สวัสดีค่ะ ปกติจะเป็นนักส่องพันทิพ ได้ความรู้ ได้ประโยชน์เอาไปประยุกต์ใช้ในชีวิตตัวเองมาพอสมควร วันนี้ก็เลยอยากให้เพื่อนๆลองมาแชร์ เทคนิค แนวคิดหรือวิธีเจ๋งๆ ที่ทำให้เราสามารถทำอะไรให้ประสบความสำเร็จอย่างที่เราหวังไว้ โดยไม่แพ้ใจตัวเอง(ความขี้เกียจ) ไปซะก่อน
ส่วนตัวเจ้าของกระทู้เอง ต้องขอบอกว่าเป็นตัวแม่ของความขี้เกียจ ตั้งแต่จำความได้ค่ะ ชอบผลัดวันประกันพรุ่ง ซึ่งจริงๆก็เป็นคนที่มีความคิดทะเยอทะยานชอบวางแผนอนาคตไว้แบบเพอร์เฟคมาก แต่จะออกแนวเพ้อฝันซะส่วนใหญ่ ก็เพราะความขี้เกียจนี่แหละค่ะ ทำให้ได้แต่คิดๆๆๆ ไม่ลงมือทำซะที ความฝันอย่างนึงตอนเด็กคือ อยากเก่งภาษาอังกฤษแบบคุยกะฝรั่งรู้เรื่อง มันดูเท่มาก แต่ก็ไม่เคยตั้งใจเรียนตั้งใจฝึกฝนมันเลย เรียนไปเพื่อสอบ สอบเสร็จแยกทาง เจอฝรั่งก็อ้ำอึ้ง จนเวลาล่วงเลยผ่านไป เรียนจบ ทำงาน เริ่มฉุกคิดว่า ชีวิตนี้ชั้นจะพูดภาษอังกฤษไม่ได้เลยหรอ ทำไมถึงทำไม่ได้ ไม่ใช่สิ ทำไมถึงไม่ลงมือทำซะที คิดได้ดังนั้น ก็ตรงดิ่งไปร้านหนังสือเลยค่า ซื้อมา 4-5 เล่ม best seller ทั้งนั้น เป็นไงล่ะ เอามาประดับห้องแค่นั้น ขี้เกียจอ่าน แรงจูงใจไม่พอ จนมีโอกาสได้ไปเที่ยวแบคแพคต่างประเทศกับเพื่อนครั้งแรก แล้วค้นพบว่ายีนท่องเที่ยวมันอยู่ในสายเลือด มันมีพลัง อยากออกไปท่องโลก ปัญหาเดียวที่ฉุดรั้งไว้คือ "ภาษา" เท่านั้นแหละค่ะ กลับมาท่องไว้อย่างเดียวเลย ชั้นต้องไปเที่ยวรอบโลกด้วยตัวเองให้ได้ ความอยากฝึกภาษากลับมาแบบแรงกล้า ไม่มีขี้เกียจ ไม่มีท้อ เพราะมีแรงจูงใจแอบแฝง จากเมื่อก่อนอยากเก่งภาษา เพราะเท่ดี แต่วันนี้ไม่ได้อยากเก่งเพื่ออวดใคร แค่อยากใช้ชีวิตเปิดโลกกว้างในแบบของตัวเอง และจนถึงวันนี้ ถึงแม้จะไม่ได้เก่งภาษาระดับเซียน แต่ก็พูดคุยสื่อสารได้ กล้าออกไปท่องโลกด้วยตัวเองคนเดียวและมีชีวิตรอดกลับมา5555
สรุปที่พิมเล่ามาซะยาว เทคนิคพิชิตความขี้เกียจของเจ้าของกระทู้คือ หาแรงจูงใจที่แท้จริงของตัวเอง แล้วเราจะกระหายที่จะทำมัน ไม่รู้สึกขี้เกียจ เพราะมันคือการหาความสุขใส่ตัวเองด้วยการผ่านด่านใจตัวเอง
แล้วเพื่อนๆล่ะคะ ลองมาแชร์กันหน่อย เผื่อจะได้เป็นไอเดียที่เป็นประโยชน์กับเพื่อนๆในนี้เอาไปปรับหรือประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันกันค่ะ
