สวัสดีค่ะ ชาวพันทิพทุกคน
เราเชื่อว่าหลายๆคนคงเคยแอบรักใครซักคน มันเริ่มจาก ปลื้ม  ชอบ แล้ว..เปลี่ยนมาเป็น “รัก”
เรารู้จักที่เค้ามาประมาน ปี จะสองปี แล้ว พี่เค้าเป็นช่างภาพ รับงานถ่ายภาพงานปริญญา รับถ่ายภาพตามงานสำคัญๆ ต่างๆ พี่เค้าถ่ายรูปสวยมาก เค้ามีพรสวรรค์ทางด้านนี้จริงๆ เค้าเรียนไม่เก่งค่ะ แอดเข้าที่ไหนก็ไม่ติด จนต้องเรียนราม(เราไม่ได้ว่ารามไม่ดีนะ ทุกคนพอเข้าใจกันเนอะ)  เราปลื้มเค้าตั้งแต่แรกเห็นเลย เค้ามาถ่ายรูปให้เรา  เราเป็น สาว COSPLAY  นั้นคือครั้งแรกที่เราไพรเวท นัดพี่ๆตากล้องมาถ่ายรูป พี่เค้าบอกเราว่านั้นก็เป็นวันแรกที่พี่รับงานถ่ายรูปปริญญาเหมือนกันค่ะ แรกเห็นพี่เค้าเป็นผู้ชานในอุดมคติเรานะค่ะ(แค่ภายนอกนะ) สูง ผอม ขาวๆ พี่เค้าน่ารักมากๆ แต่ตอนนั้นเราก็ได้แค่ปลื้ม เพราะเรามีแฟนอยู่แล้ว เค้าใจดี นิสัยดีมากๆ ยิ่งรู้จักยิ่งรู้สึกดี ตอนเราคบอยู่กับแฟนเรา เค้าก็มาถ่ายรูปคู่เรากับแฟนเราให้ ถึงสองครั้ง ที่เจอกันงานคอส หรือนัดออกมา  พี่เค้าถ่ายรูปสวยมากจริงๆค่ะ เราชอบการถ่ายรูปของพี่เค้ามาก ถ่ายรูปกับเค้าทีไรเราได้เปลี่ยนรูปโปรไฟล์  FACEBOOK ตลอด  รูปโปรไฟล์ FACEBOOK เราส่วนมากก็เป็นรูปที่เค้าถ่ายให้ตลอด  พอเวลาผ่านไปเลื่อยๆ เราก็เลิกกับแฟน แฟนเราก็เป็นตากล้องแบบเดียวกันเลย แถมเป็นหนุ่มวิศวะอีก   ตั้งแต่นั้นเราก็ไม่ค่อยได้ไปงานคอส เราก็อดเจอพี่เค้า เวลาผ่านไปประมาน เกือบๆ ปีได้มั่ง จนมาถึงต้นเดือนกันยาที่ผ่านมา เราต้องทำ PORTFOLIO เข้ามหาลัยเลยก็เลยทักพี่เค้าไป(บทสนทนาคร่าวๆ)
เรา : พี่B (แทนว่าBแล้วกันเนอะ)
พี่B :สวัสดี(ชื่อเรา)
เรา :รูปที่เคยถ่ายหนูลบออกไปหมดรึยังค่ะ
พี่B : พี่ก็จำไม่ได้เหมือนกัน 555555
เรา :คือหนูอยากได้เอามาทำพอตเข้ามหาลัยมากเลนค่ะ ไม่มีรูปเลย 
พี่ B : ไม่เอาชุด นร. หล่ะ
เรา :อยากถ่ายมากกกกกกกกกก
พี่B : “เอาไหมพี่ถ่ายให้?” (รู้ไหมประโยคนี้ทำให้เราหัวใจพองโตตื่นเต้นไปหมด ใจเต้นแรงมากๆ)
เรา : จริงอ่ะ น้ำตาจิไหล พรุ่งนี้ว่างไหมมค่ะ??
พี่  B : พรุ่งนี้พี่ไม่ว่าง ว่างอีกทีวันอังคาร
เรา : ได้คะ พี่ไหนค่ะ ><
พี่ B : (ส่งตารางงานมาให้)  CTW เลย
เรา : ดีใจจังรักพี่ที่สุด>< ไม่กล้าชวนพี่ถ่าย ดีใจที่พี่ชวนถ่ายมา
พี่ B :อย่ากลัวเลย . . . อยากเจอ (โอ๊ยยยยยยยยยย พี่เค้าก็แค่ตอบไปงั้นแหละ เรารู้พี่เค้าฟรนลี่ ._.)
