สวัสดีค่ะ พี่น้องชาวพันทิปทุกท่าน
กระทู้นี้ก็เป็นกระทู้จะคำถามก็ไม่ใช่จะสนทนาเฉยๆก็ไม่เชิง หรืออาจเป็นการระบายความอึดอัดในใจ
ขอโทษค่ะที่อาจจะเวิ่นเว้อไปมากหรือพูดงงๆ แต่ก็ขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามารับฟังกันนะคะ
"คุณเคยรู้สึกหมดศรัทธากับอะไรบางอย่างไหม" ประโยคที่มาจากจากกระทู้ที่ฉันเคยอ่าน
ประโยคคำถามเชิญชวนให้คิดนี้ เป็นประโยคที่ดังก้องอยู่ในใจของฉันมาตลอดทั้งวัน
ประโยคนี้ส่วนใหญ่คงจะหมายถึงเรื่องของความรัก ซึ่งฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ประสบกับเรื่องนี้
ครั้งหนึ่งฉันก็เคยมี "ความเชื่อ ความศรัทธา" ว่าสมัยนี้เรายังสามารถรักกันได้ในวัยเรียนจนถึงวัยทำงาน
แต่เมื่อฉันพบกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่ดีมากๆคนหนึ่ง ใครๆต่างก็ชืนชมในความดีของเขา
จนเมื่อวันหนึ่งเราได้คบกัน เขาเป็นสุภาพบุรุษ เราสบายใจเมื่ออยู่ด้วยกัน เราเชื่อมั่นในตัวกันและกัน
แต่มาวันหนึ่ง วันที่เขาเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ใส่ใจกันเหมือนเคย หงุดหงิดง่ายขึ้น
ไม่ใจเย็นและเริ่มเสียงดังประชดประชัน แต่เขาก็ยังยืนยันว่าเขารักฉัน เขาไม่อยากไปไหน
แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเขาเครียดจากเรื่องเรียน เรื่องงาน และถึงแม้ว่าฉันจะขอห่างออกมาแล้วก็ตาม
(ขณะนี้เขายังศึกษาอยู่ในระดับมหาวิทยาลัยค่ะ)
แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมาหลายๆอย่างทำให้ฉันเริ่มที่จะไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าใครจะสามารถเสมอต้นเสมอปลาย
ไม่เชื่อในคำว่ารัก เมื่อฉันมองไปที่คนรักกันใหม่ๆ คู่วัยรุ่นคู่หนึ่งที่เพิ่งจะรักกันใหม่ๆ
คู่ที่เอาดอกไม้ช่อใหญ่ ตุ๊กตาตัวโตไปให้กัน อัดคลิปแล้วบอกรักกันผ่านเฟสบุ๊ค ผ่านทามไลน์
ทำให้ฉันเกิดความคิดในหัวว่า ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะรักกันนานอย่างที่ลั่นวาจาไว้
ฉันเริ่มไม่เชื่อคำพูดหวานๆที่ใครเอ่ย ฉันรู้สึกไม่ดีกับความคิดที่ดังในใจฉันเสียเลย
และอีกสิ่งที่ฉันอยากจะกล่าวถึงคือเรื่องของ "ความรักกับเทคโนโลยี"
คนสมัยก่อนนั้น ฉันมักจะได้ยินเรื่องราวต่างๆของพวกเขามามากมาย ว่ากว่าจะรักกัน
กว่าจะพบกัน ลำบากขนาดไหน ทั้งส่งจดหมาย ทั้งแอบคุยโทรศัพท์กันวันละนาที
มีอุปสรรคต่างๆมากมาย ไม่เหมือนกับสมัยนี้ ที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกหลายอย่าง
คนที่ห่างไกลสามารถติดต่อกันง่ายขึ้น ทำความรู้จักกันง่ายขึ้น แต่ในทางกลับกัน
เทคโนโลยีนี้ทำให้ใครหลายคนห่างกันมากขึ้น และทำให้ความผูกพันธุ์ที่มีน้อยลงมาก
มีหลายๆคู่ที่คบๆเลิกๆกัน เพราะไม่ต้องใช้ความพยายาม จึงไม่เห็นคุณค่ากันเสียเท่าไหร่
เป็นเช่นนั้นไปแล้วจริงๆงั้นหรือคะ...
เคยรู้สึกหมดศรัทธากับอะไรบางอย่างไหมคะ
กระทู้นี้ก็เป็นกระทู้จะคำถามก็ไม่ใช่จะสนทนาเฉยๆก็ไม่เชิง หรืออาจเป็นการระบายความอึดอัดในใจ
ขอโทษค่ะที่อาจจะเวิ่นเว้อไปมากหรือพูดงงๆ แต่ก็ขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามารับฟังกันนะคะ
"คุณเคยรู้สึกหมดศรัทธากับอะไรบางอย่างไหม" ประโยคที่มาจากจากกระทู้ที่ฉันเคยอ่าน
ประโยคคำถามเชิญชวนให้คิดนี้ เป็นประโยคที่ดังก้องอยู่ในใจของฉันมาตลอดทั้งวัน
ประโยคนี้ส่วนใหญ่คงจะหมายถึงเรื่องของความรัก ซึ่งฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ประสบกับเรื่องนี้
ครั้งหนึ่งฉันก็เคยมี "ความเชื่อ ความศรัทธา" ว่าสมัยนี้เรายังสามารถรักกันได้ในวัยเรียนจนถึงวัยทำงาน
แต่เมื่อฉันพบกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่ดีมากๆคนหนึ่ง ใครๆต่างก็ชืนชมในความดีของเขา
จนเมื่อวันหนึ่งเราได้คบกัน เขาเป็นสุภาพบุรุษ เราสบายใจเมื่ออยู่ด้วยกัน เราเชื่อมั่นในตัวกันและกัน
แต่มาวันหนึ่ง วันที่เขาเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ใส่ใจกันเหมือนเคย หงุดหงิดง่ายขึ้น
ไม่ใจเย็นและเริ่มเสียงดังประชดประชัน แต่เขาก็ยังยืนยันว่าเขารักฉัน เขาไม่อยากไปไหน
แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเขาเครียดจากเรื่องเรียน เรื่องงาน และถึงแม้ว่าฉันจะขอห่างออกมาแล้วก็ตาม
(ขณะนี้เขายังศึกษาอยู่ในระดับมหาวิทยาลัยค่ะ)
แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมาหลายๆอย่างทำให้ฉันเริ่มที่จะไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าใครจะสามารถเสมอต้นเสมอปลาย
ไม่เชื่อในคำว่ารัก เมื่อฉันมองไปที่คนรักกันใหม่ๆ คู่วัยรุ่นคู่หนึ่งที่เพิ่งจะรักกันใหม่ๆ
คู่ที่เอาดอกไม้ช่อใหญ่ ตุ๊กตาตัวโตไปให้กัน อัดคลิปแล้วบอกรักกันผ่านเฟสบุ๊ค ผ่านทามไลน์
ทำให้ฉันเกิดความคิดในหัวว่า ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะรักกันนานอย่างที่ลั่นวาจาไว้
ฉันเริ่มไม่เชื่อคำพูดหวานๆที่ใครเอ่ย ฉันรู้สึกไม่ดีกับความคิดที่ดังในใจฉันเสียเลย
และอีกสิ่งที่ฉันอยากจะกล่าวถึงคือเรื่องของ "ความรักกับเทคโนโลยี"
คนสมัยก่อนนั้น ฉันมักจะได้ยินเรื่องราวต่างๆของพวกเขามามากมาย ว่ากว่าจะรักกัน
กว่าจะพบกัน ลำบากขนาดไหน ทั้งส่งจดหมาย ทั้งแอบคุยโทรศัพท์กันวันละนาที
มีอุปสรรคต่างๆมากมาย ไม่เหมือนกับสมัยนี้ ที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกหลายอย่าง
คนที่ห่างไกลสามารถติดต่อกันง่ายขึ้น ทำความรู้จักกันง่ายขึ้น แต่ในทางกลับกัน
เทคโนโลยีนี้ทำให้ใครหลายคนห่างกันมากขึ้น และทำให้ความผูกพันธุ์ที่มีน้อยลงมาก
มีหลายๆคู่ที่คบๆเลิกๆกัน เพราะไม่ต้องใช้ความพยายาม จึงไม่เห็นคุณค่ากันเสียเท่าไหร่
เป็นเช่นนั้นไปแล้วจริงๆงั้นหรือคะ...