ใครมีวิธีขจัดความขี้เกียจในตัวเองแบบเจ๋งๆในการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้ไปถึงเป้าหมายบ้าง มาแชร์กันหน่อยค้า
ส่วนตัวเจ้าของกระทู้เอง ต้องขอบอกว่าเป็นตัวแม่ของความขี้เกียจ ตั้งแต่จำความได้ค่ะ ชอบผลัดวันประกันพรุ่ง ซึ่งจริงๆก็เป็นคนที่มีความคิดทะเยอทะยานชอบวางแผนอนาคตไว้แบบเพอร์เฟคมาก แต่จะออกแนวเพ้อฝันซะส่วนใหญ่ ก็เพราะความขี้เกียจนี่แหละค่ะ ทำให้ได้แต่คิดๆๆๆ ไม่ลงมือทำซะที ความฝันอย่างนึงตอนเด็กคือ อยากเก่งภาษาอังกฤษแบบคุยกะฝรั่งรู้เรื่อง มันดูเท่มาก แต่ก็ไม่เคยตั้งใจเรียนตั้งใจฝึกฝนมันเลย เรียนไปเพื่อสอบ สอบเสร็จแยกทาง เจอฝรั่งก็อ้ำอึ้ง จนเวลาล่วงเลยผ่านไป เรียนจบ ทำงาน เริ่มฉุกคิดว่า ชีวิตนี้ชั้นจะพูดภาษอังกฤษไม่ได้เลยหรอ ทำไมถึงทำไม่ได้ ไม่ใช่สิ ทำไมถึงไม่ลงมือทำซะที คิดได้ดังนั้น ก็ตรงดิ่งไปร้านหนังสือเลยค่า ซื้อมา 4-5 เล่ม best seller ทั้งนั้น เป็นไงล่ะ เอามาประดับห้องแค่นั้น ขี้เกียจอ่าน แรงจูงใจไม่พอ จนมีโอกาสได้ไปเที่ยวแบคแพคต่างประเทศกับเพื่อนครั้งแรก แล้วค้นพบว่ายีนท่องเที่ยวมันอยู่ในสายเลือด มันมีพลัง อยากออกไปท่องโลก ปัญหาเดียวที่ฉุดรั้งไว้คือ "ภาษา" เท่านั้นแหละค่ะ กลับมาท่องไว้อย่างเดียวเลย ชั้นต้องไปเที่ยวรอบโลกด้วยตัวเองให้ได้ ความอยากฝึกภาษากลับมาแบบแรงกล้า ไม่มีขี้เกียจ ไม่มีท้อ เพราะมีแรงจูงใจแอบแฝง จากเมื่อก่อนอยากเก่งภาษา เพราะเท่ดี แต่วันนี้ไม่ได้อยากเก่งเพื่ออวดใคร แค่อยากใช้ชีวิตเปิดโลกกว้างในแบบของตัวเอง และจนถึงวันนี้ ถึงแม้จะไม่ได้เก่งภาษาระดับเซียน แต่ก็พูดคุยสื่อสารได้ กล้าออกไปท่องโลกด้วยตัวเองคนเดียวและมีชีวิตรอดกลับมา5555
สรุปที่พิมเล่ามาซะยาว เทคนิคพิชิตความขี้เกียจของเจ้าของกระทู้คือ หาแรงจูงใจที่แท้จริงของตัวเอง แล้วเราจะกระหายที่จะทำมัน ไม่รู้สึกขี้เกียจ เพราะมันคือการหาความสุขใส่ตัวเองด้วยการผ่านด่านใจตัวเอง
แล้วเพื่อนๆล่ะคะ ลองมาแชร์กันหน่อย เผื่อจะได้เป็นไอเดียที่เป็นประโยชน์กับเพื่อนๆในนี้เอาไปปรับหรือประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันกันค่ะ