เราบอกก่อนว่าไม่ได้มีจุดจบที่สมหวังเหมือนกระทู้คนอื่นเขา....
        อย่างแรกปัจจุบันเราอายุ 18 พี่คนที่เราชอบ 19 เราอยู่ ปวช.3 พี่เขาอยู่ ปวส.2
        เราจะแทนตัวเองว่า n และแทนพี่ที่เราชอบว่า N เพราะชื่อเรากับพี่เขาชื่อย่อ นอ.หนู เหมือนกัน
        เริ่มแรกเลย เราชอบพี่เขาตั้งแต่เทมอ 2 ตอน ปวช.1 จนถึงทุกวันนี้ (ก็ 2 ปีแล้วละเท่าที่นับดู)
        ปกติเราเป็นคนไม่สนใจใครหรอก (ไม่ชอบยุ่งกับรุ่นพี่ รุ่นน้องนี่ไม่เอาเลย นอกจาก พวกเพื่อนของน้องอีกที) แล้วที่เรารู้จักพี่ N ได้เพราะเพื่อนเราเอง เรียกมันว่า F ละกันเนอะ
        F มันสนิทกับพี่ N เท่าที่จำได้ตอนนั้นมันบอกว่าเกือบจะได้คบกัน แต่ก็ไม่ได้คบ ลืมไปแล้วว่าเพราะอะไร
        ตอนแรก F มันไม่รู้ว่าเราเริ่มชอบพี่ N ตั้งแต่ที่มันเรียกพี่เขามาคุยใกล้ๆแล้วเราก็อยู่กับมันด้วย
        เราชอบพี่ N เพราะอะไร อย่างแรกเลย รอยยิ้ม ใช่...เวลาพี่เขายิ้มสำหรับเราดูน่ารักมาก (ในแบบผู้ชายเข้มๆอ่านะ) ดูมีเสน่ห์อะ หน้าตาพี่เขาคือ หล่อ (มาก) สูงด้วย (เพราะพี่เขาหล่อไง เราเลยเจียมตัวสุดๆ TT^TT)
       เขาพูดและยิ้มกับ F ตอนนั้นเรายังไม่อะไรเลยเฉยๆ มองเฉยๆ แต่ก็รู้สึกอยากให้พี่เขายิ้มให้เราแบบนั้นบ้าง
       อิจหนักมาก 555555
       ณ จุดนั้นเหมือนเขามีกันแค่สองคน เรากับเพื่อนอีกสองคนดูเป็นเหมือนอากาศธาตุมาก



       เรื่องที่เราแอบชอบรุ่นพี่ เราเก็บเงียบไม่บอกเพื่อนคนไหนเลย
       จนขึ้น ปวช.2
       เราบอกเพื่อนสนิทเราคนหนึ่งว่าแอบชอบรุ่นพี่ เท่านั้นแหละ เพื่อนคนอื่นรู้หมดเลย...55555
       พอขึ้น ปวช.2 เรากับ F อยู่คนละสาขา เราอยู่สาขาคอมฯ แต่ F มันอยู่สาขาการตลาด
       ให้ทายพี่ N อยู่สาขาอะไร...คอมฯจ้าาา
       พอเพื่อนเรารู้มันก็หาว่าเรามาเรียนคอมเพราะ ตามพี่เขา แต่ความจริงแล้ว พ่อแม่ให้เรียนคะ ซึ่งเราก็ชอบคอมฯเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพิ่งมารู้ว่าพี่ N อยู่สาขาคอมก็หลังจากเปิดเทมอได้ไม่กี่วัน
       ที่นี้เราอยากได้รูปพี่เขา แต่ไม่กล้าพอคะ เราไม่ได้น่ารักเหมือนคนอื่นๆที่เขาเข้าไปขอถ่ายรูปด้วย
       เราเลยไปหา F จ้าาาาา
       เราบอกมันว่าอยากได้รูป โดยอ้างว่าจะเอาไปเป็นพระเอกนิยายวาย 555555
       (ที่จริงไม่ได้อ้างหรอก เอาไปแต่งจริงๆ แต่ไม่กล้าใช้รูปพี่เขา กลัวเขาด่า) มันก็บอกว่าเดี๋ยวถ่ายให้
       จนเวลาล่วงเลยไปหลายอาทิตย์ จนวันรับน้องประจำสาขามาถึง -0- เราชอบนะ แต่แดดร้อนไปหน่อย
       ปวช.2 ให้ใส่เสื้อสีดำ ไม่ก็สีเข้ม ปวส.1 ให้ใส่เสื้อสีขาว
       พี่ N อยู่ ปวส.1 (ณ ตอนนั้น) แล้วกิจกรรมสาขาเรามีน้ำจ้า เปียกสิคะงานนี้ เราเปียกหนักมากแต่ก็ดูไม่เท่าไรยังไงก็สีเข้ม แต่พี่ N ...
