สำหรับคู่ที่คบกันเกิน 5 ปี...
อ่านเรื่องราวของน้องคนนึงที่ส่งมาทางไลน์ตอนตีสอง แล้วมัน.... อัดอั้นยังไงบอกไม่ถูก ตื่นเช้ามายังคิดอยู่... และสรุปความคิดตัวเองได้บางส่วน กล่าวคือ... คู่รักที่เริ่มไม่รักที่คบกันมาหลายปี ตอนคบกันใหม่ๆ อะไรมันก็ดูดี เธอคือที่สุดของฉัน เลิฟยูเบบี้ ฟอเอเวอร์ น้ำตาลขึ้นไอจี เฟซหวานปานน้ำผึ้ง แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป... ข้อเสียที่มีอยู่ในคนที่นอนกอด มันเริ่มกลายเป็นความเกลียด ทั้งๆ ที่ปริมาณของมันก็เท่ากับวันแรกๆ ที่คบกัน (ยกเว้นเรื่องร้ายแรง เช่น นอกใจ) ข้อบกพร่องของคู่ตัวเอง เริ่มกลายมาเป็น "ข้ออ้าง" ในทันที อ้างว่าเขาไม่เข้าใจบ้าง อ้างว่าเขาไม่ค่อยมีเวลาบ้าง... อ้างได้มากมายจากข้อบกพร่องเล็กๆ ที่เอาแว่นขยายคือ "ความไม่รู้จักพอ" มาส่องจนใหญ่โต แล้วพร่ำพรรณาสรรพคุณของ "คนใหม่" ต่างๆ นานา ว่าเขาช่างดีอย่างนั้นอย่างนี้ เขาเข้ากับฉันได้มากกว่าแฟนปัจจุบัน (รู้ว่าเข้ากันได้มากกว่า เพราะเธอพยายามเข้าหาเขา เมื่อเขาเข้าหาทั้งรู้และไม่รู้ว่าเธอมีแฟนใช่มั้ยล่ะ? นั่นแหละ... เขาเรียกว่า "นอกใจ") เขาใกล้ชิดฉัน ทำงานที่เดียวกันต้องเจอกันบ่อยๆ โน่นนี่นั่น.... คำถามคือ... ถ้าคุณไม่เปิดประตู เขาก็เข้ามาไม่ได้ใช่มั้ย? ปัญหามันเกิดจากความเห็นแก่ตัวหรือคำสวยๆ เข้าข้างตัวเองก็คือ "ความสุขตัวเอง" ที่นำมาใช้เป็นข้ออ้าง อ้างว่าตัวเองยังรู้สึกขาดและคนใหม่คือ "การเติมเต็ม" เอ... แค่เติมเหรอครับ? แสดงว่าต้องมีทั้งคนเก่าและคนใหม่สิ จะได้มีทั้ง "ส่วนเดิม" และ "ส่วนเสริม" เต็มพอดี้พอดี... (ประชดนะครับ)
ถ้าคนเรามีสำนึกผิดชอบชั่วดี และ "เอาใจเขามาใส่ใจเรา" มากพอ... เราจะไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในใจเราง่ายๆ หรือเมื่อเผลอเข้ามาแล้ว เราก็จะไม่ปล่อยให้ลามปามมาถึงขั้นไลน์คุยหยอดกันเหมือนคู่รัก โทรหา นัดเจอ ฯลฯ แต่เพราะ "ความเห็นแก่ตัว" นั่นเองที่ผลักดันให้ยังตอบไลน์ ยังพยายามที่จะเจอ เพราะคนใหม่มันช่างตอบโจทย์ทุกสรรพสิ่ง... ปล่อยทิ้งให้คนดีคนเดิม งกๆ ก้มหน้าทำงานหาเงินให้ใช้ เลี้ยงดูอย่างดี โดยไม่รู้ว่ามีความอัปปรีย์บังเกิดขึ้น (กลอนพาไป...)
บ้าง... ก็อ้างว่าคนใหม่คือ "คู่แท้" เป็นพรหมลิขิต (หรือกูลิขิตเอง?) ยังไงๆ ก็ต้องเลิกและคบคนนี้ แต่มันก็แปลก.... ที่หลายคนเมื่อคบไปสักระยะ อ้าว... ทำไมมันไม่ใช่หว่า... อยากกลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่าซะงั้น เจ้าน้ำพริกถ้วยเก่าก็ช่างดีแสนดี เธอจะผิดนอกใจไปที่ผ่านมาช่างมัน... เพราะฉันรักเธอ จึงยอมให้คนเห็นแก่ตัวกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง อ่านจบแล้ว... คงได้คิดอะไรกันบ้างนะครับ : )
/หกสิงหา
@hoksingha
สำหรับคู่ที่คบกันเกิน 5 ปี...
