เราไปซ่อมคอมพ์ หาซื้ออะไหล่ อุปกรณ์ไอที ซื้อหมึกพิมพ์ราคาถูก ที่ห้างนี้เป็นประจำเพราะอยู่ไม่ไกลบ้าน ไปง่ายกว่าพันทิพย์
มีหลายร้านให้เลือก ตัดราคาแข่งกันทำให้ของที่ซื้อมาราคาไม่แพง

ทุกครั้งที่เราลงไปกินข้าวที่ศูนย์อาหารชั้นใต้ดิน ใครที่เคยไป คงนึกภาพออกนะ
คุณจะหาโต๊ะนั่งกินข้าวยากลำบากมาก จะมีผู้สูงอายุมาชุมนุมเต็มไปหมด
โดยเฉพาะผู้สูงวัยเพศชาย แต่งตัวกันแบบเหมือนย้อนไปอยู่ในวัยหนุ่มเมื่อ 30-40 ปีที่แล้ว ขอบอกว่าแต่งแบบนั้นและทำท่าแบบนั้น
เห็นทีแรกเราก็ไม่แปลกใจ แต่ทุกครั้งที่ไปจะเจอแต่ลักษณะนี้ ตลอด ขอย้ำว่าตลอด
บางคนไม่สั่งซื้อข้าว ไม่ซื้อน้ำด้วย แต่นั่งอยู่ที่โต๊ะเฉยๆ คนที่ตั้งใจมากินอาหารจริงๆ หาโต๋ะนั่งกินข้าวไม่ได้
พวกนี้นั่งกันที่เต็มไปหมด ไม่กิน ไม่สั่ง แต่นั่งแย่งโต๊ะ มองไปทางไหน
มีแต่พวกนี้นั่งเต็มไปหมด นั่งเฉยๆ นั่งมองคน โดยเฉพาะผู้หญิงสาวๆ
คุณตาพวกนี้ก็จะจ้องๆๆๆ ตอนแรกเราไม่ได้เอะใจ เพราะหิวกินอย่างเดียว ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
แต่หลายครั้ง และเป็นทุกครั้งที่ไป ก็จะถูกคุณตาแต่งตัวจ๊าบพวกนี้จ้องๆๆๆ
เราก็ว่ามันแปลกๆ บางทีนั่งกันเป็นกลุ่มมองคนนั้นคนนี้
บางทีนั่งคนเดียวก็จ้องมองพวกผู้หญิง จ้องจริงๆนะ คือให้อารมณ์ขนลุก เหมือนอยู่ในดงเฒ่าหัวงู

จนกระทั่งเมื่อวานนี้ เราคิดว่าได้คำตอบแล้วนะ กับความสงสัยของเรา แต่ไม่รู้เข้าใจถูกแค่ไหน
คุณตาแต่งตัวจ๊าบบางคนมากันเป็นกลุ่มคุยกันเหมือนยังไม่แก่ และจ้องแต่สาวๆ ที่มากินข้าวคนเดียว
มันเป็นอะไรที่น่าขนลุกและทำให้หมดอรรถรสในการกิน เมื่อเจอสายตาคนแก่ๆ ที่จ้องมองแบบนี้
แต่คุณตาบางคนมานั่งรอนักศึกษาสาวัยขบเผาะตรงๆ เลย เราเห็นกับตา โต๊ะข้างๆ
นักศึกษาหน้าตาไม่ได้สวย แต่หุ่นกินขาด นมเป็นนม นมเป็นทรง กระโปรงสั้นจู๋ เรียกคุณตาคนนั้นว่าป๋า
มีแตะเนื้อแตะตัวคุณตาแบบยั่วเย้า

เราเลยเข้าใจว่าที่นี่ ชั้นใต้ดินของห้างแห่งนี้ คือที่ที่เฒ่าวัยดึกขี้เหงาหัวใจเปลี่ยวมาหาคู่ มาหาเศษหาเลย
มาหาผู้หญิงสาวๆ เป็นเพื่อนแก้เหงา และเป็นที่ที่ผู้หญิงที่ต้องการจับคนแก่ที่มีเงินแต่ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร
มานั่งรอกันและกัน เป็นที่ที่นักศึกษามาหาทุนการศึกษาและค่าขนม ค่าเสื้อผ้า ของแต่งตัว
เป็นที่ที่หาคู่กันตอนกลางวันแสกๆ

เราเข้าใจถูกไหม ถ้าเราเข้าใจผิด ช่วยบอกทีเถอะ เราสงสัยมานานแล้ว มากี่ทีเจอแบบนี้ตลอด
ว่ามันคืออะไรกันแน่