท่ารถยนต์ สนุก ตื่นเต้น ชีวิตมีความหมาย เข้าใจเพื่อนร่วมทาง ว่ามันชนแล้วมันเจ็บ ซึ่งไม่เคยคิดในรถยนต์ เลยจอดรถยนต์ไว้ที่บ้านเฉยๆ

            อายุเยอะขึ้น ลดccลงมาเหลือ 530/400cc ชีวิตตื่นเต้นมีความหมาย เหมือนเดิม
วันเสาร์ วันฟรีเดย์แห่งชาติ ตื่นตั้งแต่ตีสี่เซ็ทรถ เช็คลมยาง ออกสตาร์ทพร้อมพระอาทิตย์ขึ้น บิดไปยังกะโมโต้จีพี อยากไปไหนก็ไป เที่ยงๆพักกินข้าวบ่ายตาปรือ เข้าโรงนวดสักสองชั่วโมง สี่โมงเย็นถึงบ้าน จิบเบียร

           วันอาทิตย์ วันรับใช้เมียแห่งชาติ มันจะสับจะโขกอย่างไรอย่าบ่น รถยนต์จะมีความหมายแค่วันนี้วันเดียว พาเธอไปช็อปปิ้งอดทนรอโกเด้นวีค

          โกเด้นวีคของผม ปีหนึงมีราวๆสามครั้ง ครั้งหนึ่งราวๆหนึ่งถึงสองอาทิตย พอเราเคลียงานจบก็ลาพักร้อน แล้วบากหน้าไปบอกเมียว่าจะไปขี่รถ ร้อยทั้งร้อยจะถามว่าไปไหน ไปกะใคร ไม่ให้ไป ผมจะตอบไปว่า อยากไปไหนก็ไป ไปคนเดียว มาบอกว่าจะไป ไม่ได้มาขออนุญาติ แล้วก็ไปครับ ขี่ไปเรื่อยๆ ตามหาชีวิตแบบสองล้อ ที่สี่ล้ออาจจะไม่เข้าใจในความบันเทิง ว่า มันสนุกตรงไหนกับการไปตากแดดตากฝน ข้อดีมี คือจะไม่ได้เจอหน้าเมีย ไม่ได้ยินเสียงมันอย่างน้อยหนึ่งอาทิตย์ ให้เธอรู้ วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก ขี่รถรีเฟรชชีวิต กลับมาเจอหน้าเมีย ผมคิดในใจตลอดว่า ตูทนอินี่ได้ โลกทั้งโลกก็ไม่มีอะไรน่ากลัวอีกแล้ว มีกำลังใจทำงานในอาทิตย์ต่อไป
          นี่คือชีวิตของผม ตัวอย่าง
http://ppantip.com/topic/34213727
http://ppantip.com/topic/32399867
http://ppantip.com/topic/31993485