สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอายุ17ปี รู้สึกเซงมาก เสียใจ ทำไมต้องเกิดมาเป็นโรคที่ทำร้ายจิตใจมากขนาดนี้ ผมเป็นโรคขนคุดที่แขนตอนเด็กๆ พอโตมันลุกลาม มาหลัง หน้าอก บวกกับเป็นสิวอีกที่หน้าอกและหลัง โอ๊ย ชีวิต มันขึ้นเยอะมากๆ น่าเกลียดสุดๆ ไม่รู้ทำไม เราเครียดมากกับผิวของเรา มันส่งผลถึงหลายๆอย่างในชีวิต ความมั่นใจในตัวเองไม่มีเหลือเลย จะจีบใครจะอยากให้ใครมาจีบ จะใส่เสื้อแขนสั้น อยากมีชีวิตวัยรุ่นที่สนุกสนาน ดูดี ทำไม่ได้สักอย่าง ท้อแท้มาก ทุกๆวันที่ตื่นมา หวังตลอดเลยว่าจะมียารักษาไอ้โรคบ้าๆนี่ให้หาย แต่ไม่มีเลย ตอนนี้เครียดมากๆ ร้องไห้กับมันหลายครั้ง ไม่รู้เลยว่าจะทำยังไง ไปไหนมาไหนเห็นคนเขาใส่เสื้อแขนกุด ไปว่ายน้ำเพื่อนเขาถอดเสื้อกันก็นึกอิจฉาในใจ ทำไมเราถึงไม่มีวาสนาได้ทำแบบพวกเขา หลายคนบอกว่าอย่าไปหมกมุ่นกับมัน ไม่ได้หรอก อะไรที่เป็นของเราเราก็ต้องดูแล คนที่ไม่เป็นเขาไม่มีวันเข้าใจหรอก เห้อ เหนื่อยเหลือเกิน ถ้าใครเห็นกระทู้นี้ อยากให้ทุกคนช่วยบอกทางออกให้ผมหน่อย ว่าผมควรทำยังไง ท้อแท้มากครับ ไม่มีกำลังใจเลย