แต่งกาพย์ยานี11 นิทานแบบนี้พอได้ไหมคะ ?

เพิ่งลองตั้งกระทู้นี้ครั้งแรกคะ
          คือคุณครูให้การบ้านมาคะ ทำสมุด pop-up นิทานคุณธรรมเล่าเรื่องราวแบบกาพย์ยานี 11 ซึ่งเพื่อนไปคว้าในเน็ตมาหมดแล้ว
หนูเลยหาลำบากเพราะมีน้อยมาก และคุณครูไม่ให้ซ้ำกัน เลยตัดสินใจมานั่งแต่งเองแบบเด็กกะโหลกกะลาเป็นนิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะคะ
จึงอยากให้พี่ๆในพันทิปช่วยตรวจดูให้หน่อยนะคะว่าแต่งแบบนี้ดีพอหรือเปล่า   ติดขัดยังไงก็ติเตือนแนะนำได้นะคะ***
ขอบคุณคะ ^^

                                  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว          เด็กหญิงแต้วเจ้าปัญหา
                                  นั่งเลี้ยงแกะนานมา               แถวทุ่งหญ้าเขียวขจี
                                  แต้วนั้นนั่งทำเบื่อ               วางแผนเพื่อความสุขขี
                                  ป่าวร้องกระโดดตี               ว่าฉันมีอันตราย
                               ชาวบ้านต่างหยิบของ               หวังจะปองเจ้าหมาร้าย
                                  รีบวิ่งไม่กลัวตาย               แต่สุดท้ายไม่มีเลย
                                  เมื่อรู้ว่าเด็กหลอก               จึงพูดบอกเด็กน้อยเอย
                                  คงว่างเหมือนอย่างเคย        ทำพูดเปรยว่าหมามา
                                  แต้วนั้นนั่งเฮฮา                        สุขใจหนาหลอกคนเขา
                                  หลอกชาวบ้านเข้าเต็มเปา        ช่างโง่เขลาไม่รู้ดี
                                  วันนี้ก็มาถึง                        หมาฝูงหนึ่งมาแถวนี้
                                  ท่าทางหิวโซดี                มองที่แกะหวังบรรเทา
                                  เดินย่องอย่างนิ่งเบา              แล้วกัดเข้ายังแกะเยาว์
                                  แต้วเห็นรีบนำเอา               ข่าวร้ายนี้ไปหมู่บ้าน
                                  ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย               ฉันจะซวยแล้วลุงป้า
                                  หมาป่ามันเข้ามา               กินแกะฉันใกล้หมดฝูง
                                  ชาวบ้านไม่เชื่อคำ               ทุกคนทำงานไม่ดู
                                  เด็กน้อยหน้าอดสู่               ร้องไห้ดูแกะนิ่งตาย

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ชื่นชมๆ แต่งเก่งค่ะ.. ความพยามยามดีมาก. ขาดสัมผัสระหว่างบทบางบทค่ะ
ป้ามลลองปรับนิดเดียวค่ะ. แต่รักษานัยเดิมนะคะ

                                  กาลครั้งหนึ่งนานแล้ว          เด็กหญิงแต้วเจ้าปัญหา
                                  เลี้ยงแกะเนิ่นนานมา           แถวทุ่งหญ้าเขียวขจี

                                  แต้วนั้นนั่งทำเบื่อ           วางแผนเพื่อความสุขี
                                  ป่าวร้องกระโดดตี           ว่าฉันมีอันตราย

                                  ชาวบ้านต่างหยิบของ          หวังจะปองเจ้าหมาร้าย
                                  รีบวิ่งไม่กลัวตาย                  แต่สุดท้ายไม่มีเลย

                                  เมื่อรู้ถูกเด็กหลอก           จึงพูดบอกเด็กน้อยเอ๋ย
                                  คงว่างเหมือนอย่างเคย        ไยเจ้ามาหลอกลวงเรา

                                  แต้วหัวเราะฮ้าฮ้า                   สุขใจหนาแกล้งคนเขา
                                  ชาวบ้านเข้าเต็มเปา           ช่างโง่เขลาไม่รู้ดี

                                  วันนี้ก็มาถึง                     หมาฝูงหนึ่งมาแถวนี้
                                  ท่าทางหิวโซนี่                     มองแกะที่หวังบรรเทา

                                  เดินย่องอย่างเบานิ่ง           แล้วก็วิ่งงับแกะเข้า
                                  แต้วเห็นรีบนำเอา           ป่าวร้องบอกลุงป้าอา

                                  ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย           ฉันจะซวยแล้วหละหนา
                                  หมาป่ามันเข้ามา                  กินแกะฉันวานไปดู

                                  ชาวบ้านไม่เชื่อคำ                  ทุกคนขำทำไม่รู้
                                  เด็กน้อยใจอดสู                    ร้องพรั่งพรูดูแกะตาย.
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่