หมา ใน-นอก บ้าน

ที่ล้างจานที่บ้านอยู่ติดกำแพง แต่กำแพงมีเป็นช่องๆ ด้านหลังเป็นที่ของเรา เวลามีเศษอาหาร ก็โยนออกไปเผื่อมีหมาที่อยู่ด้านนอกมากินดีกว่าปล่อยให้เน่า

อยู่มา มีหมาของคนที่รู้จักกันชอบเข้ามาในบ้าน หน้าตาน่าสงสาร และก็เรียบร้อยพอใช้ พอมีเศษกระดูกไก่ ก็ให้มันกิน หลังจากนั้นมันก็กลายเป็นหมาในบ้าน(เลื้ยงแบบบุปเฟ่ต์ และไม่ทุกมื้อ) มานั่งๆ นอนๆ อยู่ในบ้าน ไม่ทำตัวเกะกะ ไม่คาบรองเท้า ไม่คุ้ยถังขยะ ไม่ปีนโต๊ะ มีคนแปลหน้าก็เห่า ก็เลยอยู่ได้ มีอาหารก็ให้ ไม่มีเขาก็ออกไปหาอาหารที่อื่นกินแล้วก็กลับมา

เมื่อมีเศษอาหาร ก็จะให้ไปใส่จานให้มัน แต่ถ้าไม่เยอะบางทีก็ลืม ก็โยนทิ้งนอกรั้ว(ส่วนใหญ่) เพราะสะดวกกว่า บางวันมันกินข้าวไม่หมด ค้างอยู่ในจาน เหม็น มีมดมา มีแมลงวันมาตอม เหมือนที่เราโยนไปข้างๆ บ้าน แต่มันอยู่นอกบ้าน(ก็เลยไม่เห็น) เลยบอกมันไปว่า กินเหลือ เดี่ยววันหลังจะอด แต่มันคงไม่เข้าใจ มันก็อาจคิดว่า ทำไมเราไม่เข้าใจมัน

วันไหนที่เดินเข้าไร่หลังบ้าน หญ้ารกๆ ก็มีเจ้าหมาคอยวิ่งนำ หรือเดินตาม ก็ทำให้อุ่นใจได้บ้าง ว่าถ้ามีงู ก็คงจะหลบไปก่อน หรือมันจะต้องเห่า ถ้าเราเป็นลม หรืออุบัติเหตุ ล้มลงไปมันก็คงจะเห่าบอกคนอื่นที่ผ่านไปมาได้บ้าง

บางวันมันก็ชอบเห่าคนที่มาทำธุระที่บ้าน แต่หลายครั้งมันเห่าใส่คนแปลกหน้า เวลาเราจะออกไปธุระนอกบ้าน มันก็วิ่งตามออกมา แต่บางวันปิดประตูรั้วมันก็ไม่ยอมวิ่งตามออกมา เหมือนกับจะช่วยเฝ้าบ้านให้ในวันที่ไม่อยู่ (หรือด้วยเหตุอื่นก็ได้ เพราะเราคุยคนละภาษา)

มันชอบมานอนเฝ้าหน้าประตูบ้าน เปิดเข้าออกก็เกะกะ น่ารำคาญ ไล่ไปเดี่ยวก็กลับมานอนใหม่ บางทีเดินออกมาจากบ้านก็เดินตามมาร้องหงิงๆ น่ารำคาญ หมาที่โยนเศษอาหารให้ที่ข้างบ้านไม่เห็นมาวุ่นวายแบบนี้เลย จะทำโน่นทำนี่ก็มาเดินตามคอยดู แบบอยากรู้อยากเห็น ไม่ต้องมาคอยเฝ้าหรอก รำคาญบางทีมีเพื่อนหรือใครมาหาเรา มันก็มานั่งเฝ้า (แอบฟังอะไร) นั่งมองหน้าแขก บางครั้งแขกก็เกร็งไปเหมือนกัน หรือไม่ค่อยกล้าขยับเนื้อขยับตัว

คิดๆ ดู บางทีก็เหมือนกับชีวิตคนเราเหมือนกันนะ คนในบ้านเปรียบเสมือนหมาในบ้าน อยู่ด้วยกัน เบื่อกันบ้าง บ่นกันบ้าง(ทั้งให้ได้ยินและบ่นในใจ) ว่า ทำไมตรงนั้นไม่เก็บให้เรียบร้อย ทำอาหารให้กินก็กินไม่หมด บ่นไม่อร่อย จะไปไหนก็ถามอยู่นั่นแหละชอบติดตาม(อยากไปด้วย) ออกไปข้างนอกก็โทรถามอยู่นั่นแหละ ไปไหน ไปกับใคร จะกลับหรือยัง จะกลับกี่โมง

หมานอกบ้าน ก็อาจคล้ายเพื่อนเรา เพื่อนที่ทำงาน ไม่เห็นเขามาวุ่นวายมากเลย เวลาจะไปเที่ยวก็นัดกัน สนุกสนานกัน ไม่เห็นเขาโทรมาตามเราบ่อยๆ เลยว่าเมื่อไรจะไปหา กลับถึงบ้านหรือยัง(อ้อ บางทีเขาไม่รู้ว่าเราไปไหน) เวลาไปเที่ยวกัน กินอาหารกัน อาหารไม่อร่อยเขาก็บ่นว่าร้านนี้ไม่อร่อย ไม่ได้บ่นเรา เวลาเพื่อนคนไหนน่าเบื่อ เราก็ไม่ค่อยไปหามัน แต่คนที่บ้าน เบื่อยังไงก็ต้องเจอกัน ... เรื่องนี้ก็จบแค่นี้

ขอร้องอย่างหนึ่งนะ อย่าให้หมาตัวที่อยู่ในบ้านเรารู้นะว่าเรื่องมันเป็นยังไง เดี่ยวมันจะหนีไปเป็นหมานอกบ้าน แต่ดูท่ามันคงไม่ทำหรอก เพราะอยู่กันมานานแล้ว มันคงอยากเป็นหมาในบ้านที่ได้รับการเอาใจใส่จากคนในบ้าน