สวัสดีค่ะ
เราเพิ่งได้การบ้านเขียน journal จากที่มหาลัยมาค่ะ
แล้วคิดยังไงไม่รู้ อยากลองแต่งเป็น poem ดู (ทั้งที่เราโง่อังกฤษมาก และไม่รู้หลักการแต่งอะไรเล้ยย 555555)
เขียนจนเสร็จก็ยังไม่รู้ว่ามันพอจะใช้ได้รึเปล่า Y v Y
เราเลยอยากรบกวนเพื่อนๆช่วยให้คำแนะนำ/วิจารณ์ เราหน่อยค่ะ
I found myself strolling in the middle of this wood,
where we will get lost only once we reach adulthood
Everyone has their own torch to burn, and here is mine.
I stared at the fire, waiting for it to outshine
But those stars in the sky, made me understood.
‘One can’t stay youth if they want to break loose.’
So I decided to leave my innocent self in dust.
And running through all the self-centered pain in rush
I soaked in the river of salty tear brine.
Twisting toward an endless black river line
Oh moon, please tell me why my eyes are burning with regrets.
But on the night when spring comes to an end, I shall forget.
As for the meaningless sunset will soon make my heart fret.
To the blue bird who I dreamed of when I was just a boy,
I don’t mind if you are just a decoy.
I shall listen to your sweet song everyday,
while I make my way to you through the fray.
ปล.กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกเลย หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ <3
ใครเก่งภาษาอังกฤษช่วยวิจารณ์ poem ของเราหน่อยค่ะ Y _ Y
เราเพิ่งได้การบ้านเขียน journal จากที่มหาลัยมาค่ะ
แล้วคิดยังไงไม่รู้ อยากลองแต่งเป็น poem ดู (ทั้งที่เราโง่อังกฤษมาก และไม่รู้หลักการแต่งอะไรเล้ยย 555555)
เขียนจนเสร็จก็ยังไม่รู้ว่ามันพอจะใช้ได้รึเปล่า Y v Y
เราเลยอยากรบกวนเพื่อนๆช่วยให้คำแนะนำ/วิจารณ์ เราหน่อยค่ะ
I found myself strolling in the middle of this wood,
where we will get lost only once we reach adulthood
Everyone has their own torch to burn, and here is mine.
I stared at the fire, waiting for it to outshine
But those stars in the sky, made me understood.
‘One can’t stay youth if they want to break loose.’
So I decided to leave my innocent self in dust.
And running through all the self-centered pain in rush
I soaked in the river of salty tear brine.
Twisting toward an endless black river line
Oh moon, please tell me why my eyes are burning with regrets.
But on the night when spring comes to an end, I shall forget.
As for the meaningless sunset will soon make my heart fret.
To the blue bird who I dreamed of when I was just a boy,
I don’t mind if you are just a decoy.
I shall listen to your sweet song everyday,
while I make my way to you through the fray.
ปล.กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกเลย หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ <3