1.ใช้ชีวิตทางสายกลางคือ ทำอะไรแบบมีกฏเกณฑ์ กติกา ใช้ชีวิตตาม ต้นแบบของธรรมชาติ ทำตนเองให้ทำในสิ่งที่ควรทำ ไม่ปล่อยตัวปล่อยใจมากเกินไป ไม่สร้างเวรสร้าวกรรมเพิ่ม
2.ธรรมชาติของจิตเกิดดับตลอดเวลาดุจความเร็วของแสง หลักการคือเราต้องแก้ปัญหานั้น ในตัวเราว่ามีอะไร เริ่มจากปารเริ่มจากปราถณาเริ่มจากปราอรหันต์ในใจ และสร้างบารมีจากข้างใน จนออกมาข้างนอก โดยการถือศีล ภาวนาทุกๆวัน เราต้องนั่งกรรมฐานคู่กันด้วย เพื่อที่จะให้เข้าถึงการหลุดพ้นที่แท้จริง
3.ไม่ยุ่งเรื่องของใคร ไม่คิดถึงใคร เพราะความคิดคนเราสื่อถึงกันจากภายในสู่ภายนอก เราควรปล่อยความคิดให้เป็นกลาง คือคิดให้น้อยที่สุดโดยไม่ฝืนธรรมชาติ
4.ต้นเหตุของความทุกข์ส่วนใหญ่เกิดจากความรัก เราไม่ควรรักใครมากเกินไป ตัวเรามีหน้าที่รักตัวเอง ดูแลตัวเอง
5.ไม่โลภ เพราะความโลภนั้นทำให้เราเป็นทุกข์ มักเสียใจในสิ่งที่ไม่ได้ เพราะคนบ้าอามิสมากจะทำให้ยึดติดกับมันมาก
6.ไม่โกรธ ความโกรธทำให้ทรมานใจและร่างกายเจ็บป่วย ทางที่ดีไม่ควรโกรธ จะเป็นภัยแก่ตนเองและผู้อื่น
7.ไม่หลง ความหลงทำให้เราเชื่อง่าย โดนหลอกง่าย เป็นมายาจิต หลงทะนงตน อาจหาญในสิ่งที่มิถูกมิควร
8.ไม่อิจฉา ทำให้เราเกลียนคนอื่น อยากได้ดีแบบนั้น
9.ไม่ริษยา ไม่ไม่พยาบาท ทำให้เกิดการเวียนว่ายตายเกิดไม่มีที่สิ้นสุด และจงเชื่อมั่นในผลของการกระทำนั้น ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ไม่มีวันผันแปร
10.ผู้ที่ผ่านความทุกข์มามากย่อมรู้ดีในความรู้สึกนั้น ให้พิจารณาความทุกข์ ว่าเหตุแห่งทุกข์คืออะไร แก้ไขได้อย่างไร