       ไม่เปียกจ้ะ 555555 ตัวพี่แกแห้งมาก ไม่มีหรอกเสื้อเปียก แล้วลู่ไปกับตัว
       ตลอดกิจกรรมรับน้องหรรษา หรรษาจริงๆนะ ไม่มีเล่นอะไรรุนแรง (ที่รุนแรงสุดน่าจะตอนบูมแล้วเสียงไม่ดังพอ พี่ประธานสั่งลุกนั่ง TT^TT ทรมานมาก) เรามองพี่ N ตลอดเลย แต่มองจากที่ไกลๆนะ
       จนกิจกรรมจบพี่ประธานปล่อยกลับบ้าน ทุกคนเลยมุ่งสู่ห้องน้ำเพื่อล้างตัวคะ
       (เราลืมบอกว่านอกจากสาขาเราแล้วสาขาอื่นก็จัดกิจกรรมรับน้องเหมือนกัน)
       ระหว่างที่กำลังเดินไปห้องน้ำ ผ่านห้องพักครู หน้าห้องพักครูจะมีพวกโต๊ะม้าหินอ่อนอยู่หลายโต๊ะ เราเจอ F พอดี เราเลยเข้าไปคุยกับ F
       เรา : แฝดๆ ถ่ายรูปพี่ N ให้เค้าหน่อยสิ (เรากับ F มักเรียกกันและกันว่าแฝดเพราะตอนปี 1 เราทำอะไรเหมือนๆกันคะ แต่ความจริงแล้วแตกต่างกันสุดขั้ว)
       F : อะได้ๆ เดี๋ยวรอพี่แกผ่านมาก่อน
       พอพูดจบพี่เขาเดินมาทางนี้เฉย เราหันไปเห็นพอดี (ตายยากมาก) เราเลยรีบยื่นโทรศัพท์เราให้ F แล้วนั่งลงที่ม้าหินอ่อนตรงนั่น (นั่งหันหลังนะ) แล้ว F ก็ยืนหลังให้เราอีกที
       (ต่อจากตรงนี้ที่เป็นบทสนทนาของ F กับพี่ N เราถามจาก F อีกทีนะเพราะเราไม่ได้ยิน...ทั้งๆที่อยู่ใกล้ๆนั่นแหละ)
       F : พี่ N เพื่อนขอถ่ายรูป
       พี่ N : เพื่อนคนไหน
       F : เถอะน่า ขอถ่ายหน่อย
       พี่ N : ได้
       ประมาณนี้คะ เราสมองเรื่องการจำไม่ค่อยดีอาจมีผิดพลาดเล็กน้อย
       เราที่นั่งอยู่ก็รอสักพัก จนหางตาเห็นว่าพี่เขาเดินไปห้องน้ำแล้ว F ก็มายื่นโทรศัพท์คืนให้เราแล้วถามว่า
       “เอาไปแต่งนิยายแน่นะ ไม่ได้แอบชอบพี่เขาหรือ” มันทำหน้าจับผิดแบบเล่นๆ
       “เอาไปแต่งนิยายจริงๆ” และก็แอบชอบด้วยแหละแก (อันนี้พูดในใจคนเดียว5555)
       “ขอเลือกนางเอก เอาแบคฮยอนนะ”
       “-_________________-  จ้ะ” รับปากมันไปงั้นแหละเพราะตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าจะแต่งนิยายเรื่องนั้นเมื่อไร



        หลังจากวันนั้นเราดำเนินชีวิตของเราเรื่อยๆ เราไม่ค่อยได้เจอพี่ N สักเท่าไรเพราะเวลาพักไม่ตรงกัน ส่วนมากที่เจอคือฟลุคจริงๆ
แต่เราจ    ะจำเวลาหนึ่งได้ดีว่าไปตอนไหนไปที่ไหนเจอแน่คือ คาบสอง ตรงโรงอาหารที่ติดกับห้องน้ำ (โรงเรียนเรามีโรงอาหาร 2 โรง) เวลาคาบสองเราจะขอครูไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งพี่ N และเพื่อนๆเขาจะนั่งกันอยู่
        เวลาเราเดินผ่าน เราก็มองพี่เขาตลอด พอพี่เขาหันมาเราก็หลบคะ คือ สู้สายตาไม่ไหวจริงๆ เขิน -/////- เราจะเบนสายตาไปมองกระจกข้างทางเดินแทน (กระจกห้องพักครูนะ)
ตลอดเวลาที่อยู่ ปวช.2 เทมอ 1 ก็อย่างงี้ตลอด คาบสอง เราต้องลงไปเข้าห้องน้ำมองพี่เขาทุกวัน วันไหนที่พี่เขามาสาย เราก็จะรู้สึกแป่วววว
        จนเริ่มเทมอสอง
        พี่เขาเริ่มมองกลับ (หนักมาก)
        เหมือนเดิมคือคาบสอง เราลงไปเข้าห้องน้ำเพื่อไปเจอพี่เขา(ไปแอบมอง) แต่ดูเหมือนมีบางอย่างเปลี่ยนไปคือ เวลาเราเดินผ่านพี่เขาจะมองเราตลอด (เราสังเกตจากหางตา เพราะไม่กล้าหันไปมองตรงๆ)
        จนเราเริ่มหวั่นใจ ... พี่เขารู้แล้วหรือวะ TT^TT
        จนเราต้องเปลี่ยนคะ เปลี่ยนเป็นมองพี่เขาผ่านกระจกห้องพักครู แต่ที่พีคสุด...
