ผมเป็นโนวิทคนนึงที่ตั้งใจจะเป็นสะหวอดแมน(ซอดแมน)ตั้งแต่เกิด
พอเก็บเวลไปพักนึงเกิดนึกอยากเป็นโจรเลยไปเก็บเวลาแถวๆมอร์รอค(วิ่งตามเข้าวาร์ปคนอื่นเค้าไปไปเจอหลอกอยู่หลายรอบเหมือนกันกว่าจะไปถึง)
พอไปมอร์รอคคนเยอะแยะเห็นพ่อค้าขายของกันเยอะเกิ๊นก็เลยนึกอยากเป็นพ่อค้ากะเค้าบ้าง(อยากรวยไง) จึงเป็นที่มาของการเดินทางครั้งนี้ครับ
ก็เดินยาวครับจากมอร์รอคไปเอาเบอต้าเพราะคนแม่มไม่ค่อยไปกันเลย ไม่มีวาร์ปไปจะซื้อวาร์ปตังค์ก็ไม่ค่อยจะมีเหลือ(-เรดโพชั่นไปเยอะเกิน) เกิดความหยิ่งในศักดิ์ศรี หาก็ยาก รอก็นาน ขี้เกียจง้อละ เดินไปก็ได้วะ
การเดินทางก็เรียบง่ายครับใช่ตีนล้วนๆผ่านทะเลทราย ระหว่างทางก็เจอ ดอร์ป ปิกกี้ ปิกกี้ใส่ไข่ อีแร้ง ลูกหมาน้อย แมงป่อง(เจอแมงป่องต่อยเล่นซะตายไปหลายรอบ) แมงวัน แมงวันหัวเขียว ตะบองเพชร ปิโกปิโก้ ลูกหมู แล้วก็เข้าสู่เขตป่า ไม่นานก็ถึงพาย่อน
พอถึงพาย่อนเพื่อความไม่ประมาทผมก็ไปขอฝากชื่อไว้ที่คาฝ้าแล้วก็จะมุ่งมั่นเดินไปต่อ แต่ระหว่างนั้นผมก็ได้เจอกะนักธนูแถวนั้น โอโห้วิ่งกันให้วุ่น เห็นแล้วก็อิจฉาเค้านะครับ แม่มยิงกันตั้บๆ อย่างแรงเลยหนิ อยากเป็นนักธนูกะเขาบ้างเสียแล้ว แต่เราเป็นคนมีเป้าหมายชัดเจนครับเราจะเป็นพ่อค้าก็เลยตัดใจไปเอาเบอต้าต่อ
ระหว่างทางจากพาย่อยไปเอาเบอร์ต้าก็เป็นป่าดิบชื้อครับ ช่วงที่เดินไปฝนตกแรงมากเลยครับ(เลยต้องรีบไปปิดหน้าต่างแล้วกลับมาเดินต่อ) ระหว่างทางที่เดินไปก็เจอกับ ปอริง หนอน ดักแด้ ผีเสื้อ ต้นไม้ กระต่าย เห็ดแดง เห็ดม่วง(วิ่งสิครับ รออะไรอยู่) ผมเลือกใช้เส้นทางลงใต้แล้วก็ดูแผนที่ไปด้วยครับ(กลัวหลงขนาด) เดินไปต่อก็เจอหมาป่าครับ เจอแมลงสาบ กบเยอะแยะมากมายจนสุดท้ายผมก็ได้เข้าสู่ประตูเมืองของเอาเบอร์ต้าครับ
หลังจากถึงเอาเบอต้าครับผมก็ดูเวลาโอ้นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วหนิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปโรงเรียนไม่ทัน เลยตัดสินใจเดินไปทำเควสพ่อค้าอีกนิดหน่อยพอเสร็จแล้วตีสองก็ปิดคอมเข้านอนครับ
เวลาผ่านไป ไปๆมาๆบอทเยอะขึ้นอะไรๆก็ไม่หนุกเหมือนเดิม เลยเลิกเล่นไปและ ช่างเป็นการเดินทางที่น่าเบื่อเสียจริมๆ
