ตามหัวกระทู้เลยค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ
คือเราคุยกับคนๆนึงขอแทนว่าพี่แอลนะคะ เรากับพี่แอลคุยกันทุกวันค่ะอาจจะไม่ใช่แบบส่งข้อความไปละตอบกลับทันที
พี่แอลจะเป็นคนตอบแชทช้ามากกกกก แต่ส่วนมากพี่แอลจะเล่นตอนดึกๆเราก็รอคุยค่ะ ตอนเจอกันที่โรงเรียนก็ทักทายกันค่ะ
มียิ้มบ้างทักบ้าง บางครั้งเราไม่เห็นพี่แอลพี่แอลก็ทักเรานะคะ แล้วเพื่อนก็แซวเรากับพี่แอล
ตอนแรกเราก็ยังไม่ได้ชอบพี่แอลนะคะเพราะพึ่งอกหักมาด้วยประเด็นเลยยังไม่กล้าชอบใครกลัวเจ็บอีก
แต่พอได้คุยกับพี่แอลทุกวันๆ เจอเพื่อนล้อทุกวันๆ ก็เริ่มหวั่นไหวแล้วพี่แอลคุยดีด้วยค่ะเราก็จะปรึกษาพี่แอลตลอด
เรื่องที่เราลืมรักแรกของเราไม่ได้พี่เขาก็ให้คำปรึกษาดีพอนานเข้าเราเริ่มรู้ตัวค่ะว่าชอบพี่แอลแล้วเป็นช่วงเดียวกับที่พี่แอลเริ่มห่างออกไป
จากที่ปกติตอบแชทช้าอยู่แล้วกลายเป็นตอบช้ามากกว่าเดิมค่ะ พอเจอกันที่โรงเรียนก็เริ่มไม่ค่อยทักกันเหมือนเดิม
ปกติเวลาคุยกันพี่แอลจะขอตัวไปทำงานบ้านแต่พี่แอลก็จะบอกว่าเดี๋ยวกลับมาแต่เดี๋ยวนี้พี่แอลขอตัวไปทำงานบ้านละบอกไปก่อนนะบาย
พอเจอกันที่โรงเรียนถ้าเราไม่ทักพี่แอลก็ไม่ทักเราเหมือนกันค่ะ แล้วเราก็รู้ว่าพี่แอลมีแฟนแล้วแต่ไม่ขึ้นสถานะเฟสบุค
พี่แอลก็จะชอบโพสอะไรเกี่ยวกับแฟนพี่แอลตอนนั้นเราเริ่มตัดใจละ แต่ก็ตัดไม่ขาดคือเราสงสัยค่ะ
บางครั้งเจอกันที่โรงเรียนเราก็เห็นนะว่าพี่แอลอยู่ตรงนั้นเราก็ทำเป็นไม่เห็นค่ะเผื่อว่าพี่แอลจะทักแต่พี่แอลก็ไม่ทัก
ตอนนั้นปลอบใจตัวเองว่าอาจจะไม่เห็นก็ได้ทีนี้ทีอีกเดินสวนกันคือต่างคนต่างสบตากันละแต่ทำเป็นไม่เห็นเราก็หวังว่าพี่แอลจะทักเราบ้างแต่ก็ไม่
มีครั้งนึงเราเห็นพี่แอลนั่งอยู่เราก็มองพี่แอลแล้วเหมือนพี่แอลรู้ตัวเราเลยหันกลับแต่ก็ยังแอบมองด้วยหางตาแล้วเห็นว่าพี่แอลกำลังมองเราอยู่
ทีนี้เราเลยหันไปพี่แอลก็หันหนี คืออะไรตอนไปซื้อน้ำแข็งใสเรายืนรอน้ำแข็งใสอยู่ พี่แอลก็เดินมาซื้อแซนวิชร้านเดียวกันยืนข้างกันเลย
เรารู้ละว่าพี่แอลยืนข้างๆเราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็ฯเราเห็นว่าแวปนึงพี่แอลมองมาทางเราแต่ก็ไม่ทักหยิบแซนวิชละเดินออกไป
ตอนนั้นคือรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าอ่ะ คือเราเคยสนิทกันนะ เราเป็นน้องรหัสพี่แอลด้วย แต่เดี๋ยวนี้คืออย่างน้อยทักบ้างก็ดี
อย่างน้อยไลค์ให้กันบ้างก็ดี ยังมีตัวตนอยู่นะ ยังไงก็ขอให้รักกันนานๆนะคะพี่รหัส