        พี่เขาก็มองเข้ามาในกระจก สบตากันปุบ เรานี่ก้มหน้าหลบแทบไม่ทัน คือพี่เขามองมานิ่งๆ มองมาเหมือนรู้ทันอะ เราไม่รู้จะรู้สึกยังไงดี ระหว่าง เขิน กับ กลัว

        เรามีช่วงเวลาเรียกเลือดมาเล่าคือ
        ก่อนใกล้สอบตอนเราอยู่ ปวช.2 สาขาเราจัดให้ไปศึกษาดูงานที่เขื่อนศรีนครินทร์คะ ไปหมดทั้งสาขาตั้งแต่ ปวช.2 - ปวส.2
แต่ละระดับชั้นไปรถบัสคนละคัน เป็นรถบัสพัดลม เราต้องใช้ระบบธรรมชาติเอาคะ(เปิดหน้าต่าง) 555555 แต่พี่ ปวส.2 จะกระจายไปอยู่แต่ละคันเพื่อช่วยอาจารย์ดูน้อง
        เรากับพี่ N อยู่คนละคัน คันของพี่เขาอยู่ข้างหน้าเราคะ ขาไปไม่มีอะไรมาก เราก็มองพี่เขาปกติ (หมายถึงเวลาที่ทำกิจกรรมอยู่ที่เขื่อน)
ก่อนกลับเราแวะเล่นน้ำหลังเขื่อน เลยมีการเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เล่นเพราะอาจารย์ให้เวลาแค่ 30 นาที ซึ่งทุกคนเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินเล่น หาของกินแทนคะ
        แต่ขากลับตอนแวะซื้อของฝาก รถแล่นไปเรื่อยๆใกล้ถึงจุดซื้อของฝาก เป็นช่วงรถกำลังเลี้ยวซ้ายแล้วเรานั่งติดหน้า กำลังมองวิวทิวทัศน์ ก็หันไปมองรถคันหน้า พระเจ้า !!  พี่ N โผล่หัวออกมา 555 เรานิ่งเลยเพราะเรายื่นหน้าออกไปพอดี คือพี่เขามองมาที่เรา(?) เราลองหันหลังไปดูแล้วว่าไม่มีใครโผล่หน้าออกมานอกจากเรา และดูเหมือนพี่  N จะตะโกนอะไรสักอย่างแต่ลมแรงมาก เลยฟังไม่รู้เรื่องอ่านปากก็ไม่ได้ (สายตาไม่ค่อยดี 5555) แล้วยิ้มแล้วก็หายเข้าไปในรถ เราก็รีบหดหัวกลับเข้ารถ กรี๊ดอยู่ในใจคนเดียว (ไม่รู้ว่ากรี๊ดทำไม) แต่อยากรู้มากว่าพี่เขาพูดว่าอะไร(ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้)
หลังจากใจเต้นตึกตักอยู่คนเดียวไปสักพักถึงจุดเลี้ยวเข้าร้านขายของฝาก สายตาเราก็ดีเกิ๊นนนน ไปมองที่เป็นหน้าต่างบานเล็กที่อยู่บานสุดท้ายของรถเป็นหน้าต่างที่อยู่สูงกว่าบานอื่นๆแต่ก็เล็กกว่า (ไม่รู้จะอธิบายยังไง) นั้นแหละ
        เราเห็นพี่ N กำลังถอดเสื้อ -.,- (เลือดจิพุ่ง 55555) แล้วก็เปลี่ยนเป็นอีกตัวหรือเปล่าไม่รู้ เพราะรถพี่เขาก็เลี้ยวเข้าไปแล้ว เราก็ไม่เห็นอะไรอีกเลย
ระหว่างเลือกซื้อ เราตัวติดเพื่อนมากแทบจะสิงร่างเลย แต่ก็มองหาพี่เขาตลอดนะ (เหมือนโรคจิตเลยแหะ) เวลาที่พี่เขาเดินมาแถวเรา หรือ เราเดินไปปะกับพี่เขา เราจะเปลี่ยนเส้นทางทันที เพราะภาพยังติดตาอยู่ -.,-
