เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมได้มาพักอาศัยอยู่ที่เอื้ออาทรแห่งหนึ่งแถวลาดกระบัง ช่วงแรกๆก็อยู่ได้สบายๆเพราะเราอยู่ห้องเราไม่ได้สนใจใครอยู่แล้วต่างคนต่างอยู่..แต่มักจะมีครอบครัวหนึ่ง..ที่จะออกมานอกห้องและส่งเสียงดังเป็นประจำทุกวันจนผมซึ่งอยู่ในห้องทนไม่ได้เลยอัดคลิปเสียงไว้..ก่อนหน้านี้แจ้งนิติแล้ว.นิติรับทราบรับก็สบายใจแต่พอผ่านมาได้2-3วัน..เสียงอันไม่พึงประสงค์ก็ดังขึ้นมาอีก..ผมก็แจ้งนิติเหมือนเดิมแต่ไม่มีการตอบกลับแต่อย่างใด จนมาวันหนึ่ง..ผมทนไม่ไหวเพราะเขาได้ปล่อยให้เด็ก4-5ขวบออกมาวิ่งเล่นหน้าทางเดินเสียงตึงตังและกรี๊ด..ผมเลยตะโกนออกไปว่า เฮ้ย!!!เสียงดัง..เกรงใจกันบ้างสิ..เท่านั้นแหล่ะปู่ของเด็กโวยวายใหญ่เลย..ว่าเด็กไม่รู้เรื่อง..ไปว่าทำไม..ผมเลยบอกว่าใช่สิเด็กมันไม่รู้เรื่องแต่คุณมีความเกรงใจเป็นมั้ย..ลานจอดรถหรือสนามเด็กเล่นก็มีก็พาเด็กลงไปสิ..จะปล่อยให้มาวิ่งหน้าห้องแล้วกรี๊ดทำไม..สอนเป็นมั้ย..ตรงนี้มันไม่ใช่ที่ให้มาวิ่งเล่นและกรี๊ดนะ..เขาพูดกลับมาว่าคุณมีสิทธิ์อะไร..เจ้าของห้องคนเก่าอยู่ไหน..ไปบอกเขา..ผมจะคุยกะเขาเอง..ผมเลยพูดไปว่าไม่เกี่ยวกันเขาไม่ได้มาอยู่ที่นี่ ผมอยู่และผมไม่จำเป็นต้องเรียกเจ้าของห้องมา คุณผมสองสีแล้ว..น่าจะคิดเป็นสอนหลานบ้างสิ..เสียงดังเอ่ะอ่ะโวยวายนี่มันเอื้ออาทรคนอยู่กันร้อยพ่อพันแม่ ไม่ใช่บ้านคุณไม่ใช่ตึกของคุณ เขาเลยพูดกลับมาอีกว่า เจ้าของห้องเขายังเกรงใจไม่เคยว่าแถมเรียกมัน(ป๋า)"เอาแล้วไง..เบ่งใหญ่เลยอ่ะ" ผมก็บอกไม่เกี่ยวกัน..ไม่จำเป็นผมไม่ได้ไปอยู่บ้านคุณไม่ได้ขอข้าวคุณกิน ตาลุงนั่นก็ยังบ่นไม่หยุดพูดตัวเองดีงั้นดีงี้ ซักพักลูกสาวมันอายุน่าจะราวๆ20ปลายๆ แทรกมาว่า พ่ออย่าไปคุยกะคนไม่มีการศึกษาเลย..โห..!!!คุณผู้ฟังค้าบ..คนมีการศึกษาเขาทำกัยแบบนี้หรอ..ผมเลยตอบไปว่า..โอ๊ย..ใครเขาเห็นเขาก็ดูออกหรอกนะว่าใครเป็นไง..หลังจากนั้นผมก็ให้สองพ่อลูกพูดไป..เพราะผมคุยกะคนแบบนี้ไม่รู้เรื่อง...***ใครมีข้อเสนอแนะวิธีแก้บอกหน่อยค้าบ