คุณอายุเท่าไหร่ครับนี่ โซเชี่ยลมันพึ่งมามีบทบาทในสังคมประมาณ 10-20 ปีหลังเองนะครับ   เมื่อก่อนต้องเจอกันก่อนครับ อย่างใกล้ๆก็บ้านใกล้กัน ที่ทำงานใกล้กัน   อย่างไกลๆก็เพื่อนของเพื่อน  ลูกของเพื่อนพ่อ ..อะไรประมาณนี้  เจอกันแล้วชอบ เคมีตรงกัน ก็สานความสัมพันธ์ ไปหาชวนไปเที่ยว โทรศัพท์ จม. ว่าไป

แต่เอาจริงๆ ผมว่าโลกออนไลน์ หรือโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คที่คนเดี๋ยวนี้มักใช้เป็นช่องทางในการทำความรู้จักกันนั้น ....เป็นตัวทำโลกเบี้ยว ผิดเพี้ยนไปจากความจริง  ทำให้การจับคู่ระหว่างมนุษย์มีปัญหามากขึ้นครับ

เดิมทีกระบวนการจับคู่ของมนุษย์จะมีการคัดสรร คัดกรองเบื้องต้นให้โดยธรรมชาติ ฟิโรโม เผ่าพันธ์ โลเคชั่น ฐานะ ไลฟ์สไตร์  ...คุณต้องมาเจอกันตัวเป็นๆ ได้กลิ่นกัน ต้องชะตากัน ชอบพอกันก่อน ถึงจะเริ่มทำความรู้จักกัน   ...ทุกวันนี้การคัดสรรเบื้องต้นตามธรรมชาตินี้มันถูกข้าม  เห็นแค่รูปแล้วชอบก็จีบกันได้เลย บางคนหนักขนาดเขย่ามือถือสุ่มจับคู่กัน  ...ทำให้มีปัญหาเกิดขึ้นมากมาย ความไม่เหมาะสม การหลอกลวง รวมไปถึงการคบชู้ที่มากขึ้น ฯลฯ

ขอยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น ผู้ชายบ้านอยู่ กทม.  ผู้หญิงบ้านอยู่ เชียงใหม่  ....โดยธรรมชาติ ถ้าสองคนนี้ไม่มีสายสัมพันธ์บางอย่างที่จะเป็นตัวกลางให้รู้จักกัน มันจะแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่ 2 คนนี้จะมาเป็นแฟนกันใช่ไหมครับ    แต่ทุกวันนี้เป็นเรื่องง่ายมาก...แล้วปัญหาจากคู่รักที่ต้องอยู่ไกลกันก็จะตามมา ...นี่พูดในแง่ที่ว่าทั้ง 2 ฝ่ายเป็นคนดีที่จริงใจต่อกันนะ  ....ถ้าเป็นแบบอื่นผมคงไม่ต้องสาธยายต่อเลย ทุกท่านคงนึกภาพตามได้

สรุป ผมมองว่าความรักเป็นเรื่องสำคัญที่เป็น"ธรรมชาติ"มากๆ  ...ควรจะเป็นไปตามธรรมชาติ  และหลีกเลี่ยงการใช้เทคโนโลยีทั้งหมดเท่าที่จะทำได้ครับ  จริงอยู่ที่ปัจจุบันคนทำงานมากขึ้น มีเวลาน้อยลง จนหาโอกาศที่จะหาแฟนยาก(ถ้าไม่ใช้สื่ออินเตอร์เน็ต) แต่ผมเชื่อว่าความรักมีความพิเศษของมันอยู่ ...ไม่ต้องพึ่งอะไรหรอกครับ