กระทู้นี่ขอไม่ลงภาพประกอบนะคะ เสี่ยงโดนอุ้ม เป็นกระทู้คำถามหาสาระ ไม่เอาล่อเป้าค่ะ

คงไม่ต้องบอกกันนะคะ ว่าแนว H คือแนวอะไร ใครอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมามากน่าจะเข้าใจ...และเราก็เข้าใจวัฒนธรรมตรงนี้ของคนญี่ปุ่นด้วย คือเขามองว่ามันเป็นศิลปะแบบหนึ่ง ที่มีวาดกันมาแต่โบราณแล้ว ที่ปรากฎในกระดาษหรือแผ่นไม้ แนวเกอิชาเสพสังวาสกับซามูไร

แต่เราอยากรู้ว่า นักเขียนเนี่ย เวลาเค้าเห็นผลงานโดจิน/แฟนอาร์ต แนว H เขารู้สึกยังไงกัน? เขาจะรู้สึกแบบที่เราที่เป็นคนอ่านเองรู้สึกหรือเปล่า (ก็บอกตรงๆว่าต้องเคยเห็นเคยอ่านงานแนวนี้แหละค่ะ ไม่งั้นคงพูดไม่ได้ว่ารู้สึกยังไง คงเข้าใจได้นะคะว่าผู้หญิงยุคนี่เสพดูสื่อสังวาสได้) ตอนแรกมันก็ประสาอ่านอยากรู้อยากเห็นนั่นแหละค่ะ...แต่เจอดูอ่านไปมามากๆแล้ว เหมือนสุขภาพจิตมันจะตกไปด้วย...อย่างเช่น เราชอบเซเลอร์มูนค่ะ คือถ้าเป็น H อีโรติกแบบเปลื้องผ้าแบบมีศิลป์เหมือนเทพีกรีก เรายังมองเป็นศิลปะที่พอรับได้

...แต่พอมันเป็นแนว H ที่แสดงอนาโตมี่ชัดเจน มีฉากไปเสพสังวาสกับผู้ชายอ้วนๆแนวพี่หมีผิวคล้ำ หรือปิศาจอะไรที่มันน่าสะอิดสะเอียน หรืออะไรที่พิศดารเกินกว่ามนุษย์จะทำ...คือเราเข้าใจนะว่ามันเป็นศิลปะความชอบในกลุ่มหนึ่ง เป็นรสนิยมอย่างหนึ่งของคนเสพแนวนี้ ซึ่งคนอ่านแนวนี้มักเป็นผู้ชาย เค้าคงไม่ชอบจะดูแบบฉาก H ที่มีผู้ชายหล่อๆได้กับผู้หญิงสวยๆหรอก มันเจ็บปวดใจ (แบบที่หนัง AV จะไม่ฉายภาพตัวแสดงชายให้เห็น เพราะคนดูผู้ชายจะมีอคติว่า ตัวแสดงชายหล่อกว่า ทั้งที่ตัวคนดูไม่หล่อเลย การไม่ฉายภาพตัวแสดงชาย จึงเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งสำหรับกลุ่มคนดูที่เป็นผู้ชาย) ซึ่งถ้าเป็น H ที่เน้นกลุ่มคนดูผู้หญิง ก็เป็นแนวการ์ตูนที่มายู ชินโจ (คนวาดการ์ตูน ขยับร็อกเขย่ารัก มาเฟียที่รัก) ที่เน้นวาดผู้ชายหล่อเทพนั่นแหละค่ะ

คือเราดู H แนวนั้นแล้วรู้สึกว่า...เหมือนเอาตัวละครที่เรารัก เราชอบ มาย่ำยีสนองตัณหาความใคร่อ่ะ เราเองก็แต่งแฟนฟิค เราเขียนให้ฉากอีโรติกของตัวละครแบบว่าสวยงามนะ ไม่ใช่แบบตบจูบลากขึ้นเขียง เอ๊ย เตียง คือเราเขียนเราก็อยากเขียนให้ตัวละครเราจิ้นแบบสวยแบบงาม ไม่ใช่แบบเหมือนเอาพวกนางมาเป็นเครื่องมือเสพสังวาสแบบไม่รู้จักจบสิ้น...เรายอมรับว่าดูแนวนี้แล้วเรากลัวสังคมโลกภายนอกเลย กลัวเจออันตรายอะไรแบบนั้น คือดูแล้วหดหู่จิตตก คือดูตอนแรกมันก็ตื่นเต้น ดูนานๆแล้วเริ่มเอี่ยน ดูไปมากๆแล้วจิตตกจนเลิกดูเลย (ออกแนวถ้าอยากเลิกกิเลศนั้น ต้องเสพให้มากๆจนสุดโต่งจนเอี่ยนจนเบื่อจนเลิกได้เอง)

...จนเราอดสงสัยไม่ได้ว่า อาจารย์นักเขียนที่เป็นนักวาดการ์ตูนผู้หญิงแบบตัวละครใสๆ หรือรักแบบสวยสดโรแมนต์งดงามมาก...อาจารย์เค้าจะรู้สึกยังไงที่ตัวละครที่เขาสร้างขึ้นมาเหมือนลูกเหมือนเพื่อน โดนเอาไปกระทำย่ำยีแบบ H บ้างอ่ะค่ะ เราเชื่อว่าพวกอาจารย์เขาอยู่ในวงการก็น่าจะรู้ บางเรื่องแบบตัวละครเป็นเด็กหญิงตัวน้อยวัยประถม เรื่องราวโลกสวยสดงดงาม...แต่โดนเอาไปวาด H ชนิดที่เราเห็นแล้วจิตตกมากๆ

...เคยได้ยินข่าวสักปีก่อน ที่รัฐบาลญี่ปุ่นเค้าจะแบนพวก H ที่เป็นแนวเด็ก(โลลิ)ลง เพื่อลดอาญชกรรมทางเพศที่อาจจะเกิดขึ้นกับเด็ก แต่โดนกลุ่มนักเขียนประท้วงว่า มันเป็นงาน 'ศิลปะ' อย่างหนึ่ง ไม่สมควรที่รัฐบาลจะมาแบน...ตรงนี้แหละที่เราพยายามจะเข้าใจว่า การ์ตูนแนว H มันเป็นเรื่องของรสนิยมความชอบแบบหนึ่งที่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เหมือนหนัง AV ที่ว่าประเทศญี่ปุ่นผลิตสื่อลามกออกมาเยอะ แต่อาญชกรรมทางเพศน้อยกว่ามาก เพราะคนได้มีที่ระบาย มันเป็นเรื่องของศิลปะ ไม่ใช่เรื่องผลิตผลงานมาแล้วสังคมจะแย่กว่าเดิมสักหน่อย

ที่จริงเหมือนจะเคยถามคำถามนี้ที่ไหนสักแห่งก่อนสมัยพันทิปจะเป็น V2 แต่เราหาลิงค์ไม่เจอค่ะ พอจำได้คร่าวๆ ว่ามีความเห็นท่านหนึ่งบอกว่า...นักเขียนบางคนรู้สึกภูมิใจที่การ์ตูนของตนนำไปทำเป็นแฟนอาร์ต/โดจิน ให้เป็นแนวไหนก็รับได้หมด เพราะถือว่า ถ้าผลงานไม่ 'ดัง' จริง ก็คงไม่ได้นำไปทำ...คือนักวาดเขาคิดแบบนี้จริงๆหรือเปล่าคะ? คือถ้าไม่ดีใจก็ปล่อยวางเรื่องนี้ คิดว่าเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง คิดว่าถ้าผลงานไม่ดังก็คงไม่ถูกนำไปวาด