        หลังจากวันนั้น ก็ไม่มีอะไรคะ เข้าสู่ช่วงสอบก็เรื่อยๆ เพราะวันสอบเรากับพี่เขา ไม่ตรงกัน

        เราเคยให้เพื่อนไปขอไลน์พี่ N ให้ โดยใช้โทรศัพท์เราแต่พี่เขาจำไม่ได้เลยให้เบอร์มา แล้วเพื่อนมันมือลั่นกดโทรออกเฉยๆ แล้วไม่รู้รหัสเปิดโทรศัพท์เรา เราที่ไปอยู่ที่ไกลๆเห็นเพื่อนทำท่าแปลกๆเลยรีบวิ่งไปดู กดวางทัน ฟู่ โล่งอกแต่เราก็ดันมือลั่นเองกดโทรออกเฉย TT^TT แต่วางทันคะ ที่ช็อกคือพี่เขาโทรกลับ เราเลยให้เพื่อนรับ
        S : คนที่ขอไลน์พี่เมื่อกี้ไง มือลั่นคะ 5555
        S : ๆ เขาถามว่าชื่ออะไร จะให้กูบอกว่าอะไร //มันเอาโทรศัพท์ออกห่างแล้วหันมาถาม แต่เรายังไม่ทันจะบอกเลยว่าให้มันบอกพี่เขาว่าไง
        S : อ่อชื่อ n คะ อยู่สาขาคอมฯ
      เรา : อีเหี้-ยยยยยยยยยยยยย //เรานี่กรี๊ด(เบาๆ)เลย มองเพื่อนแบบจะบีบคอมัน แต่มันกลับหัวเราะแล้วก็วางสาย
        พอดึกๆ เราก็ลองทักไลน์ไป พี่เขาก็ตอบนะก็คุยกันนิดๆหน่อยๆเพราะเราชวนคุยไม่เก่ง ก่อนจะต่างคนต่างไปนอน พี่เขาก็บอกฝันดีเราคะ บอกวันหลังเจอกัน เรานี่จิกหมอนเลย
        แล้วมันก็มีจริงๆคะที่เขาบอกว่าวันหลังเจอกันนะ คือวันนั้นตอนที่กำลังจะหมดพักกวางวัน เราดันไมเกรนแดร๊ก คือปวดหัวหนักมาก นั่งอยู่หน้าห้องพยาบาลแต่ครูที่เขาประจำอยู่ดันไปไหนไม่รู้ นึกกุมขมับแบบปวดมากอยู่กับเพื่อน แล้วก็รุ่นพี่อีกคน ซึ่งไม่รู้จังหวะจะดีไปไหน พี่ N เดินมา เพื่อนเรามันก็บอกกับรุ่นพี่(เป็นกระเทย)ว่าเราแอบชอบพี่ N อยู่ เท่านั่นแหละจ้ะ
     รุ่นพี่ : N ๆๆๆ เนี้ยน้องเขาปวดหัวมากเลย
        เราจากที่ตอนแรกก้มหน้าหนีไปแล้ว ก็เงยหน้ามองเพราะคิดว่าพี่เขาแกล้ง แต่พี่ N ก็ยืนอยู่ตรงนั่นแล้วเลิกคิ้วมองเราเลยหันหนี พี่เขาก็เดินผ่านหลังเรามายืนอยู่หน้าเราอีกครั้ง เหมือนกำลังจะเดินจากไปแต่หันกลับมา
     พี่ N : ชื่ออะไรนะ อ่อน้อง n
       เท่าแหละ ตู้ม! ไม่ใช่หัวระเบิดนะ ใจเนี้ยระเบิด
       รุ่นพี่เขาก็บอกใช่ๆ ส่วนเราก้มหน้าเขินไปแล้วเรียบร้อย เพื่อนเราก็ถามพี่เขารู้จักชื่อได้ไงบอกมา!!!
       พอตอนเย็นเราทักไป แต่พี่เขาไม่ได้ตอบคะ เมียพี่เขาตอบ TT^TT เขาถามว่าเราเป็นใคร เราเลยตอบไปตามความจริงๆนั่นแหละ ว่าเป็นรุ่นน้องในสาขา
       หลังจากนั้นเราก็ไม่ทักไลน์พี่เขาไปอีกเลย เพราะทักไปเขาก็ไม่ตอบ