ผมเคยคิดว่าตัวเองเข้าใจในคำว่า รัก ทุกอย่าง
ไม่ว่าจะดูแลแทคแคร์หรือเอาใจ แต่วันนึงที่ได้เสียเธอไป กลับได้รับรุ้เรื่องราวอีกหลายอย่างที่ผมนั้นไม่เคยเข้าใจ ว่ารักนั้นมันมีค่ามากกว่าการตีความหมายออกมา ก่อนนี้ผมบอกตัวเองเสมอว่าคนนี้เหละคือคนที่ผมจะรัก คนที่ผมจะหยุดนิสัยเลวๆทุกอย่างที่เคยได้ทำหรือที่เคยได้มีอยุ่ในจิตใจของตัวเอง จนพอวันนึง วันที่ผมชอบไล่ให้เธอไปไกลๆ วันที่ผมได้ทำอะไรผิดซ้ำๆ ผิดจนแทบจะไม่มีคำพูดอะไรมาขอให้เธอยกโทษให้ได้
ผมไม่มีโอกาสได้แก้ไข เพราะโอกาสที่ผมเคยได้มานั้น ก็ทำสิ่งเดิมที่เจ็บช้ำให้เธออยุ่ตลอด แล้ววันนั้น วันที่เธอตัดสินใจไป คุยกับใครใหม่ วันที่เธอบอกว่าเธอทำใจได้แล้วจิงๆ เขาไม่ใช่มือที่สาม แต่เขาคือกำลังมจของเธอ ขอให้เราจบกันแค่นี้ ครั้งสุดท้ายที่เราได้คุยกัน คือการบอกเลิกกันอย่างถาวร ซึ่ง ผช. คนใหม่ของเธอ เขาเอาใจกว่า ดูแลเก่งกว่า รักเธอมากกว่า แต่ผม ผมคือรักที่มาจากใจ รักที่ให้แบบรักแท้ รักที่ทุ่มเท หมดหน้าตัก รักที่คิดสร้างอนาคตให้ก้าวเดินไปข้าง แต่ ผช. คนใหม่ของเธอก็มี  เหงานะคับ กับการต้องมานั่งทนทรมาร คนเดียว ซ้ำๆทุกวัน ถึงแม้จะมีใครคนใหม่เข้ามา ผมก็ไม่เคยลืม ผญ. คนนี้ได้เลยสักครั้ง ก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยมีความคิดอยากได้แฟนแบบเธอเลย ทั้งงี้เง่า ทั้งติ้งต๊อง ขี้อ้อน สาระพัด ต่างๆน่าๆ ผมชอบคิดว่าคนแบบเนี้ย อยุ่ไปนานๆก็เบื่อ ถ้าไม่ใช่การกระทำจากนิสัยจิงๆ สักวันก็ต้องเปลี่ยน แล้วเวลาก็ทำให้ผมรุ้ ว่านั้นคือตัวตนของเธอจิงๆ ไม่ได้เสเสร้ง ว่าแกล้งทำ จนมาถึงวันที่ผมต้องเสียเธอไป เราผ่านทุกข์ผ่านร้อนด้วยกันมาร่วมปีกว่าๆ ผูกพันนะ เพราะตื่นนอนพร้อมกันกินข้าวด้วยกันอาบน้ำด้วยกัน ทำอะไรพร้อมๆกันทุกวัน ไม่ใช่แค่รักให้ผ่านไปวันๆ ช่วงแรกๆบอกได้เลยว่า ทำใจลำบาคสุดๆ ผมเคยสัญญา กับ ผญ. คนนี้ไว้ ว่าวันใดที่เราทะเราะกัน ผมจะไปขอโทษเธอถึงหน้าบ้าน แล้วผมก็ไม่เคยที่จะทำมันสักที เพราะอาจจะด้วยความโมโห และนิสัยรักอิสระของตัวเอง มันเลยทำให้เกิดปัญหา อยุ่ตลอด บางคนที่เข้ามาอ่าน อาจจะคิดว่ารักของผมมันเป็นเรื่องเด็กๆรักของเด็กๆ ไม่มีอะไรมากหรอก ผมยอมรับนะ ผมอาจจะดูเด็กในสายตาใครหลายๆคน แต่ถ้าใครเคยผ่านจุดเดียวกับผมมาจะเข้าใจเลยว่า การที่อยุ่คนเดียว ไร้ซึ่งสิ่งกวนใจ ตอนที่มีเธออยุ่อาจจะหงุดหงิดงี่เง่าใส่ แต่พอไม่มีกลับคิดถึง แทบจะโหยหา