ฮาโหล สวัสดีค้าเค้าชื่อ น้ำหวาน อายุ 16 ตอนนี้อยู่ที่ America รัฐWY เมือง Worland หลายๆคนไม่รู้จักรัฐไม่เป็นไร55555 ก่อนมาก็ไม่เคยได้ยินรัฐนี้เหมือนกัน Wyoming เป็นรัฐที่ค่อยข่างใหญ่นะแต่คนทั้งรัฐมีแค่ 6 หมื่นกว่าคนเอง ส่วนเมืองที่หวานอยู่ ก็มีคนแค่ 5 พันคน คนทั้งเมืองรู้จักกันหมดก็น่ารักดี
เข้าเรื่องก่อนดีกว่า
หวานมาแลกเปลี่ยนโครงการ โรตารี่ ROTARY เพื่อนๆหลายคนถามมันคือโครงการไรอะ ล๊อตเตอรี่? มะช่ายน้า มันอ่านว่า " โร ตา รี่"
โรตารี่ คือ องค์กรสาธารณะที่เต็มไปด้วยผู้เชี่ยวชาญ นักธุรกิจ แพทย์และอีกหลายสาขาอาชีพเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ลำบาก หรือผู้ป่วย และช่วยส่งเสริมไมตรีจิตและสันติภาพในโลก (เดาะะะยิ่งใหญ่ป้ะล้าา)
ในประเทศไทยมีโรตารี่ทั้งหมด 4 ภาค
ภาคใต้ 3330 ภาคอีสาน 3340 ภาคกลาง3350 ภาคเหนือ3360
หวานเป็นคนเชียงใหม่มาจากภาค 3360 มาอเมริกาอยู่ภาค 5440 แต่เขาไม่ได้แบ่งแบบเรานะเพราะแบบประเทศเขใหญ่มากกในรัฐๆหนีงมี สิบกว่าภาค ละในสโมสร ก็มีเป็นร้อย หวานก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาแบ่งยังไง แต่เวลาไปก็ไม่มีคนไทยเลยห้มันได้งี้เดะจะร้องไห้
เพื่อนๆโครงการนี้มีแบบมี ยุนิฟอร์มเท่ๆเว้ย5555 แบบแต่ละภาคแต่ละประเทศ ก็จะมีสูธเอาไว้ติดพิน ใครเจอเพื่อนเยอะก็ได้พินเยอะ มันเป็นความภูมิใจเล็กๆนะ แต่สีสูธก็ไม่ได้เหมือนกันหมด อย่างภาคหวานเป็นสีกรม ละมีชุดยุนิฟอร์มด้านใน
โครงการโรตารี่จะมีประชุมทุกอาทิตย์ อย่างสโมสรหวานที่อเมริกาประชุมทุกพุธตอนกลางวัน ก็จะมีคนมารับที่โรงเรียน และทุกๆเดือนก็จะมีเงินเดือนให้แต่มันก็ไม่ได้เท่ากันนะขึ้นอยู่กับสโมสร จบเรื่องโครงการไว้ก่อนเดี๋ยวยาว555555 เล่าเรื่องการเดินทางก่อนดีกว่า
โครงการโรตารี่ ไม่ได้เดินทางเป็นกลุ่ม แต่เดินทางคนเดียวแต่หวานโชคดีมีเพื่อนจากเชียงใหม่ไปอเมริกาด้วยกัน แต่ก็ต้องแยกกันตรงเกาหลีอยู่ดีเศร้านะโมเม้นนั้นแบบฟิวลิ่งความหวังสุดท้ายหวานน อารมณ์ตอนอยู่สนามบินเชียงใหม่รู้สึกอึน มึน หมึน แบบรู้นะว่าจะไปแล้วแต๋ยังไม่คิดว่าเป็นความจริงเว้ย ยังไม่มีโมเม้นเศร้าน้ำตาแตกในเวลานั้น เพราะแบบเพื่อนๆชาวแก๊งที่รัก เพื่อนที่โรงเรียน เพื่อนสนามแบด พ่อแม่น้อง ไหนจะลุงๆป้าๆที่สโมสร ละเพื่อนของพี่ที่เดินทางพร้อมหวาน รวมพลังเสียงคนมาส่งสนามบินแทบแตก ถ่ายรูปกันแช๊ะ แช๊ะ ด้วยความที่หวานเริมทางไฟร์ท 5ทุ่ม 59 ณ จุดๆนั้นหวานแบบไม่เศร้าเลยแต่แบบคนที่มาส่งเรางานน้ำตาก็มา เราก็แบบไล่ปลอบทุกคนเอ๊ะยังไงกันนะไมหวานไม่เศร้า แต่พอเขาเรียกเข้าเกดเท่านั้นแหละ โบกมือลาบ้าย บายเพื่อนๆ หันไปเจอพ่อแม่น้อง ยืนบ้าย บาย เท่านั้นแหละน้ำตาจุกอกเลยคับ แต่ก็เดินต่อไปผ่าน ตม อย่าหวังเลยว่าจะได้ภาพสวยๆในกล้องตาปูดตาแดงหมดคับ ขึ้นเครื่องความซวย1 ก็มาถึง อุตส่ามีเพื่อนจากไทยไปลงเกาหลีด้วยกันแต่ตอนมาไม่ได้เช็คอินด้วยกัน ที่นั่งก็ห่างกันแบบไกลอะ....แต่ก็นะทำความรู้จักกะคนข้างๆก็ได้โชคดีที่ได้นั่งข้างผู้หญิง ละเขาลงเกาหลีละต่อเครื่องไป seattle เหมือนหวานเลยคือดีงาม
แต่ประเด็นคือหวานต้องรอเปลี่ยนเครื่องที่เกาหลี 12 ชม ก็ไม่ได้แย่นะแค่หลับไปไม่รู้กี่ตื่น แต่โชคดีที่มี WIFI ดูซีรีย์จบเป็นเรื่อง เดินหาไรกินกะพี่เขาละก็ส่งพี่เขาขึ้นเครื่องไปแอลเอเพราะพี่เขารอแค่ 8 ชมใจหายป้ะหล่ะความหวังสุดท้าย 4 ชมที่เหลือเดินหาไรกินอีกรอบละก็ไปรอขึ้นเครื่อง ไฟร์ทดีเลย์อีกคับสุดท้ายหวานรอเปลี่ยนเครื่องที่เกาหลี 14 ชั่วโมง นั่งยาววถึง Seattle โชคดีที่แบบลูกของเพื่อนเขาทำงานที่นี้ พี่เขาก็มารับละพาเที่ยว หวานพักที่ Seattle 21 ชม ละก็บินต่อไปที่ Denver ละก็จบที่ Cody ซวย 2 ที่สนามบินSeattle หวานซื้อตั๋วจากไทยแบบภายในประเทศไปลงDenver แต่แบบยังไม่ได้จ่ายค่ากระเป๋าละแบบสนามบินที่นี้เขาให้จ่ายผ่านตู้ ละแบบพี่เขาก็ไม่ชัวว่าทำไง หวานก็ไม่รู้เรื่องถามไคนที่เคาเตอร์นางก็บอกให้ไปกดๆที่ตู้แต่ก็ไม่บอกวิธีการมา แต่พี่เขาก็หาวิทีจนได้ขอบคุณมากคะพี่ กว่าจะได้ก็ใช่เวลาเกือบชั่วโมง ละหวานมีเวลาเหลือแค่ 25 นาทีที่จะต้องผ่านด่านตรวจกระเป๋าที่แถวยาวววมากแบบพี่เขาก็กลับแล้วเหลือหวาน ใจก็ไม่ดีกลัวตกเครื่องเหงื่อแบบออกเต็มมือน้ำลงน้ำลายแห้งหมด ผ่านไป10 นาทีแถวก็ยังไม่เครื่อนก็แบบกระโดดๆดูว่าแบบไมช้าวะ ปรากฎว่าเขาไม่ได้ใช้เครื่อง เขาใช้หมาดมๆ อือเข้าใจละ แต่แบบเวลาหวานไม่เหลือแล้วเลยแบบตัดสินใจวิ่งไปข้างหน้า ละขอเขาตรวจของเราก่อนเพราะหวานคิดว่าถ้ายืนต่อแถวต่อไปคงตกเครื่องแน่ชคดีที่เจ้าหน้าที่ใจดี เขาก็ให้ละเกดหวานอย่ด้วนในสุดจ้าา วิ่งคะวิ่ง ขึ้นเครื่องคนสุดท้ายก็ยกมือไหว้ขอโทษเขาละเข้ามานั่ง เหนื่อยมากก จากSeattle ไป Denver ใช้เวลา 5 ชม เครื่องหวานดีเลย์ 30 นาที แต่หวานมีเวลาเปลี่ยนเครื่องจาก Denver ไป Cody แค่ 45 นาที เอาไงใจไม่ดีอักละ555555 พอถึงสนามบิน Denver ดูรอบบินตรงจอก็ไม่เข้าใจเลยวิ่งเข้าไปที่ Office เลยค้าให้เขาเช็คเกดให้เพราะเขาเปลี่ยนเกด ละเขาก็บอกทาง เกดหวานอยู่ในสุดอีกละวิ่งๆไปจนถึงขึ้นเครื่องคนสุดท้ายยกมืไหว้อีกรอบ จากDenver ไป Cody ประมาน3 ชม ซวย3 คือแบบมันเป็นเครื่องบินลำเล็กมากกแต่คนนั่งข้างหวานตัวใหญ่มากกละมันไม่มีที่วางแขนเขาเลยนั่งกินเก้าอี้หวานมาครึ่งนึงเลยกินที่ไม่พอกรนด้วย โอมายก๊อด! พอถึงสนามบินปุ๊บโฮสก็มารอรับนางน่ารักมากกก แนะนำนู้นนี่นั้นในรถแต่ตนนั้นแบบ jet lag หัวไม่รับไรซักอย่างยิ้มอย่างเดียวรอบนี้พอก่อนเนอะรอบหน้าเดี๋ยวหวานกลับมาเล่าเรื่องไปโรงเรียน หลังเลิกเรียนทำไร ละก็เรื่องเพื่อนที่โรงเรียน บัยย
IG: namwanhuhii เข้าไปกันดูรูปได้น้า
นักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกา :)
ฮาโหล สวัสดีค้าเค้าชื่อ น้ำหวาน อายุ 16 ตอนนี้อยู่ที่ America รัฐWY เมือง Worland หลายๆคนไม่รู้จักรัฐไม่เป็นไร55555 ก่อนมาก็ไม่เคยได้ยินรัฐนี้เหมือนกัน Wyoming เป็นรัฐที่ค่อยข่างใหญ่นะแต่คนทั้งรัฐมีแค่ 6 หมื่นกว่าคนเอง ส่วนเมืองที่หวานอยู่ ก็มีคนแค่ 5 พันคน คนทั้งเมืองรู้จักกันหมดก็น่ารักดี
โรตารี่ คือ องค์กรสาธารณะที่เต็มไปด้วยผู้เชี่ยวชาญ นักธุรกิจ แพทย์และอีกหลายสาขาอาชีพเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ลำบาก หรือผู้ป่วย และช่วยส่งเสริมไมตรีจิตและสันติภาพในโลก (เดาะะะยิ่งใหญ่ป้ะล้าา)
ภาคใต้ 3330 ภาคอีสาน 3340 ภาคกลาง3350 ภาคเหนือ3360
หวานเป็นคนเชียงใหม่มาจากภาค 3360 มาอเมริกาอยู่ภาค 5440 แต่เขาไม่ได้แบ่งแบบเรานะเพราะแบบประเทศเขใหญ่มากกในรัฐๆหนีงมี สิบกว่าภาค ละในสโมสร ก็มีเป็นร้อย หวานก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาแบ่งยังไง แต่เวลาไปก็ไม่มีคนไทยเลยห้มันได้งี้เดะจะร้องไห้
เพื่อนๆโครงการนี้มีแบบมี ยุนิฟอร์มเท่ๆเว้ย5555 แบบแต่ละภาคแต่ละประเทศ ก็จะมีสูธเอาไว้ติดพิน ใครเจอเพื่อนเยอะก็ได้พินเยอะ มันเป็นความภูมิใจเล็กๆนะ แต่สีสูธก็ไม่ได้เหมือนกันหมด อย่างภาคหวานเป็นสีกรม ละมีชุดยุนิฟอร์มด้านใน
โครงการโรตารี่จะมีประชุมทุกอาทิตย์ อย่างสโมสรหวานที่อเมริกาประชุมทุกพุธตอนกลางวัน ก็จะมีคนมารับที่โรงเรียน และทุกๆเดือนก็จะมีเงินเดือนให้แต่มันก็ไม่ได้เท่ากันนะขึ้นอยู่กับสโมสร จบเรื่องโครงการไว้ก่อนเดี๋ยวยาว555555 เล่าเรื่องการเดินทางก่อนดีกว่า
