สวัสดีครับชาวพันทิพย์

     เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนคนนี้คบกันมา 7 ปี แล้ว ปีหน้าผมกำลังจะขึ้นเลข 3 เราคบกันตั้งแต่ผมยังไม่มีอะไร เป็นแค่เด็กมหาลัยอยู่หอ ขี่มอเตอร์ไซค์เก่าๆคันนึงไปเรียน จนตอนนี้ผมมีการมีงานมีเงินแล้ว จึงและมีแพลนที่จะมีชีวิตครอบครัวเสียที
ผมเป็นแฟนคนแรกของเธอ - ผมเคยมีแฟนมาก่อนหน้า 2 คน แต่ไม่เคยเกิน 6 เดือน ส่วนเธอเป็นผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยนานที่สุด
     แฟนผม 2 คนแรก จัดจ้าน แต่งตัว หุ่นดี แต่ด้วยความนิสัยผู้หญิงๆ ใช้เงินเก่ง แต่งตัว เที่ยวจัด ทำให้ผมอดทนไม่ได้ในหลายๆเรื่อง สุดท้ายก็เลยเลิก จนผมมาเจอแฟนผมคนนี้ แฟนผมไม่ใช่ผู้หญิงเก่ง ไม่รวย หรือสวย หุ่นดีเหมือนคนก่อนๆ แต่ผมสบายใจทุกครั้งที่ได้อยู่กับเธอ เราพูดคุย ปรึกษาชีวิต ให้กำลังใจกันได้ทุกเรื่อง ไม่เคยทิ้งกัน ไม่เคยทะเลาะเรื่องไร้สาระกัน เธอตามใจผมเกือบทุกอย่าง ไม่ใช่ผู้หญิงขี้จุกจิก ไม่ชอบแต่งตัว ประหยัด ไม่เรื่องมาก ไม่ชอบเที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่ยุ่งเกี่ยวอบายมุข ไม่ใช่ผู้หญิงช่างเม้าท์ (ผมชอบเธอในครั้งแรกมากๆเพราะนิสัยเธอเหล่านี้)
     เธอไม่ชอบนั่งมอไซค์ เธอก็ยอมนั่งมอไซผม ออกทริปขี่ไปไกลๆ เธอก็ยอมไปด้วย
     ผมชอบไปสาย ทำอะไรผิดพลาดไป แต่เธอก็ให้อภัยผม
สำหรับผมแล้ว ผมวาดฝันไว้ว่าเธอจะเป็นภรรยาที่ดีของผม เป็นแม่ที่ดีของลูก
ถ้าให้ผมให้คะแนนผู้หญิงคนนี้ คือ 9/10
.
.
ประเด็นมีอยู่ว่า ทางบ้านผู้หญิงเขาก็เริ่มๆถามมาว่าเมื่อไหร่จะลงหลักปักฐานกันเสียที และผมเองก็ตั้งใจไว้ว่าจะขอเธอแต่งงานอยู่แล้ว
แต่ผมคิดมากกับเรื่องนี้ มันมีเรื่องปัจจัยอื่นที่ตอนเราอยู่ด้วยกันไม่เคยคิด

1. การงาน การเงิน
     เธอจบมาด้วยเกรดและโปรไฟล์ตอนเรียนที่ดีกว่าผม ผมพยายามผลักดันให้เธอได้งานดีๆ หรือไปชิงทุนเรียนต่อต่างประเทศอยู่เสมอ
ตอนเธอจบใหม่ๆมีโอกาสได้สัมภาษณ์งานที่บริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศ (ตอนนั้นผมก็อยู่ในบริษัทนั้น พอจะโค้ชเธอได้บ้างว่าต้องเตรียมตัวอย่างไร) และผมก็มั่นใจว่าระดับเกรดและโปรไฟล์เธอน่าจะผ่าน แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น เธอเล่าให้ผมฟังว่ากรรมการสัมภาษณ์ว่าอ่ยางไรบ้าง สิ่งที่เธอตอบทำให้ผมกุมขมับ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่มีความมั่นใจ หรือ พูดpreesent เก่ง ทำให้เธอพลาดโอกาสนี้ (แต่กับปัญหาของผม เธอกลับให้คำแนะนำที่ดีได้อย่างน่าประหลาด) แต่ก็ เอาวะ ยังมีที่อื่นๆอีก แต่ผลก็ออกมาเหมือนๆกัน