บ่อยครั้งที่ผมไปนั่งอยุ่ใกล้ๆบ้านเธอ ไปนั่งมองทางเดินเก่าๆ ที่เราเคยจับมือเดินด้วยกัน หลายที่ ที่เคยทำอะไรด้วยกัน ผมแทบจะไม่อยากไปเลยด้วยซ้ำ ผมไม่เคยใช้ใจรักเธอเลย ผมใช้แต่ความรู้สึก ความรู้สึกที่เรารับรู้อยุ่ทุกวัน ว่ายังมีเธออยุ่ ร้านลูกชิ้นป้า ขนมปังบราวนี่ หนังไก่ทอด เปนของที่เราชอบกินด้วยกันทั้งนั้น ตั้งแต่เราเลิกกัน ผมไม่เคยได้รับรุ้รสชาติ อาหาร พวกนั้นอีกเลย ไม่ใช่ ผญ. จะร้องไห้เป็นฝ่ายเดียวนะ ผช. อาจจะดูแข็งในทุกๆเรื่อง แต่ในมุมบางมุมก็ไม่สามารถแสดงความอ่อนแอ ออกมาได้ ไม่ใช่คนแข็งกระด้าง แต่เป็นคนที่ไม่ยอมรับในความอ่อนไหว และตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ว่าความรู้สึกเหล่านั้น ต่อให้เราฝืนมันเท่าไหร่  เรายิ่งเสียใจหนักเท่านั้นถ้าเราไม่ได้ทำ ก่อนหน้าที่ผมจะเขียนกระทู้นี้ ผมอัดอั้นน้ำตามาตลอดหลายเดือน จนกระทุ้นี้ได้เกิดขึ้น ผมบรรเทาความรุ้สึกพวกนั้นลงได้มาก เหมือนได้ระบายความรุ้สึกออกมาบ้าง เรื่องบางเรื่องไม่อาจจะระบายให้คนในบ้านได้รับรุ้ เพื่อนฝูงก็เช่นกัน แต่ผมอยากจะขอร้องทุกๆท่าน ช่วยกระจายข้อความเหล่านี้ ส่งไปให้ถึงเธอที ไม่รุ้ว่าจะมีวันนั้นไหม แต่ผมเชื่อว่าเธอยังคงติดตามผมอยุ่ตลอดเวลา เห็นเธอชอบอ่านเรื่องราวของคนนุ้นคนนี้ในเว๊ปนี้ ที่คอยบอกตัวเองอยุ่แบบนั้น เพราะมันช่วยทำให้ผมมีกำลังใจที่จะทำอะไร ในแต่ละวัน ป่านนี้เธอคงมีความสุขกับคนที่เธอรัก และคนที่รักเธอ แต่อยากจะฝากข้อความนี้ให้เธอได้รุ้ #ผู้ชายที่รักเธอไปจนวันตาย..มีอยุ่จิง ผมยังใช้เบอเดิม บ้านผมยังอยุ่ที่เดิม ขอบคุนที่อ่านกันจนจบนะคับ ช่วยกันแชร์ต่อไปด้วยนะ ถ้าวันนึงเธอได้เข้ามาอ่าน เธอจะได้รุ้ว่าผมยังรอเธอเสมอและรออยุ่ที่เดิม  รักเธอเสมอนะ เจ้ากระต่ายน้อย #ความในใจไม่ได้มีอยุ่แค่นี้...เธอรู้ดีความรุ้สึกเปนแบบไหน #ผมทั้งโง่และทั้งบ้ากว่าใครๆ...ที่เหลวไหลในความรักความภักดี #ผมมันผิดที่ชอบไล่ให้กลับบ้าน...เพราะลำคานกับปัญหาที่ตามหลัง #รุ้ซึ้งแล้วว่าวันนี้ผมทำพัง...ความรักยังคงเหลืออยุ่อยุ่ในใจ #ผมรุ้ดีว่ามีเขาเข้ามาเกี่ยว...คงไม่เที่ยวไปพร่ำบอกให้เสียหาย #นานมาแล้วที่ความรักมาจากไป...แต่ยังคงคอยห่วงใยตลอดเวลา #แม้วันนี้จะไม่มีเธอเคียงข้าง...ยังรุ้บ้างว่าเธอสุขทุกข์แค่ไหน #ไปดีแล้วขอให้เธอโปรดเข้าใจ...ไม่มีใครลืมรักดีและรักเดียว [ 🐰🍌🍌🐇 ] แครอทไม่มี ใส่กล้วยแทนแล้วกันนะ