เห็นมีกระทู้แว๊บๆในพันทิป2-3วันมานี้ เลยลองไปหามาดูบ้าง
ก็ต้องยอมรับว่าเป็นหนังดีใช้ได้เลย อาจจะมีองค์ประกอบบางอย่าง เช่น คำพูดนักแสดงในยุคอดีตที่หลุดๆคำพูดในยุคปัจจุบันไปบ้าง แต่ก็เป็นหนังที่ดูมีความตั้งใจ และมีแง่มุมดีๆ ทำให้ยิ้มได้ ใครเกิดทันยุคอัลเทอร์ฯ น่าลองไปหามาดู แต่ถ้าเกิดไม่ทันก็คิดว่าน่าจะดูสนุกอยู่นะ

ส่วนที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้ขอมอบแด่ใบเฟิร์น ตัวแทนวัยรุ่นยุคอนาล็อค ที่ดูแล้วเหมือนเห็นตัวเองในวัยนั้น (ไม่ใช่หน้าตาแน่ๆ555) และจังหวะของหนังที่ทำให้ซึ้ง และยิ้มได้ เช่น ฉากที่ก้องถามส้มว่าถ้าเพลงอัลเทอร์หายไปแล้วจะเสียใจมั๊ย ส้มตอบว่าไม่ เพราะมันจะเป็นความทรงจำ และอีกฉากคือตอนที่พ่อพระเอกยอมทิ้งความฝันเพื่อรับผิดชอบครอบครัวก่อนวัยอันควร

หนังแอบเสียดสีสังคมยุคปัจจุบันอยู่เล็กๆในบางจุด ทำให้มันมีฟีลของความเป็นอัลเทอร์ฯ ที่เราคิดถึง

สรุปว่าดีกว่าที่คิด เสียดายไม่ได้คิดจะเข้าไปดูในโรงภาพยนตร์ตอนหนังเข้า

ปล.พ่อพระเอกตอนวัยรุ่น ดูแล้วนึกถึงนักร้องวงพองพอง (จำขื่อไม่ได้ขออภัยค่ะ) และแม่นางเอกตอนวัยรุ่นนึกถึงยุ้ย ปัทมวรรณ คือเสื้อผ้าหน้าผมทำให้นึกถึงวัยรุ่นยุคนั้นอยู่นะ