ในบรรดาพฤติกรรมสมัยเด็ก การยิง Missed call เพื่อให้อีกฝ่ายโทรกลับ มักก่อความน่ารำคาญใจในหลายๆครั้ง แอบคิดในใจตลอดว่า ทำไมนะจะงกถึงขั้นไหนเชียว!!
แต่ .. ไม่เสมอไป
ในยุคหนึ่งช่วงเข้ามหาวิทยาลัย เพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันตั้งแต่มัธยมมักให้ความสำคัญกับการ missed call จนทำให้เราเปลี่ยนความคิดไปด้วย เรา 2 คนไม่คุยโทรศัพท์กัน ทำมากสุดก็แค่ msn หรือทักกันสั้นๆ ตอนเจอกันตามที่เรียนพิเศษ แต่กิจกรรมหลักคือการยิง missed call! นึกถึงกันทีไรก็ยิงไปเบาๆ แต่บางทีก็เป็นเรื่องแปลกมาก บ่อยครั้งที่เราทุกข์ใจ จะได้ยินเสียงมือถือดังขึ้นมาแบบสั้นๆ .. นั่น! Missed call อีกแล้ว! อย่างน้อยก็เรียกรอยยิ้มขึ้นมาได้ระยะหนึ่งล่ะ รู้สึกเหมือนมีคนเคียงข้างคอยเป็นห่วง เราติดต่อแบบอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ จนเรียนจบปริญญาตรีและปริญญาโท
.. ความสัมพันธ์ครั้งนี้แปลกพิกล
เมื่อไม่นานมานี้ เหตุเกิดจากของเล่นใน Facebook ที่ชื่อว่า On This Day ทำให้ความทรงจำบางอย่างผุดขึ้นอีกครั้ง หน้าที่ของapplication อันนี้เสมือนตัวเก็บความทรงจำจากกิจกรรมที่เราทำผ่าน Facebook ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพ, status หรือบทสนทนาหน้า wall โดยจะปรากฏอีกครั้งพร้อมระบุวันที่และปีที่เรา post ข้อความดังกล่าว เรากดเลื่อนข้อความไล่ตามปีที่เกิดขึ้นล่าสุด 2014, 2013... จนปี 2009 พร้อมข้อความที่เพื่อนคนหนึ่งมา post หน้า wall เราว่า "ฮัลโหลฮัลโหล"
แค่คำสั้นๆแต่ทำให้น้ำตาคลอพอควร คงไม่มี missed call ต่อกันอีกแล้ว ไม่ใช่เพราะสถานะการสมรสหรือการมีคู่ครอง แต่เหตุผลที่สะเทือนใจยิ่งกว่านั้นคือสถานะของเพื่อนตอนนี้ ... กลายเป็นเจ้าชายนิทรากะทันหัน
การ missed call เป็นเหมือนสัญญาใจตั้งแต่เด็ก
ความสัมพันธ์ไม่ว่ารูปแบบไหนมีคุณค่าเสมอ
และจะดีมากถ้าเราทำตอนที่เขายังรับรู้และยิ้มตอบ
แม้ว่าปัจจุบันเพื่อนคนนี้จะกลายเป็น..เจ้าชายนิทรา
ไม่รู้ว่าเขาจะรับรู้ความรู้สึกจากคนรอบข้างบ้างหรือไม่
แต่ความทรงจำ และ การ missed call นั้น จะถูกบันทึกไว้ในใจเรา
. . . ตลอดไป
(เอื้อเอ็นดู, 2015)
เพราะของเล่นใน Facebook. . . On This Day
ในบรรดาพฤติกรรมสมัยเด็ก การยิง Missed call เพื่อให้อีกฝ่ายโทรกลับ มักก่อความน่ารำคาญใจในหลายๆครั้ง แอบคิดในใจตลอดว่า ทำไมนะจะงกถึงขั้นไหนเชียว!!
แต่ .. ไม่เสมอไป
ในยุคหนึ่งช่วงเข้ามหาวิทยาลัย เพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันตั้งแต่มัธยมมักให้ความสำคัญกับการ missed call จนทำให้เราเปลี่ยนความคิดไปด้วย เรา 2 คนไม่คุยโทรศัพท์กัน ทำมากสุดก็แค่ msn หรือทักกันสั้นๆ ตอนเจอกันตามที่เรียนพิเศษ แต่กิจกรรมหลักคือการยิง missed call! นึกถึงกันทีไรก็ยิงไปเบาๆ แต่บางทีก็เป็นเรื่องแปลกมาก บ่อยครั้งที่เราทุกข์ใจ จะได้ยินเสียงมือถือดังขึ้นมาแบบสั้นๆ .. นั่น! Missed call อีกแล้ว! อย่างน้อยก็เรียกรอยยิ้มขึ้นมาได้ระยะหนึ่งล่ะ รู้สึกเหมือนมีคนเคียงข้างคอยเป็นห่วง เราติดต่อแบบอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ จนเรียนจบปริญญาตรีและปริญญาโท
.. ความสัมพันธ์ครั้งนี้แปลกพิกล
เมื่อไม่นานมานี้ เหตุเกิดจากของเล่นใน Facebook ที่ชื่อว่า On This Day ทำให้ความทรงจำบางอย่างผุดขึ้นอีกครั้ง หน้าที่ของapplication อันนี้เสมือนตัวเก็บความทรงจำจากกิจกรรมที่เราทำผ่าน Facebook ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพ, status หรือบทสนทนาหน้า wall โดยจะปรากฏอีกครั้งพร้อมระบุวันที่และปีที่เรา post ข้อความดังกล่าว เรากดเลื่อนข้อความไล่ตามปีที่เกิดขึ้นล่าสุด 2014, 2013... จนปี 2009 พร้อมข้อความที่เพื่อนคนหนึ่งมา post หน้า wall เราว่า "ฮัลโหลฮัลโหล"
แค่คำสั้นๆแต่ทำให้น้ำตาคลอพอควร คงไม่มี missed call ต่อกันอีกแล้ว ไม่ใช่เพราะสถานะการสมรสหรือการมีคู่ครอง แต่เหตุผลที่สะเทือนใจยิ่งกว่านั้นคือสถานะของเพื่อนตอนนี้ ... กลายเป็นเจ้าชายนิทรากะทันหัน
และจะดีมากถ้าเราทำตอนที่เขายังรับรู้และยิ้มตอบ
แม้ว่าปัจจุบันเพื่อนคนนี้จะกลายเป็น..เจ้าชายนิทรา
ไม่รู้ว่าเขาจะรับรู้ความรู้สึกจากคนรอบข้างบ้างหรือไม่
แต่ความทรงจำ และ การ missed call นั้น จะถูกบันทึกไว้ในใจเรา
. . . ตลอดไป
(เอื้อเอ็นดู, 2015)