พ่อเจนเป็นอาจารย์ใหญ่  เออลี่รีไทน์ ตอนอายุ 50 หรือ 55 เนี่ยแหล่ะค่ะ จำไม่ได้แระ  ปัจจุบันพ่ออายุ 60 ค่ะ

ก็อยู่บ้าน ตื่นตี 5 กวาดบ้านตัวเอง กวาดถนนหน้าบ้านตัวเอง เลยเถิดไปถึงถนนเส้นเมนหลักประจำหมู่บ้าน เก็บขยะ กวาดใบไม้แห้งไปเรื่อย  ทำแบบนี้ทุกวันเป็นประจำ จนคนในหมู่บ้านถามว่า อาจารย์จะทำทำไม ออกมากวาดถนนในหมู่บ้านทุกวัน   พ่อเจนก็ตอบไปว่า ก็ถ้าผมไม่ทำแล้วใครจะทำล่ะ เพราะนี่มันก็หมู่บ้านของเรา ไม่ใช่ของผมคนเดียว ผมคนทำ ยังไม่บ่นอะไรเลย

เย็นๆเข้าหน่อย พ่อก็ชวนคนแก่ในหมู่บ้าน เดินออกกำลังกายรอบหมู่บ้าน  เสร็จแล้ว ก็นั่งพักคุยกัน ให้หายเหนื่อย แล้วก็ตีแบดค่ะ เพราะพ่อตั้งชมรมแบตมินตันประจำหมู่บ้าน

ปีนี้ พ่อไปขอโครงการหมู่บ้านจัดสรร ขอใช้พื้นที่ว่างเปล่าของหมู่บ้าน ทำสวนผักค่ะ ปลูกผักสวนครัวรั้วกินได้  ก็ได้พ่อเจนกับคนแก่ (แก๊งค์คนแก่ที่เดินออกกำลังกายด้วยกันทุกวันนั่นแหล่ะ) มาช่วยกันทำสวน พรวนดิน ปลูกผัก หลายๆชนิด เช้า เย็น ก็มาช่วยกันรดน้ำต้นไม้  ใครอยากกินอะไร ก็มาเด็ดไปกิน แบ่งกันกินค่ะ


นี่เป็นรูป พื้นที่ว่างเปล่าของหมู่บ้านจัดสรรที่ครอบครัวของเจนอยู่ค่ะ  พ่อไปถางหญ้า ปรับหน้าดิน ปลูกผัก รดน้ำต้นไม้ ลงมือทำเองเลย  ทุกวันนี้พ่อจะเรียกสวนผักตรงนี้ว่า ออฟฟิศของพ่อ   แม่เจน น้องสาว น้องชาย หลานสาว ก็พูดเป็นประจำค่ะ ว่าพ่อน่ะ วันๆไม่ทำอะไรหรอก โน่นแหล่ะ ไปเฝ้าออฟฟิศ ชีวิตก็มีอยู่แค่นี้แหล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