นานมาแล้วซัก 10 กว่าปีได้
เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบดูฟุตบอล แต่ถ้าพ่อเปิดดู ก็ดูได้
เราดูตั้งแต่ช่วงที่ดรีมทีมพีคๆ  ซิโก้ ดุสิต ตะวัน ธวัชชัย
ทำผลงานที่ 4 เอเชี่ยนเกมส์ แชมป์ซีเกมส์ แชมป์AFF
ได้รับการยกย่องว่าเป็น “ทีมฟุตบอลที่ดีที่สุด” ที่ไทยเคยมีมา
จนเวลาผ่าน ... มาถึง “ยุคมืด” ของฟุตบอลไทย
แพ้แบบ ตีไข่ไม่แตก พอถูกขึ้นนำก็เห็นสนามฟุตบอลเป็นสนามเด็กเล่น เดินเล่นซะงั้น
หงุดหงิดง่าย มีลูกตุกติกบ่อย เล่นคนมากกว่าเล่นบอล
ใบเหลือง ใบแดง ปลิวว่อนสนาม
มันมากซะจนมีคนบอกว่า “บอลไทย จะไปมวยโลก”
ทำให้ ”ศรัทธา” ของแฟนบอลไทยหายไป
จนมาถึงปี 2013 ซีเกมส์ที่พม่า
ไทยได้เหรียญทอง ... สำหรับเราก็งั้นๆ แหละ
แถมไม่ดูฟุตบอลซีเกมส์อีกต่างหาก เพราะกลัวจะเหมือนที่ผ่านๆ มา
... ศรัทธาที่หายไป มันคงต้องใช้เวลา
ปี 2014 เอเชี่ยนเกมส์ ที่อึนชอน เกาหลีใต้
จำไม่ได้ว่าดู เกมส์ไหน แต่สิ่งที่รู้สึกก็คือ ...
ฟุตบอลในวันนี้ มันต่างกับเมื่อวันวาน
เลยหันมาดู และเชียร์ฟุตบอลทีมชาติไทย อีกครั้ง ...
และผลงานในเอเชี่ยนเกมส์ ก็ไม่ทำให้ผิดหวังกับอันดับ 4
(ถึงแม้เกมส์กับเจ้าภาพในวันนั้นจะชวนให้หงุดหงิดก็เหอะ)
ปลายปี AFF Suzuki Cup ลุ้นและเชียร์ทุกเกมส์ที่ทีมชาติไทยลงแข่ง
เหลือเพียงเกมส์สุดท้ายที่ บูกิตจาลิล
เกมส์วันนั้นเกือบทำให้ปิดทีวีแล้วเข้านอน
แต่ก็คิดว่าไหนๆ ก็เชียร์มาจนถึงตอนนี้ อีกแค่ 45 นาที น่าจะอยู่เชียร์จนจบ
และแล้วผลสำเร็จของความทุ่มเทฝึกซ้อม
ก็แสดงออกมาให้คนทั้งอาเซียนได้เห็น
ด้วยการคว้าแชมป์ AFF Suzuki Cup มาครองได้สำเร็จ
และศรัทธาของแฟนบอลไทยทั่วประเทศก็กลับมาอีกครั้ง
... อาจจะเรียกได้ว่า ศรัทธาครั้งนี้มันมากที่สุดในประวัติศาสตร์เลยก็ว่าได้
จนซีเกมส์ 2015 สิงคโปร์
เราก็ประกาศศักดาการเป็นแชมป์ฟุตบอลในภูมิภาคนี้ได้อีกครั้ง
ความหวังในการเก็บแต้มเพื่อเข้ารอบฟุตบอลโลก เริ่มมาให้เห็น
นัดแรกเวียดนามเพื่อนรักข้างบ้าน เราชนะไป 1 - 0
นัดที่สองใต้หวัน เราชนะไป 2 – 0
สรุปคะแนน 2 นัด ชนะรวดเก็บ 6 แต้ม
จนมาถึงเมื่อวานนี้ 8 กันยายน 2015
ของจริงระดับเอเชียก็มาให้เราได้พิสูจน์
กองกลางที่ว่าแข็งแกร่ง กลายเป็นจุดอ่อนที่โดนอิรักโจมตียกแผง
แบบที่ไม่เคยมีชาติไหน ทำได้
ตื่นเกมส์ มีความกดดันทั้งที่เล่นในบ้าน
แต่ก็เข้าใจ เพราะการที่แบกความคาดหวังของคนไทยทั้งประเทศไว้
มันย่อมมีความกดดันมากกว่าปกติ
โดนไล่ โดนบีบ อยู่นานจนได้ลูกโทษ
และก็เป็น “ธีราทร” ทียิงเข้าไปอย่างสวยงาม
(ถึงแม้ตอนยิงจุดโทษเรากลั้นหายใจ ลุ้นเกือบตาย เพราะถ้าดูบอลมาสักพัก
จะรู้ว่าอุ้มจะยิงเข้าตรงตำแหน่งที่ซ้อมแล้วได้ตังค์จากลุงเนบ่อยๆ ไอ้ตรงมุมผ้าแดง)
และลูกที่สอง ก็ตามมาติดๆ จากจ่าเย็น
วินาทีนั้นที่ลูกบอลเข้าไปในตาข่าย
เรามาถึงจุดที่กรี๊ดลั่น พร้อมกับน้ำตาไหล
มันเป็น 1 แต้มที่มีค่ามาก
แต่สิ่งที่มีค่ามากกว่าคือ
บทเรียนที่ถูกสอนโดยครูที่ชื่อว่า อิรัก
บทเรียนที่เราจะไม่ถามหาความผิดพลาด
แต่เราจะปรับปรุง และแก้ไขข้อบกพร่อง
บทเรียนที่ น้องๆ U16 U19 หรือ U23 ได้ดูมันก็จะเป็นเครื่องยืนยันได้ว่า...
ถ้ากรรมการยังไม่เป่าหมดเวลา เรายังต้องมีสมาธิอยู่กับเกมส์
22 เท้าเท่ากัน 11 คนเท่ากัน ไม่มีใครมากกว่า หรือน้อยกว่า
ฟุตบอลมันก็ลูกกลมๆ ชนะ เสมอ หรือแพ้ ผลมันออกได้ทุกหน้า
บางที่มันอยู่ที่ใจ ถ้าพวกคุณใจสู้ พวกเรากองเชียร์ก็พร้อมจะสู้ไปกับคุณ
ต่อให้แพ้ แต่ถ้าพวกคุณแสดงให้เห็นว่าพวกคุณเต็มที่กับเกมส์
พวกคุณก็จะ “ชนะใจ” พวกเราอยู่ดี


Cr. MTUTD.TV OFFICIAL

ก้าวแรกในระดับเอเชีย พวกเราจะก้าวไปพร้อมๆ กัน

Cr. ตามภาพ

กระทู้นี้ให้พวกคุณทุกคน ขอบคุณทุกๆ คนที่ฝึกซ้อมอย่างหนัก
และทำเต็มที่ในทุกๆ เกมส์การแข่งขัน


พวกเรายืนยันว่า "เชียร์ขาดใจ"