อ่านเรื่องราวของน้องคนนึงที่ส่งมาทางไลน์ตอนตีสอง แล้วมัน.... อัดอั้นยังไงบอกไม่ถูก ตื่นเช้ามายังคิดอยู่... และสรุปความคิดตัวเองได้บางส่วน กล่าวคือ... คู่รักที่เริ่มไม่รักที่คบกันมาหลายปี ตอนคบกันใหม่ๆ อะไรมันก็ดูดี เธอคือที่สุดของฉัน เลิฟยูเบบี้ ฟอเอเวอร์ น้ำตาลขึ้นไอจี เฟซหวานปานน้ำผึ้ง แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป... ข้อเสียที่มีอยู่ในคนที่นอนกอด มันเริ่มกลายเป็นความเกลียด ทั้งๆ ที่ปริมาณของมันก็เท่ากับวันแรกๆ ที่คบกัน (ยกเว้นเรื่องร้ายแรง เช่น นอกใจ) ข้อบกพร่องของคู่ตัวเอง เริ่มกลายมาเป็น "ข้ออ้าง" ในทันที อ้างว่าเขาไม่เข้าใจบ้าง อ้างว่าเขาไม่ค่อยมีเวลาบ้าง... อ้างได้มากมายจากข้อบกพร่องเล็กๆ ที่เอาแว่นขยายคือ "ความไม่รู้จักพอ" มาส่องจนใหญ่โต แล้วพร่ำพรรณาสรรพคุณของ "คนใหม่" ต่างๆ นานา ว่าเขาช่างดีอย่างนั้นอย่างนี้ เขาเข้ากับฉันได้มากกว่าแฟนปัจจุบัน (รู้ว่าเข้ากันได้มากกว่า เพราะเธอพยายามเข้าหาเขา เมื่อเขาเข้าหาทั้งรู้และไม่รู้ว่าเธอมีแฟนใช่มั้ยล่ะ? นั่นแหละ... เขาเรียกว่า "นอกใจ") เขาใกล้ชิดฉัน ทำงานที่เดียวกันต้องเจอกันบ่อยๆ โน่นนี่นั่น.... คำถามคือ... ถ้าคุณไม่เปิดประตู เขาก็เข้ามาไม่ได้ใช่มั้ย? ปัญหามันเกิดจากความเห็นแก่ตัวหรือคำสวยๆ เข้าข้างตัวเองก็คือ "ความสุขตัวเอง" ที่นำมาใช้เป็นข้ออ้าง อ้างว่าตัวเองยังรู้สึกขาดและคนใหม่คือ "การเติมเต็ม" เอ... แค่เติมเหรอครับ? แสดงว่าต้องมีทั้งคนเก่าและคนใหม่สิ จะได้มีทั้ง "ส่วนเดิม" และ "ส่วนเสริม" เต็มพอดี้พอดี... (ประชดนะครับ)
ถ้าคนเรามีสำนึกผิดชอบชั่วดี และ "เอาใจเขามาใส่ใจเรา" มากพอ... เราจะไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในใจเราง่ายๆ หรือเมื่อเผลอเข้ามาแล้ว เราก็จะไม่ปล่อยให้ลามปามมาถึงขั้นไลน์คุยหยอดกันเหมือนคู่รัก โทรหา นัดเจอ ฯลฯ แต่เพราะ "ความเห็นแก่ตัว" นั่นเองที่ผลักดันให้ยังตอบไลน์ ยังพยายามที่จะเจอ เพราะคนใหม่มันช่างตอบโจทย์ทุกสรรพสิ่ง... ปล่อยทิ้งให้คนดีคนเดิม งกๆ ก้มหน้าทำงานหาเงินให้ใช้ เลี้ยงดูอย่างดี โดยไม่รู้ว่ามีความอัปปรีย์บังเกิดขึ้น (กลอนพาไป...)
บ้าง... ก็อ้างว่าคนใหม่คือ "คู่แท้" เป็นพรหมลิขิต (หรือกูลิขิตเอง?) ยังไงๆ ก็ต้องเลิกและคบคนนี้ แต่มันก็แปลก.... ที่หลายคนเมื่อคบไปสักระยะ อ้าว... ทำไมมันไม่ใช่หว่า... อยากกลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่าซะงั้น เจ้าน้ำพริกถ้วยเก่าก็ช่างดีแสนดี เธอจะผิดนอกใจไปที่ผ่านมาช่างมัน... เพราะฉันรักเธอ จึงยอมให้คนเห็นแก่ตัวกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง อ่านจบแล้ว... คงได้คิดอะไรกันบ้างนะครับ : )
/หกสิงหา
@hoksingha