ห่วงแต่ตัวเอง   กลัวจะไม่ได้เกษียณในตำแหน่ง

ยอมทำทุกอย่าง   เพื่อให้ตัวเองอยู่รอดในตำแหน่ง

ภูมิใจ ?

มีอะไรให้ภูมิใจ ?

ความทรงจำของสังคมที่มีต่อ พล.ต.อ.สมยศ  พุ่มพันธุ์ม่วง   จะคืออะไร   
ถ้าไม่ใช่ ผบ.ตร. ผู้ที่ทำได้ทุกอย่างเพียงเพื่อเอาตัวรอดไปวัน ๆ เท่านั้น

วันนี้พูดอย่าง   พรุ่งนี้พูดอย่าง   คล้อยตามความต้องการของผู้มีอำนาจ
โดยไม่รักษาเกียรติ  ศักดิ์ศรีของผู้นำองค์กรอย่างสำนักงานตำรวจแห่งชาติ

ไม่แสดงท่าทียืนหยัดรักษาความถูกต้องดีงาม
เพื่อดำรงไว้ซึ่งเกียรติและศักดิ์ศรีขององค์กรตำรวจ



กรณีถอดยศทักษิณ
พรบ.ตำรวจระบุชัด   ว่า พรบ. นี้   มีผลบังคับใช้กับตำรวจที่รับราชการอยู่เท่านั้น
ระเบียบว่าด้วยการถอดยศ   ใช้กับตำรวจที่รับราชการอยู่เท่านั้น หรือกระทำผิดขณะเป็นตำรวจอยู่เท่านั้น (ไม่ได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา)

แต่ก็ยอมทำตามความต้องการของผู้มีอำนาจ


กรณีอุยกูร์   กรณีนายร้อยตำรวจตรีหญิงแห่ง 191
ก็เป็นไม้หลักปักเลน  วันนี้พูดอย่าง  พรุ่งนี้พูดอย่าง   เพื่อเอาใจผู้มีอำนาจ   กลัวตัวเองโดนปลด


แค่สามเรื่องนี้   ความเป็น ผบ.ตร. ก็เสื่อมสาหัสแล้ว
แม้จะได้เกษียณในตำแหน่ง ผบ.ตร.

มีอะไรเหลือให้ภูมิใจ   ในเมื่อเกษียณในสภาพ "ยอมจำนน" ต่อความไม่ถูกต้อง
เพียงเพื่อขอให้ได้ชื่อว่าเกษียณในตำแหน่ง ผบ.ตร.



องค์กรตำรวจทั้งองค์กร    เสื่อมศักดิ์  เสียเกียรติ   เพียงเพื่อให้คน ๆ หนึ่งได้ชื่อว่าเกษียณในตำแหน่งเท่านั้นหรือ ???



ก่อนจากต้องฝากชื่อ
ไม่ใช่ทิ้งความย่อยยับแห่งเกียรติและศักดิ์ศรีตำรวจไทยกองไว้อย่างน่าสมเพช