แม่เหล็กที่ดึงดูดกัน

ลมสำหรับผมต้องทำตัวเป็นลมให้สมชื่อ เค้าทำตัวลอยลมไปวันๆ เพลย์บอย ใช้เงินเป็นเบี้ย ไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เค้าเป็นเหมือนภาพตัวแทนลูกไฮโซที่ถูกสปอยจนเสียนิสัย พร้อมจะทำในสิ่งที่ผิดเพียงเพราะเป็นความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่ เหมือนที่เรามักเห็นในข่าว ในสังคมทุกวันนี้

ถ้าถามลมว่าทำไมลมถึงเป็นแบบนั้น? ลมอาจจะตอบว่าเป็นเพราะเค้าถูกคุณหญิงแขอุไรครอบงำ และด้วยเพราะรักแม่เค้าถึงต้องทำตามที่แม่ต้องการ แต่ถ้าถามผม ผมคิดว่าเพราะลมเป็นคนอ่อนแอต่างหาก

เค้าอ่อนแอเกินกว่าที่จะกล้าฝืนคำสั่งแม่ เค้าอ่อนแอที่จะอยู่ด้วยลำแข้งตัวเอง เค้าอ่อนแอเกินกว่าที่จะยอมลำบาก เค้าอ่อนแอจนทนต่อการล่อลวง
ของกิเลสตัญหาไม่ได้ ความอ่อนแอทำให้ลมเป็นลมสมชื่อจริงๆ

สิ่งเดียวที่ลมเข้มแข็งที่สุดคือความรักที่เค้ามีให้กับมุกริน...

เวลาผมเขียนบทของลมกับมุกริน ผมมักถึงแม่เหล็กสองชิ้นที่ดึงดูดเข้าหากันเสมอ ถ้าความดีดึงดูดความดีเข้าหากัน ความเลวก็เป็นเช่นนั้น
หญิงร้ายชายเลวเป็นคู่ที่เหมาะสมกันเหมือนแม่เหล็กที่สร้างมาคู่กันโดยเฉพาะ

ไม่มีเหตุผลอะไรมากไปกว่าความเหมือนกัน รู้จัก รู้ใจ รู้ท่า รู้เล่ห์ รู้เหลี่ยม ที่ทำให้ลมรักมุกริน
ในตอนแรกที่คบกันที่ซานฟรานมันอาจจะเป็นแค่ความหลงไหลชั่ววูบจนทำให้มุกรินท้อง ลมอาจจะคิดว่าการทำแท้งและการลาจากกัน จะทำให้ปัญหาที่เค้าก่อขึ้นจบลง
แต่เมื่อต้องจากกันเข้าจริงๆ ลมกลับค้นพบว่าแม่เหล็กที่คู่กันกับเค้านั้นหายไป และความผิดเรื่องลูกก็เหมือนตราบาปที่เค้าต้องการสะสางด้วยการกลับมาเริ่มต้นใหม่กับมุกรินอีกครั้ง และทำในแบบฉบับของเค่าที่ดูเลวร้ายในสายตาคนอื่นอยู่ดี แต่ลมก็ทำมันด้วยความรักที่มีให้มุกรินจริงๆในคราวนี้

หากมองให้ดี ตัวละครอย่างลมมีอยู่ทั่วไปในสังคมเรา และพวกเค้าเป็นคนที่น่าสงสาร น่าเวทนาในท้ายที่สุดเสมอ

ต้องปรบมือและชื่นชมอาเล็กที่ยอมพลิกบทบาทจากหนุ่มใสๆร่าเริงมาเป็นตัวร้าย อาเล็กมีพัฒนาการทางการแสดงเพิ่มมากในละครเรื่องนี้
และเค้าทำให้ลมเป็นตัวร้ายที่มีเสน่ห์ที่คนดูเกลียดเค้าไม่ลงจนได้



หมายเหตุ: บทความนี้ไม่ใช่การสอน How to การเขียนบทละครโทรทัศน์ เป็นแค่การระบายความทรงจำ ความรู้สึก และความนึกคิดส่วนตัวระหว่างการทำงานเท่านั้น