เรารู้จักอาจารย์คนนึงได้ประมาณ 1 ปีกว่าๆแล้วค่ะ อาจารย์คนนี้เขาเป็นคนค่อนข้างเนียบมากกกก แถมยังสอนเก่งมากๆด้วย

ตอนแรกเราก็ไม่กล้าคุยด้วยหรอกค่ะ แต่มีอยู่ครั้งนึง เราสอบกลางภาควิชาของเขาไม่ผ่าน (แหม่ ก็วิชาตัวเลขอ่ะเนอะ) เขาเรียกเรากับเพื่อนเราอีกสามคนมานัดวันซ่อมกัน ตอนที่เขามองหน้าเรา เรารู้สึกกลัวเขามาก เขาจ้องเราจนเราไม่กล้ามองเลย

จนมาถึงวันซ่อมเรากับเพื่อนๆ ก็มาซ่อมกัน เขาบอกให้เรากับเพื่ิอน ไปเอาเก้าอี้มานั่งที่โต๊ะทำงานของเขา ขณะที่เรากำลังเดินไปเอาเก้าอี้ อยู่ดีๆอาจารย์คนนั้นเขาเดินตัดหน้าเราไปยกเก้าอี้ให้เราคนเดียว แถมยิ้มแก้มปริให้เราด้วย แล้วก็ยังเอาเก้าอี้ที่เขายกมาให้เรา มาวางข้างๆเก้าอี้เขาด้วย ตอนนั้นเรารู้สึกแปลกใจมากๆ

จนเราเริ่มซ่อมกัน ตอนแรกก็ไม่มีอะไรหรอกเขาก็สอนเราไป จนเรามาเริ่มผิดสังเกตุตรงที่เขาชอบเอาหน้ามาใกล้ๆ จนบางทีแก้มเขาแทบชิดจมูกเราอ่ะ บางทีก็เอามือมาจับ มาสกิดแขนเราด้วยทำหลายรอบมากอ่ะ แถมยังพูดแซวกับเรา บอกว่า อาจารย์ว่าง 24 ชั่วโมงนะ แต่เขาไม่ทำกับคนอื่นนะ เขาทำกับเราแค่คนเดียวด้วยแหละ

เขาทำแบบนี้แตกต่างจากตอนแรกที่เราเห็นเขามาก จากอาจารย์มาดเนี้ยบบบบ...  กลายมาเป็นอาจารย์ขี้เล่นหยอกล้อไปเลย หลังจากนั้นเรากับเขาก็เริ่มสนิทกัน ตัวเขาเองเวลาเจอเรา เขาจะชอบส่งสายหวานๆให้ คือ.. จากที่ตะก่อนเขาเจอเราเขาเฉยๆนะ แต่ตอนนี้เจอไม่ได้ต้องสะดุดมองตลอด บางทีก็แอบมองเรานะ และที่เราสังเกตุได้ก็คือ เวลาเราอยู่กับเพื่อนผู้ชาย เขาจะทำหน้าตึงใส่ตลอด บางทีจากยิ้มๆ ก็เงียบนิ่งไปเลยยย

จนล่าสุด อาจารย์คนนี้เขาต้องย้ายไปอยู่มหาลัยอื่น ตอนแรกเราก็ใจหายนะ เราเลยทักไลน์ไปคุยกับเขา แต่เพิ่งมารู้ว่ามหาลัยที่เขาย้ายไป อยู่ใกล้ๆบ้านเรานี่เอง ข้ามสะพานไปก็ถึงแระ  พอเราบอกว่ามหาลัยที่เขาย้ายไปอยู่ใกล้บ้านเราเลย เขาก็บอกว่า "ดีเลย ว่างๆไปหาอะไรทานกันนะ" พอเขาพูดปุ๊บ เรานี่ลอยเลย5555

เลยอยากรู้ว่าที่เขาทำแบบนี้เขาคิดยังไงกันแน่อ่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