     ผมเชียร์ให้เธอไปชิงทุนเรียนต่อ แต่ด้วยเธออ้างว่าเธอไม่เก่งภาษาเหมือนผม เธอไปไม่ได้หรอก
เธอมีญาติอยู่ที่อเมริกา ผมก็เชียร์ให้ไปอยู่นู่นซํก 2-3 ปี หัดภาษา หาประสบการณ์ชีวิตสิ แต่เธอก็ไม่ไป
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอชอบมากคือภาษาญี่ปุ่น ผมก็เลยได้แต่ปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่ชอบแทน (เจ้าหล่อนแอบดื้อเงียบ) แต่ก็ไม่ได้เก่งอะไร ยังได้แบบงูๆปลาๆ

     สุดท้ายเวลาล่วงเลย ผมก็เลยได้แต่ปล่อยเธอทำตามใจตัวเอง ปัจจุบันผมหาเงินได้มากกว่าเธอหลายเท่า ในขณะที่เธออายุก็ไม่ใช่เด็กจบใหม่แล้ว แต่พึ่งได้งานทำ สตาร์ทเท่าเด็กจบใหม่ในบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่ง
ทุกวันนี้มันเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ผมถีบตัวเองให้หาเงินให้ได้มากขึ้นๆ อย่างน้อยเธออาจหาเงินไม่ได้มาก แต่ขอให้ผมสามารถเลี้ยงเธอได้ก็พอแล้ว

     ปัจจัยข้อนี้สำหรับผมตอนนี้อาจยังไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรในปัจจุบัน  เวลาอาจยังมาไม่ถึง และผมก็ยังคงเชื่อว่าแฟนผมคงได้มีโอกาสที่ดีขึ้นในอนาคต (ถ้าเธอ active ตัวเองเสียที)

2. เรื่องบนเตียง
     ตลอดที่เราคบกันมา ผมไม่เคยมีอะไรกับเธอเลย ไม่เคยแม้แต่จะ "คิด"
ไม่ใช่ผมตายด้าน ผมยังมีความอยากเหมือนผู้ชายทั่วไป แต่กับเธอแล้ว ผมไม่มีความรู้สึกอย่างนั้นเลย
อาจเป็นเพราะความรู้สึกผมที่มีต่อเธอ มันเหมือนทะนุถนอม อยากกอดเขา ลูบหัวเขาแค่นั้น ก็รู้สึกดีแล้วครับ ไม่มีความรู้สึกทางเพศเข้ามาเลยแม้แต่น้อย

     ข้อนี้ทำให้ผมกังวลพอสมควร ผมวาดฝันที่จะอยากมีชีวิต พ่อ แม่ ลูก เหมือนปกติทั่วไป แต่ไม่สามารถมีได้ + ผมรู้สึกอึดอัดทุกครั้งเวลามีความอยาก ต้องแอบไปช่วยตัวเองเสมอ

ยอมรับว่าระหว่างที่เราคบกัน ก็มีผู้หญิงอื่นเข้ามาบ้าง แต่ผมก็ไม่ได้สานต่ออะไรกับใคร
ผมกลัวว่าข้อเหล่านี้จะมีผลอะไรกับชีวิตคู่ไหมหากเราแต่งงานกันไปแล้ว
เลยขอความคิดเห็น ประบสบการณ์ชีวิตคู่ของท่านอื่นด้วยครับ