เบื่อหน้าที่แม่ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน อยากย้อนกลับไป แล้วบอกตัวเองว่า อย่ามีเลยลูก เราเป็นแม่ไม่ได้หรอก

ถ้ามีคนมาใช้ลูกคุณ ตอนเวลามืดค่ำ ( 3 ทุ่ม) ฝนตกหนักอีกต่างหาก ให้ขับมอเตอร์ไซน์ ไปซื้อของที่ตลาด แล้วเอาไปให้ที่บ้าน ระยะทางจากบ้านไปหาเขา 4-5 กิโล  คือลูกเราก็เต็มใจทำให้เขานะคะ เพราะชอบลูกสาวเขา แต่กับเรา ที่เป็นแม่แท้ๆ แค่ไช้ไปซื้อของหน้าปากซอยยังไม่ไช้เลย เพราะฝนตกหนัก เลยพาลูกกินอะไรที่มีในตู้เย็นไปก่อน เรารบกวนถามหน่อย เป็นคุณ คุณจะโกรธลูกตัวเอง หรือ โกรธแม่ผู้หญิงคนนั้น ที่ใช้ลูกเรา แทนที่จะเกรงใจเราบ้าง

เมื่อกี้เราทะเลาะกับลูก แรงมาก เพราะเขาบอกว่า มันเรื่องของเขา ตัวเขา ไม่ต้องไปโทษคนอื่น เกิดอะไรขึ้น ก็ตัวเขา ทำไมเราต้องคิดว่ามันยุ่งยาก ในเมื่อเขาเต็มใจทำ เราบอกว่า เราเป็นแม่ เรายังไม่เคยใช้ลูกขนาดนี้ แล้วเขาเป็นใคร ถ้าเกิดอะไรขึ้น ใครจะรับผิดชอบ ฝนก็ตก รถก็เยอะ แต่เขาบอกเราว่า ในเมื่อมันยังไม่เกิดอะไร แล้วจะพูดทำไม

เราโมโหมาก เลยไล่เขาไปว่า ถ้างั้นก็ไปอยู่กับเขาไป ถ้าคิดว่าเขาดีมาก แม่จะไม่พูดอะไร

เราผิดใช่มั้ยคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 15
ปัญหาหลักๆ คือคุณแม่ห่วงลูก แว้นไปตอนดึกกลางสายฝน
ปัญหารองคือ ผู้ใหญ่ฝ่ายนู้นไม่เกรงใจ

ปัญหาหลักเป็นคนของเราแก้ง่ายค่ะ ปัญหารองเป็นปัจจัยควบคุมไม่ได้ สันดานเห็นแก่ได้ของคน เหอๆ

แก้ปัญหาหลักก่อน เสนอให้ตั้งกฏค่ะ ห้ามขี่มอเตอร์ไซด์ออกนอกบ้านตอนฝนตก ห้ามขี่หลังสองทุ่ม ถ้าจะออกไปให้กางร่มนั่งรถเมล์ออกไป ถ้าฝ่าฝืนยึดรถ 1 สัปดาห์

น้องชายเราแม่ก็ตั้งกฏนี้ กลัวออกไปแว้นรบกวนชาวบ้านตอนกลางคืน ก็ได้ผลดี ตอนนี้เรียนจบมีการมีงานทำ เป็นผู้เป็นคนขึ้นมา แต่ตอนแรกก็ทะเลาะกัน น้องบอกเพื่อนยังไปได้ ไม่อยากนั่งรถเมล์ ไม่มีเงิน นู่นนี่ แม่เราให้เงินนั่งแท็กซี่เลย 555
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่