แต่ประเด็นคือหวานต้องรอเปลี่ยนเครื่องที่เกาหลี 12 ชม ก็ไม่ได้แย่นะแค่หลับไปไม่รู้กี่ตื่น แต่โชคดีที่มี WIFI ดูซีรีย์จบเป็นเรื่อง เดินหาไรกินกะพี่เขาละก็ส่งพี่เขาขึ้นเครื่องไปแอลเอเพราะพี่เขารอแค่ 8 ชมใจหายป้ะหล่ะความหวังสุดท้าย 4 ชมที่เหลือเดินหาไรกินอีกรอบละก็ไปรอขึ้นเครื่อง ไฟร์ทดีเลย์อีกคับสุดท้ายหวานรอเปลี่ยนเครื่องที่เกาหลี 14 ชั่วโมง นั่งยาววถึง Seattle โชคดีที่แบบลูกของเพื่อนเขาทำงานที่นี้ พี่เขาก็มารับละพาเที่ยว หวานพักที่ Seattle 21 ชม ละก็บินต่อไปที่ Denver ละก็จบที่ Cody ซวย 2 ที่สนามบินSeattle หวานซื้อตั๋วจากไทยแบบภายในประเทศไปลงDenver แต่แบบยังไม่ได้จ่ายค่ากระเป๋าละแบบสนามบินที่นี้เขาให้จ่ายผ่านตู้ ละแบบพี่เขาก็ไม่ชัวว่าทำไง หวานก็ไม่รู้เรื่องถามไคนที่เคาเตอร์นางก็บอกให้ไปกดๆที่ตู้แต่ก็ไม่บอกวิธีการมา แต่พี่เขาก็หาวิทีจนได้ขอบคุณมากคะพี่ กว่าจะได้ก็ใช่เวลาเกือบชั่วโมง ละหวานมีเวลาเหลือแค่ 25 นาทีที่จะต้องผ่านด่านตรวจกระเป๋าที่แถวยาวววมากแบบพี่เขาก็กลับแล้วเหลือหวาน ใจก็ไม่ดีกลัวตกเครื่องเหงื่อแบบออกเต็มมือน้ำลงน้ำลายแห้งหมด ผ่านไป10 นาทีแถวก็ยังไม่เครื่อนก็แบบกระโดดๆดูว่าแบบไมช้าวะ ปรากฎว่าเขาไม่ได้ใช้เครื่อง เขาใช้หมาดมๆ อือเข้าใจละ แต่แบบเวลาหวานไม่เหลือแล้วเลยแบบตัดสินใจวิ่งไปข้างหน้า ละขอเขาตรวจของเราก่อนเพราะหวานคิดว่าถ้ายืนต่อแถวต่อไปคงตกเครื่องแน่ชคดีที่เจ้าหน้าที่ใจดี เขาก็ให้ละเกดหวานอย่ด้วนในสุดจ้าา วิ่งคะวิ่ง ขึ้นเครื่องคนสุดท้ายก็ยกมือไหว้ขอโทษเขาละเข้ามานั่ง เหนื่อยมากก จากSeattle ไป Denver ใช้เวลา 5 ชม เครื่องหวานดีเลย์ 30 นาที แต่หวานมีเวลาเปลี่ยนเครื่องจาก Denver ไป Cody แค่ 45 นาที เอาไงใจไม่ดีอักละ555555 พอถึงสนามบิน Denver ดูรอบบินตรงจอก็ไม่เข้าใจเลยวิ่งเข้าไปที่ Office เลยค้าให้เขาเช็คเกดให้เพราะเขาเปลี่ยนเกด ละเขาก็บอกทาง เกดหวานอยู่ในสุดอีกละวิ่งๆไปจนถึงขึ้นเครื่องคนสุดท้ายยกมืไหว้อีกรอบ จากDenver ไป Cody ประมาน3 ชม ซวย3 คือแบบมันเป็นเครื่องบินลำเล็กมากกแต่คนนั่งข้างหวานตัวใหญ่มากกละมันไม่มีที่วางแขนเขาเลยนั่งกินเก้าอี้หวานมาครึ่งนึงเลยกินที่ไม่พอกรนด้วย โอมายก๊อด! พอถึงสนามบินปุ๊บโฮสก็มารอรับนางน่ารักมากกก แนะนำนู้นนี่นั้นในรถแต่ตนนั้นแบบ jet lag หัวไม่รับไรซักอย่างยิ้มอย่างเดียวรอบนี้พอก่อนเนอะรอบหน้าเดี๋ยวหวานกลับมาเล่าเรื่องไปโรงเรียน หลังเลิกเรียนทำไร ละก็เรื่องเพื่อนที่โรงเรียน บัยย
IG: namwanhuhii เข้าไปกันดูรูปได้น้า