[CR] เมื่อโนวิทคนหนึ่งออกเดินทางจากมอร์รอค ไปยัง เอาเบอต้า โดยไม่มีเงินแม้แต่บาทเดียว
พอเก็บเวลไปพักนึงเกิดนึกอยากเป็นโจรเลยไปเก็บเวลาแถวๆมอร์รอค(วิ่งตามเข้าวาร์ปคนอื่นเค้าไปไปเจอหลอกอยู่หลายรอบเหมือนกันกว่าจะไปถึง)
พอไปมอร์รอคคนเยอะแยะเห็นพ่อค้าขายของกันเยอะเกิ๊นก็เลยนึกอยากเป็นพ่อค้ากะเค้าบ้าง(อยากรวยไง) จึงเป็นที่มาของการเดินทางครั้งนี้ครับ
ก็เดินยาวครับจากมอร์รอคไปเอาเบอต้าเพราะคนแม่มไม่ค่อยไปกันเลย ไม่มีวาร์ปไปจะซื้อวาร์ปตังค์ก็ไม่ค่อยจะมีเหลือ(-เรดโพชั่นไปเยอะเกิน) เกิดความหยิ่งในศักดิ์ศรี หาก็ยาก รอก็นาน ขี้เกียจง้อละ เดินไปก็ได้วะ
การเดินทางก็เรียบง่ายครับใช่ตีนล้วนๆผ่านทะเลทราย ระหว่างทางก็เจอ ดอร์ป ปิกกี้ ปิกกี้ใส่ไข่ อีแร้ง ลูกหมาน้อย แมงป่อง(เจอแมงป่องต่อยเล่นซะตายไปหลายรอบ) แมงวัน แมงวันหัวเขียว ตะบองเพชร ปิโกปิโก้ ลูกหมู แล้วก็เข้าสู่เขตป่า ไม่นานก็ถึงพาย่อน
พอถึงพาย่อนเพื่อความไม่ประมาทผมก็ไปขอฝากชื่อไว้ที่คาฝ้าแล้วก็จะมุ่งมั่นเดินไปต่อ แต่ระหว่างนั้นผมก็ได้เจอกะนักธนูแถวนั้น โอโห้วิ่งกันให้วุ่น เห็นแล้วก็อิจฉาเค้านะครับ แม่มยิงกันตั้บๆ อย่างแรงเลยหนิ อยากเป็นนักธนูกะเขาบ้างเสียแล้ว แต่เราเป็นคนมีเป้าหมายชัดเจนครับเราจะเป็นพ่อค้าก็เลยตัดใจไปเอาเบอต้าต่อ
ระหว่างทางจากพาย่อยไปเอาเบอร์ต้าก็เป็นป่าดิบชื้อครับ ช่วงที่เดินไปฝนตกแรงมากเลยครับ(เลยต้องรีบไปปิดหน้าต่างแล้วกลับมาเดินต่อ) ระหว่างทางที่เดินไปก็เจอกับ ปอริง หนอน ดักแด้ ผีเสื้อ ต้นไม้ กระต่าย เห็ดแดง เห็ดม่วง(วิ่งสิครับ รออะไรอยู่) ผมเลือกใช้เส้นทางลงใต้แล้วก็ดูแผนที่ไปด้วยครับ(กลัวหลงขนาด) เดินไปต่อก็เจอหมาป่าครับ เจอแมลงสาบ กบเยอะแยะมากมายจนสุดท้ายผมก็ได้เข้าสู่ประตูเมืองของเอาเบอร์ต้าครับ
หลังจากถึงเอาเบอต้าครับผมก็ดูเวลาโอ้นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วหนิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปโรงเรียนไม่ทัน เลยตัดสินใจเดินไปทำเควสพ่อค้าอีกนิดหน่อยพอเสร็จแล้วตีสองก็ปิดคอมเข้านอนครับ
เวลาผ่านไป ไปๆมาๆบอทเยอะขึ้นอะไรๆก็ไม่หนุกเหมือนเดิม เลยเลิกเล่นไปและ ช่างเป็นการเดินทางที่น่าเบื่อเสียจริมๆ