วงการฟุตบอลเมืองไทย  สมาคมฟุตบอลเมืองไทย  คล้ายๆ ฟีฟ่า
คอร์รับชั่น  หมกเม็ด สืบทอดตำแหน่งแบบทุเรศ  ซุกพรม

จริงอยู่   มาตรฐานบอลไทยที่ขึ้นมาระดับนี้คือ   บอลสโมสรต่างๆกับแรงเชียร์ของแฟนบอลและคนที่ไม่ใช่แฟนบอล   ทุกคนมีส่วนดีใจและสนับสนุน

ต้องยอมรับว่า การจัดการภายในมันก็เหมือนการเมืองไทย  คือ
ใครใหญ่  คนของใคร  แล้วก็มีฝ่ายค้าน ซึ่งไม่มีโอกาสอยู่ในตำแหน่งของสมาคมเหมือนไม่ได้เป็นรัฐมนตรี

ฉะนั้นการแก้ปัญหาทุกครั้งคือ ปิดประตูห้องคุย  แล้วออกมาแถลงแบบหน้าชื่นอกตรมว่า คุยกันแล้ว เข้าใจกันดี  ไม่มีอะไรหรอก  กลับไปเชียร์บอลไป๊

โอเค หม้อข้าวใครหม้อข้าวมัน มันเป็นธุรกิจสร้างมโนให้แฟนบอล  จงรักภักดีกับสโมสรกับชาติ
ทั้งที่มันเป็นเรื่องของการเอนเตอร์เทน เท่านั้น

แต่แฟนบอลมักไม่เข้าใจ
กลับแบ่งข้างอวย แบ่งข้างตี  โดยไม่รู้ว่ากำลังทำลายเอนเตอร์เทนของตัวเองอยู่

และมักจะมีผู้ก่อชนวนในโซเชียล  เพื่ออวย เพื่อไล่  ซึ่งเราไม่เคยรู้เลยว่า  ในชนวนนั้นมีคนไทยอยู่เท่าไร มีต่างชาติปนหรือไม่

ถ้าแฟนบอลสงบ ทิ้งชนวนในโซเชียลเสีย เรื่องก็ไม่บานปลาย
ถ้ามัวแต่ด่าอยู่นั้น  ไอ้คนที่เขาจะคุยกันได้ก็จะคุยไม่ได้ เพราะกระแสกองอวยกองด่า มันค้ำคอ ทั้งโค้ชโชค ซิโก้ สมาคม  สโมสร  ทำให้คนเหล่านี้ยอมไม่ได้  เหมือนขึ้นหลังเสือต้องชน

ยอมรับเถอะ วงการฟุตบอลไทยมันแก้ปัญหาด้วยการซุกใต้พรมมาตลอด  ไม่มีวันเปลี่ยน
กองอวยกองด่า อย่าแหย่เข้าไป  ให้เขาตัดสินใจกันเอง

มันเป็นธุรกิจของเขา