จากนั้นเราก็คุยกับพี่เค้าทุกวัน เราไปชวนพี่เค้าเมื่อวานศุกร์ เราก็คุยกันจนมาถึงวันอังคาร พี่เค้าก็ดีมาตลอด คุยสนุกบอกว่าทำอะไรอยู่  พึ่งถึงบ้าน อาบน้ำก่อนนะ เสร็จก็ก็ทักมาบอกว่าอาบน้ำเสร็จแล้วน่ะ  เป็นแบบนี้จนถึงแค่วันอังคาร เท่านั้น…
วันอังคารคือวันที่เราไปถ่ายรูปกันวันนั้นเราไปถึงประมานสี่ ห้าโมงเย็น พี่เค้าเดินมาหาเราที่สยามเราก็ถ่ายรูปกันที่สยามซักพักคนถึงประมาน6โมงเย็นเราก็นั่ง BTS ต่อ แอพอตเรลลี่ง ไปสนามบินสุวรรณภูมิต่อเพื่อนไปส่งอาจารย์ที่โรงเรียนเค้าไปเรียนต่อที่ประเทศ ซึ่งอาจารเราก็รู้จักกับพี่เค้าเลยไปด้วยกันจริงๆพี่เค้าคือคนชวนเราไปด้วย อาจารไม่ได้ชวนหรอ 5555  เราก็ไปส่งอาจารกลับถึงบ้านประมาน 4 ทุ่มกว่าๆ ก็แค่วันนี้วันเดียว เท่านั้น..... ก่อนหน้านั้นเค้าทำให้เรารู้สึกดีมากๆๆๆๆๆ จนเราเอาไปปรึกษาเพื่อนสนิทในกลุ่ม ว่า เค้าชอบกูป่าวหว่ะโน่นนี้นั้น แล้วเพื่อนก็ส่งประโยคนึงมาเราถึงกับจุก.. “บอกเองไม่ใช่หรอตากล้องเค้าเฟรนลี่เพื่อจะได้สนิทกับแบบถ่ายรูปจะได้ไม่เกร็ง” ประโยคนี้ทำให้เราคิดได้ เรา ก็เผื่อใจแล้วแหละ เพราะวันทำให้เราคิดได้  เราเคยบอกพี่ค้าว่าเจอกันครั้งหน้าจะเอาครีมกันแดดไปให้ วันนั้นเราก็เตรียมไปนะเราลงทุกไปซื้อกระดาษมาทำกล่องของขวัญเองแต่ก็เฟลเพราะเราซื้อกระดาษไม่เหมาะจะทำ  เราพยายามนั่งทำตั้งแต่สองทุ่มยันเที่ยงคืน  เลยต้องเอาไปให้แบบนั้นเลยเป็นของขวัญวันเกิดในวันที่ 14 กันยานี้ แต่แล้วก็อดให้เพราะเพื่อนๆที่กลับบ้านทางเดียวกันมาเยอะเราเลยไม่กล้าให้…เราลงเป็นคนแรกด้วยเลยอดให้ พี่เค้าบอกเราว่ารู้เราได้ไม่เกินวันศุกร์ แต่ป่าวเลย แค่วัน รุ่งขึ้นก็ได้แล้ว ทำรูปเร็วแทนสวยอีก  พอเค้าส่งรูปมาเท่านั้น ... เรากับพี่เค้าก็คุยกันน้อยลงเราส่งไรไปพี่แกก็ส่งแค่สติกเกอร์กลับมาเรารู้สึกแย่มากๆ แต่เราเข้าใจพี่เค้านะ  ใช่ว่าพี่เค้าไม่เคยบอก เวลาพี่ไปถ่ายรูปให้ลูกค้าอะพี่ต้องก็ต้องทำสนิทกับลูกค้ามากๆ ลูกค้าจะได้ไม่เกร็ง  เราคุยกับพี่เค้าล่าสุดก็เมื่อวันพฤหัส พอเรารู้แบบนี้แล้วเราก็เลยหยุดทัก ไม่ใช่แค่พี่เค้าหรอกที่เป็นแบบนี้ ตัวเราก็เป็น  เวลาเราคุยกับใครแล้วเรารู้สึกไม่ชอบเราก็จะไม่ตอบไม่อยากคุยด้วยแล้ว  เราก็ดองข้อความเฟสไว้เยอะ 55555  เรื่องที่ผ่านๆมาก็มีแต่เราที่มโนไปเองคนเดียวทั้งนั้น คิดว่าเค้าชอบแต่ป่าวเลย ....
    ในตอนนี้เรากล้าพูดได้เลยว่าเรารักพี่เค้า เราอยากจะทักไปคุยกับพี่เค้า เราอยากจะรู้จักพี่เค้าให้มากกว่านี้ เราไม่ได้ปลื้มแค่ภายนอกของพี่เค้า เราปลื้มทั้งจิตใจ นิสัยของเค้า  แต่ยังไงก็ตามเรากับพี่เค้าก็คงเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้มีเค้าไม่รู้หรอกว่าเรารักพี่เค้าเข้าแล้วไม่ใช่แค่ชอบหรือปลื้ม เราคิดนะ… คิดจะบอกเค้า ตอนที่เราติดมหาลัยที่แม่ฟ้าหลวงเราอยากไปเรียนแม่ฟ้าหลวง ก่อนเราไปเราจะบอกทุกๆอย่างทุกๆสิ่งที่เรารู้สึกเลย ไม่ได้หวังให้พี่เค้าตอบกลับแค่อยากบอกความในใจ เราไม่เคยอดทนอะไรได้ขนาดนี้เลยล่ะพี่เค้าคนแรกที่เราทนได้ขนาดนี้ อดทนไม่ทัก ทำไม่สนใจเค้า ทั้งๆที่ทุกวันก็เข้าไปส่องหน้าเฟสพี่เค้าตลอด  ติดดาวเค้าไว้   เราเคยไปบอกพี่เค้าว่า  อยากให้เค้าไปถ่ายงานรับปริญญาเราที่เชียงราย อีก 4  ปี นะ จองๆ  ไว้ก่อนเลย ><  พี่เค้าก็บอกว่ามาว่าเค้าไม่ลืมเราแน่นอน เดี๊ยวไปถ่ายให้ คนรู้จักคิดราคาพิเศษเลย  5555555
มันก็เป็นเรื่องธรรมดานั้นแหละ  “คนเรามีสิทธิ ที่จะรัก และคนเราก็มีสิทธิที่จะไม่รักได้เช่นกัน”