(๑) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
ฟังตามๆ กันมา(อนุสฺสว)
(๒) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
กระทำตามๆ กันมา(ปรมฺปร)
(๓) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
เล่าลือกันอยู่ (อิติกิร)
(๔) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
มีที่อ้างในปิฎก (ปิฎกสมฺปทาย)
(๕) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
การใช้เหตุผลทางตรรกคาดคะเน (ตกฺกเหตุ)
(๖) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
การใช้เหตุผลทางนัยะสันนิฏฐาน (นยเหตุ)
(๗) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
การตรึกตามาการ(อาการปริวิตกฺก)
(๘) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
ทนต่อการเพ่งแห่งทิฏฐิ (ทิฏฺฐานิชฺฌานกฺขนฺติ)
(๙) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
ฟังดูน่าเชื่อ (ภพฺพรูปตา)
(๑๐) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
สมณะผู้พูดเป็นครูของตน (สมโณ โน ครุ).
เพิ่ม

.
.
ภิกษุ ท. ! วาจาอันประกอบด้วยองค์ ๕ ประการ
เป็นวาจาสุภาษิต ไม่เป็นวาจาทุพภาษิต เป็นวาจาไม่มีโทษ
และวิญญูชนไม่ติเตียน.
องค์ ๕ ประการอย่างไรเล่า ?
๕ ประการ คือ :-
(๑) กล่าวแล้วควรแก่เวลา (กาเลน ภาสิตา โหติ),
(๒) กล่าวแล้วตามสัจจ์จริง (สจฺจ ภาสิตา โหติ),
(๓) กล่าวแล้วอย่างอ่อนหวาน (สณฺหา ภาสิตา โหติ),
(๔) กล่าวแล้วอย่างประกอบด้วยประโยชน์
     (อตฺถสญฺหิตา ภาสิตา โหติ),
(๕) กล่าวแล้วด้วยเมตตาจิต
     (เมตตฺตจตฺเตน ภาสิตา โหติ).

ตามนี้เลยคะ จะสอบอ่าน มีภาษาบาลีด้วยซึ้งเราไม่ถนัดอ่านออกบ้าง บางทีอ่านไม่ถูก
ขอบคุณล่วงหน้าคะ ใครที่มีความรู้เรื่องนี้ช่วยหน่อยนะคะ